Gooik – De tweezame…..

Zaterdag 24 september 2011

Ik ga jullie mijn beklag over afgelopen zomer besparen. Neen, dan steek ik liever de loftrompet af over de start van het nieuwe seizoen. Leve de herfst moge hij 2011 zegenen met vele mooie na-zomerkens. Ziezo dit moest mij van het hart. En ja hoor de afgelopen dagen zijn zonovergoten en dan gaan we op zoek naar een leuke fietstocht. Het is bij “toerisme Vlaams-Brabant” dat we de Pajotse panorama’s treffen. De streek die deze tocht doorkruist is ons welbekend. Zowel de Boerekrijgroute als de Valleitjesroute verkennen hier het pajottenland.

Daar ik s’morgens gewerkt heb hou ik eerst een siest in onze tuin. Het is dan ook al 15u als we langs onzen Dender aanzetten richting Liedekerke en knooppunt 10.

We zijn niet de enigen die van het mooie weer willen profiteren. Ook vele vissers hebben de Dender gekozen om hun geliefde hobby uit te oefenen. Ik meen totzelfs een visgeurtje te herkennen of is het al het vilbeluik van Denderleeuw dat zich laat ruiken.

In Okegem zijn de mannen van de burgerbescherming van Liedekerke van de partij. Die gaan wat oefenen met hun rubberboot.
Op de andere oever wachten deze wilde ganzen lijdzaam op het vertrek van de vissers, om ook hun duitje in de zak te doen om het visbestand binnen de perken te houden.
Inmiddels zijn knooppunten 10, 85 en 86 al achter de rug. De tocht wordt met het verlaten van de Denderoever meteen pittiger. Het eerste panorama wordt on voorgeschoteld, het is meteen smullen. Ninove met zijn Groene Koepel.
Aan de andere kant schittert de Sint-Gaugericuskerk van Pamel.

Wat verder drummen deze Brabantse boerepaarden om op de foto te kunnen. Dit streekproduct zal nog meerdere keren onze tocht opfleuren. Ik vind het prachtige beesten.
We kruisen wat later de Ninoofsesteenweg en trappen daarna flink door langs veldbanen en dorpsteegjes door een prachtige omgeving.

Het stijgt hier stevig, in Tomberg een gehucht van Roosdaal besloot men enkele decennia geleden, naar aanleiding van de toenmalige afkoeling van de aarde om een teleferique bij het Berchembos te installeren. Zo zou menig ski-fanaat hier afzakken om zijn ding te doen. Toen sloeg het klimaat om en naar het schijnt wordt er nu druk gediscussieerd over de plaats waar het toekomstige strand moet komen. Wordt vervolgd.
Carrière als skipiste gemist, maar morgen misschien Tomberg-bad.
We zetten onze tocht verder en ronden punt 89. Nu klimmen we door het Berchembos richting de Woestijn.
Opnieuw wordt ons klimwerk beloond met een mooi vergezicht.
Christo was here!!!
De Woestijnkapel, van hier gaat het terug neerwaarts.
Het tempo gaat flink de hoogte in, neerwaarts weet je wel. Knooppunt 60 ligt zo achter ons en het is pas iets voor punt 40 dat we even stoppen om dit kapelletje te kieken.
In deze kudde schapen krijgt het er eentje letterlijk op haar heupen.
Ook knooppunt 40 moet er aan geloven, wat verder torent de IJzeren man van Kester boven de bossen uit.
Ineens voelen we ons bespied.

Juist na knooppunt 14 en even voor het binnenrijden van Gooik dit dilemma.

In Gooik is het jaarmarkt, ik bespaar jullie de verschillende kraampjes met prullerij allerhande…

…maar deze sennenhond en zijn baasje wil ik jullie niet onthouden.
Deze prachtig onderhouden VW 1500 is de voorbode…
…van een rits mooi onderhouden old-timers zoals deze Mercedes-Benz (voorloper van ons A-ken).
Ook deze MG zou ik wel in mijn garage willen.
Wat verder staat deze messcherpe Lotus Esprit te blinken.
Na al dit moois murwen we ons uit de drukte en vervolgen onze fietstocht.
Mooie boerenpaarden in alle kleuren en maten. Wij fietsen verder naar knooppunt 15.
Het prachtige weer kan wel niet verhullen dat de herfst voor de deur staat. Stilaan komen de zachte herfstkleuren opzetten.
Na een hevige klim komen we voorbij het Krekelhof. In dit etablissement kan er bij een goede pint of glas wijn lekker gesmuld worden. De knooppunten volgen nu elkaar snel op punten 15 en 16 leiden ons naar Onze-Lieve-Vrouw Lombeek.

Op sommige momenten lijkt het meer lente dan herfst. Zoals in de bergenbroeckstraat waar we dit leuk tafereel kieken.
Deze 2 kalkoenen genieten van hetzelfde schouwspel.
Ook deze billeman deelt de weide, een mooi allegaartje.
Opnieuw tijd voor een panorama. Op de oude Geraardsbergse baan, bij het naderen van knooppunt 15.
Haast zomerse taferelen, wat hebben we ze toch gemist dit jaar.
Een resem porche speedsters (replicas?) razen ons voorbij.
Het fruit is quasi plukklaar, lijkt me een mooie oogst. Ondertussen fietsen we tussen knooppunt 15 en 16 het blijft goed vooruitgaan.
Tussendoor een kapelletje, dit exemplaar lijkt voorzien van een stevige, weliswaar groene, haardos. Schril contrast met de heilige maagd(replica?) binnenin.
Christo was here!!
Van zo’n rust word je zelf helemaal relax, het maakt fietsen zo bijzonder.
Ter hoogte van knooppunt 78 rijden we Eizeringen binnen. Het mooi gerestaureerde kasteel Neufcour.
De Sint-Ursulakerk, meteen ook een mooi panorama.
We kruisen opnieuw de Ninoofse steenweg en peddelen voorbij knooppunt 78. Inmiddels is het al 18u15 voorbij en langzaam zakt de zon kimwaarts.
Door wegenwerken en dorpskernvernieuwing dienen we in Strijtem even van de fiets, meteen een mooi moment om de Sint-Martinuskerk in gloed van de ondergaande zon te fotograferen.
Ook het koetshuis baad in de roze gloed.
Even buiten Strijtem ligt de kapel van de 7 beuken langs de route, het is niet meteen de mooiste kapel die ik ooit zag.
Ook Maria lijkt me niet zo gelukkig met haar situatie daar. Ze lijkt me wel een smeekbede te doen om uit de kapel weg te mogen.

Hoog boven de kapel geniet deze paraglider dan weer van een haast onbeperkte vrijheid en fantastische panorama’s.

Wij mogen dan weer genieten van dit mooi vergezicht op Borgt-Lombeek.

Bijna 19u loopt de Pajotse Panorama’s-tocht op zijn einde. We overwinnen nog een flinke klim, wat Veerle duidelijk blij maakt. Het is op een boogscheut van knooppunt 64. Op naar 10.
Nog even langs kasjkens en enkele dorpswegen tot knooppunt 10.
Knooppunt 10 is meteen het einde van de Pajotse panorama’s. Wij dienen nog een 10-tal kilometers terug. De meeste daarvan liggen langs de Dender.
De Sint-Amanduskerk ook badend in het late zonlicht.
Gedreven door het late uur houden we een stevig tempo aan. Maar als we in de Wellemeersen de Galloway runderen zien grazen stoppen we toch even om ze te kieken. Meteen zijn we terug in Erembodegem.

De Pajotse panorama’s is voor mij de mooiste fietstocht in de streek van Liedekerke, Roosdaal, Gooik en omliggende. Je vindt er het beste uit de Boerekrijgroute, Valleitjesroute en andere Groene koepels. Zeer pittig, maar met fantastische vergezichten als beloning, verdient deze route een 9.5/10 en kan ik ze iedere ietwat geoefende fietser aanbevelen. Voor ons was het prettig opnieuw aanknopen met lekker, stevig fietsen.

Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 10 – kp 85 – kp 86 – kp 89 – kp 60 – kp 40 – kp 14 – kp 15 – kp 16 – kp 78 – kp 64 – kp 10

Enkele interessante links:

Om zelf je knooppuntentocht samen te stellen of de kaartgegevens naar GPS-formaat over te brengen (één van mijn favorieten) : Fietsnet

Bij toerisme Vlaams-Brabant ligt er ook een pak informatie te rapen.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

Ietwat verder van de Dender af (in Okegem afslaan naar Pamel en dan de N8 oversteken naar Onze-Lieve Vrouw-Lombeek) vinden we het liefelijke dorpje OLV-Lombeek. Hier start de Valleitjesroute.

Al van in Pamel blijkt het waar de naam van deze route komt. Het gaat hier op en neer, de verschillende beekjes hebben brede valleien gevormd. Ondanks zijn «slechts »31 km is deze route een stevige rit, doch de inspanning wordt beloond met prachtige vergezichten soms vele kilometers ver. Zeker in de lente, wanneer de vele boomgaarden in bloesem staan, is deze tocht een echte aanrader.

Al bij het begin is het trappen geblazen. Via een kasseiweg hijsen we ons naar boven. Van ver zien we de windmolen, voor de ouderen onder ons een herinnering aan het jeugdfeuilleton kapitein Zeppos. Eens boven kunnen we al van het eerste vergezicht genieten. De kerk van Pamel torent ver boven de golvende weides uit en als je goed kijkt zie je aan de einder de Onze Lieve Vrouwekerk van Ninove. Het gaat nu verder golvend langs de vele boerderijtjes met elk hun boomgaard tot aan de Woestijnkapel.

Deze kapel, eigenlijk de Heilig Kruis-kapel, doemt plots voor ons op. Het geeft een eigenaardig gevoel hier deze kapel, zo afgelegen in de velden aan te treffen. Het lieflijk gebouwtje nodigt uit tot even uitrusten. Daarna gaat het steil naar beneden toe. Het molenaarshuis met de Terhagenmolen uit 1732 wat verder, is ook zo’n prachtig plekje dat deze fietstocht zo kleurt. Zo ook het kasteeltje van Heetvelde of het Waterkasteel.

Dit beschermde gebouw was ooit een waterburcht en werd in de 17de eeuw zijn huidige vorm heropgebouwd. Een beetje verder komen we aan de zwaarste kasseistrook van deze rit. Over ruwe kasseien doeberen we naar de bergstraat (tiens), die haar naam alle eer aandoet en ons nog eens flink laat zweten. Rechts kijken we uit op het mooie Steenhaultbos.
Inmiddels zijn we via de Vollezelestraat in Vollezele, een gehucht van Galmaarden, terechtgekomen en als je oplettend bent zie je rechts het plaatselijke kerkje. Een kapel en valleitje verder duikt de radartoren van de Kesterberg(112m) op. Deze toren in de streek «den ijzeren man » genoemd overheerste lang de streek, maar moet sinds een tiental jaren zijn meerdere erkennen in de immens hoge zendmast van de VRT in Sint-Pieters-Leeuw. Genietend van het prachtige pajottenland (dat hier op zijn best is) slingeren we stijgend en dalend langs mooie natuurlandschappen verder naar Gooik.

Daar komen we via een klein ommetje in het centrum recht tegenover de Sint Niklaaskerk.

Voor deze kerk staat een bankje dat uitnodigt tot een verdiende rust na al die nijdige klimmetjes die de Valleitjesroute tot een stevige kuitenbijtersroute maakt. Na een kleine pauze hijsen we ons weer in’t zadel en vervolgen onze tocht. Even buiten het centrum rijden we langs een begraafplaats verder richting Oplombeek (een gehucht dat hoger licht dan….Lombeek, juist vandaar dus…) Het kasteeltje dat we hier voorbijzoeven draagt ook de naam Oplombeek.

We zijn nu reeds ver gevorderd en algauw dient een van de laatste klimmetjes zich aan. Wat verder en we zijn in Nelleken. Onder enkele rode beuken staat er een pittoresk kapelletje en het geheel maakt dit gehucht één van de merkwaardigste pleisterplaatsen op deze tocht. Nog eventjes licht stijgen, en dan laten we ons als slechtvalken, de vallei van de Moeliebeek, induiken. Dan uitbollen tot aan de imposante kerk, de remmen dicht en dan naar een van de terrastafeltjes van de Kroon, geef hier die pint.

Ook deze route is overgenomen van m’n website die ik in 2002 maakte. Dit is de eerste pittige tocht die ik hier beschrijf en jullie zullen het merken ik hou ervan. 9/10 verplichte kost voor wie inspanning beloont wil weten met prachtige vergezichten.