Vrijdag 18 juni 2010
Het wandelen in de Sierra Nevada bevalt ons steeds meer. Anita onze sympathieke gastvrouw vertelt ons van een mooie wandeling die zij de vorige dag maakte. Wij halen in de leeszaal van El Paraje de roadmap op en rijden met ons A-ken naar Cortijo Panjuilo een gehucht (7-tal huisjes) van Ferreirola.
.
Deze route is samengesteld uit een deel Ruta Medieval (geel-wit) en de GR 142 (rood-wit) al meteen volgen we de aanduidingen.Zij zullen ons door de Taha-vallei en de dorpjes Ferreirola en Fondales brengen. Zo’n 12,3 km lang of een goede 4 uur wandelen.
De aanduidingen brengen ons op dit breed karrenspoor en langs een ruïne.
Escarihuela de Ferreirola is een snel dalend zigzaggend ezeldrijverspad.
Dit pad is eeuwenoud en erkend als werelderfgoed.
Aan de overkant van deze vallei gaat de Escariheula opnieuw hogerop. Hebben jullie ook al een draaierig gevoel?
We dalen de vallei dieper in en steken de Rio Trevelez over. Een paar stappen verder de “Fabrica de Luz”, verlaten molen? Het is niet goed uit te maken waarvoor deze bouwval vroeger diende.
De nieuwe bestemming, gastheer voor al deze flora, lijkt me ferm mee te vallen.
De route voert ons nu langzaam stijgend naar Ferreirola. Weerom vinden we een dorsvloer of te “era” op onze weg.
Wat lager opnieuw een bouwval, lijkt op een sloep.
Omhoog zien we dan deze frêle omheining.
We stappen flink door tot deze mooie “Fuentes de Salud” Het water van deze bron is rijk aan ijzer en koolzuurhoudend.
De tegeltjes die deze bron opvrolijken brengen ons het verhaal hoe van druiven wijn gemaakt wordt. Tja, kwestie van water in uwen wijn te doen zeker!!
Na al dit moois komen we in Ferreirola. De openbare wasplaats, mag niet ontbreken in een dorpje van de Alpujarras dat zichzelf respecteert.
Dit exemplaar is nog steeds in bedrijf.
Laat ik jullie even meenemen op een kleine wandeling door dit mooi dorpje. Beginnen we met dit kerkje?
Ook hier zien we veel bloemen in het straatbeeld.
Soms waar men ze niet direct verwacht.
Ambachtelijk en daardoor, ik herhaal mezelf, zo echt zo puur.
We keren terug naar de vallei en richten onze schreden naar Fondales.
Het pad loopt nu vlot en brengt ons langs velden en bosjes naar…
Fondales…, volgen jullie?
Medieval!!!
Waar hebben we dat nog gezien?
“Jabon artesanel ” wast witter dan wit!!!
Hier zijn we even “t noorden kwijt geraakt.
Kalebassen?
Fuente de Fondales, ook ijzerhoudend en…
…deze keer met liefdesgedichten, mooi toch?
La montagne c”est belle
We verlaten dit lieflijk dorpje langs de obligate wasplaats.
Ons bergpad wordt, op weg naar de oude romeinse brug, wat ruwer.
Na flink wat klimwerk komt de brug in ’t vizier.
Geen reling om direct eens tegen te gaan leunen.
Zeker niet als je ziet hoe diep de Rio Trevelez hier ligt.
Aan ruïnes is er in de streek ook geen tekort.
We volgen nog even de loop van de Trevelez en beginnen dan onze klim uit de Taha-vallei.
Even voor de top een recente boerderij. Er is geen ziel te bespeuren…
…op deze geit na. Deze sukkel met gezwollen en ontstoken uier zoekt in het portaal beschutting tegen de blakende zon.
La montagne c”est dure!!!
Van hier heb je normaal gezien een prachtig zicht op de hoogste toppen van de Sierra Nevada. De mist zorgt dan weer voor sfeer.
Het steile bergpad gaat over in trager klimmend grindweg.
Deze rotsen torenen boven het dennenbos uit.
Deze tocht is een lus, als we het einde naderen zien we de ruines en het pad waar het allemaal begon.
Cortijo Panjuilo lacht ons toe, het einde van een vrij zware tocht is inzicht.
Wat een geluk dat we met ons A-ken terug naar El Paraje kunnen. Deze tocht is tot nu toe veruit de zwaarste maar met lengtes ook de mooiste. De “Escarihuela de Ferreirola” is een mooi pad evenals zijn tegenhanger aan het einde van de Taha-vallei. Ferreirol en vooral Fondales zijn pittoreske dorpjes met een uniek en sterk karakter. De ruïnes, oude bruggen, steile bergwanden, boomgaarden zijn ingrediënten voor een onvergetelijke namiddag in het hartje van de Sierra Nevada.
De tweezame..... 