René Mertens (1903 – 1995) was een heemkundige en folklorist uit Essene. Deze wandeling is aan hem opgedragen en moet ons een beeld geven over de streek waar René geboren en getogen is.
De wandeling start aan het schilderachtige kerkje van Onze Lieve Vrouw bezoeking in Essene.
Algauw duiken we de velden in en genieten van het glooiend landschap.
Buiten het radarcentrum, dat al afgebeeld is, komen we langs de Veldkapel, ook gekend als de kapel van Augustus.
Eventjes lopen we door Hekelgem een andere deelgemeente van Affligem. Maar al snel duikt Essene weer op. Nu wandelen we geregeld door buitenwijken en dit maakt de wandeling iets minder boeiend.
Maar even voor het einde krijgen we knuppelpad voorgeschoteld wat een mooi slot is van deze route.
Na een leuke start zinkt deze route wat weg in de ééntonigheid van de buitenwijken. Gelukkig is er met het knuppelpad een verrassend einde en zodoende hebben we al met al toch genoten van deze wandeling.
Woensdag 15 augustus 2012 Dit jaar is er opnieuw een uitgave van OpenAtelier Affligem. OpenAtelier 2012 geeft de liefhebber van kunst de mogelijkheid om de verschillende kunstenaars uit Affligem te ontmoeten in hun atelier.
Meer informatie vind je op de site van Toerisme Affligem.
Voor wie met de fiets de kunstenaars en hun atelier willen bezoeken een kaartje in Google Maps OpenAtelier2012-tour
Klik eens op de 3D-knop!!
Voorafgaand aan deze artistieke “ontdekkingstocht” doorheen Affligem, kan U de gewenste informatie en toelichting over hun werken (inclusief gratis catalogus met bewegwijzering) verkrijgen in de gemeentelijke feestzaal “Dr. Tistaert”, Bellestraat 99 te Affligem.
OpenAtelier 2012 is zeker een bezoek waard. De gesprekken met kunstenaars in hun natuurlijke biotoop, bij een lekker glas bier, is zo interessant. Je steekt er zo veel van op. Zeker daarheen, misschien komen we elkaar wel tegen.
Zaterdag 14 augustus 2010 2 jaar geleden vielen ze mij op de “A’s” in het straatbeeld van Affligem. Nieuwsgierig ging ik op zoek wat er achter die mysterieuze A schuilde. Het bleek dat verschillende kunstenaars uit Affligem hun woning, tuin en atelier openstelden om zo hun werk aan het grote publiek voor te stellen. Prachtig initiatief en meteen had ik het idee om een fietstocht langs de verschillende tentoonstellingen te maken. Helaas heb ik toen door werkomstandigheden dit idee niet kunnen uitvoeren… spijtig. Sinds een paar weken doken de A’s weer op. En ja in 2010 (om de 2 jaar dus) wordt er opnieuw een Open Atelier 2010 georganiseerd.
Deze keer laten we de gelegenheid niet voorbijgaan en rond 14u komen we aan bij Herwig op de Molenberg.
In een prachtige tuin staat zijn project “torso’s”. Het is mij onmogelijk om alle werken één voor één weer te geven in deze blog. Ik heb dus een compilatie gemaakt in de vorm van een you-tubefilmpje. Ik hoop dat dit een mooi beeld geeft. Let goed op Jacques Brel, Rene Magritte,Joan Miro, Martin luther King, Mahatma Gandhi, Vincent Van Gogh, James Ensor en anderen passeren de revue. Dit alles gekaderd in een prachtige tuin. Tevens heb ik enkele markante werken uit Herwigs collectie toegevoegd.
Van de molenberg gaat onze tocht verder naar de Kerkstraat in Hekelgem. In de IJsbeer een ijssalon, stelt Luc Evenepoel zijn tekeningen, schilderijen en sculpturen voor.
Na van de collectie kunstwerken te hebben genoten bestellen we ons een ijscoupe alvorens verder op weg te gaan.
Vandaar gaat het richting Teralfene om er aan te kloppen bij Lydia Jacobs in de Daalstraat. Bij deze lieve artieste mochten we volgende kunst werken bewonderen.
Nog altijd in Teralfene in de Begonialaan huis Mia Piron, een watervalletje van uitleg, schalkse opmerkingen en ander leuks. Spijtig heb ik door al dat leuks vergeten foto’s te maken van haar prachtig werk. Maar één zaak is me bij gebleven “Golden” is de boodschap.
Nu peddelen we flink door naar Essene om er in de Brouwerijtoren te genieten van het fantastische (letterlijk en figuurlijk) werk van Fabienne Becker.
In het Ankerhof is er de apotheose van de dag. Kijk zelf maar.
Wijzelf zijn er helemaal weg van. Als Veerle zelf eens mag proberen is het kot te klein.
Nu de kunstenaars en hun werk.
Raf Van Ransbeeck een charmante man en wat een kunstenaar.
De jonge Sebastiaan Coppens, wat gaat deze knul ons nog laten zien?
Het glasblazen boeit ons zo dat we de tijd uit het oog verliezen. 20u30 mijn maag speelt op wat het signaal is om met fikse tred terug naar huis te fietsen. We geraken er niet over uitgepraat. Wat leuk iniatief de kunstenaars, de werken het is allemaal leuk. Maar het boeiendste zijn de ontmoetingen. Kortom morgen trekken we verder.
Half oktober en nog steeds mooie temperaturen 20°. De voorspellingen geven wel in de loop van de namiddag meer bewolking en kans op een plaatselijke drup. Maar de Land van Asseroute is toch wel één van de klassiekers die we nog niet besproken hebben.
Iets voor 14 uur zijn we op weg. We vertrekken van thuis, volgen eventjes de Brusselbaan om dan via de Oudebaan op de land van Asseroute in te pikken. We rijden parallel aan de Brusselbaan met zicht op het Kravaalbos, dit lijkt al veelbelovend.
Eventjes voor Asbeek verlaten we de Varent om links de Heilsborre in te draaien. Daar is het meteen raak. In aanloop naar de Putberg verzeilen we al in dit mooi kader.
Eerst nog een mooi bebloemd boerderij voorbij…
Nu krijgen we met een sterke tegenstelling te maken. Dobberde Varent al flink, de Putberg is een sterke kandidaat voor Parijs-Roubaix. Was de Heilsborre vervult met sfeer de Putberg is een sprookje.
Elk moment verwacht ik Bambi vanachter een boom te voorschijn zien komen.
of het zwanenmeer…
tot zelfs hier.
the one and only Putberg
Ode aan de herfst!!
Voor de Putberg uitmondt in de Asbeekstraat fietsen we langs statige Herenhuizen en kleine kasteeltjes. Maar ik kiek nog het zusterkapelletje van het exemplaar aan het begin van de Putberg.
Algauw zijn we nu in Asse. De Sint-Martinuskerk staat in de stijgers en moet dus maar wachten als we ze kunnen kieken vanuit de buitenwijken. Op de markt nemen we liever een foto van den IJzerwinkel.
En van dit statig, deftig notariskantoor.
We verlaten deze gezellige markt, veel horeca en leuke terrasjes, richting gemeenteplein. Daar staat nog een restant van de 50ste Hopduvelviering.
Ook het oud gasthuis in zijn opzichtig jasje ontsnapt niet aan onze lens.
Dit gebouw ligt aan de overkant van een ongemeen drukke steenweg. We moeten deze over en verlaten, langs de Prieelstraat en de Merchtemsebaan, snel Asse. Hier wacht ons opnieuw een mooie verassing. De velden zijn hier zeer mooi.
Via de Koereit bereiken we Paddenbroecken met dit toepasselijk beeldje.
Langs diezelfde Paddebroecken dit erf…
en dit mooi baantje..
Op de Weyenberg komen we al voorbij de volgende boerderij.
Wat verder deze aftandse hangar, het kan hier nogal tochten!!!
Opnieuw volgen we veldbanen en naderen de dorpskern van Brussegem.
Sint-Stefanuskerk, met de naam is het al OK.
Ook hier vinden we een brouwerij-drink drive in. Eventjes buiten Brussegem hebben we weer zicht op Brussel en dan nog wel op één van zijn iconen. Neee, niet Manneke Pis.
Volgend boerderij lijkt niet direct een Spanjaardshof te zijn. Allemaal wat ambachtelijker en wat minder clean.
Van Brussegem naar Kobbegem is maar een kleine afstand, weliswaar met opnieuw een stevige klim. Zo’n klim geeft nogal eens een mooi vergezicht.
En soms heeft het iets bevreemdend, Kobbegem.
Ook Kobbegem mag zich over de aanwezigheid van een brouwerij (Mort-Subite geueze-kriekbrouwerij) verheugen.
Om het dorpsplein te verlaten moeten we langs een pittoresk café. Nu moeten….
Dus na een verkwikkende pint fietsen we verder naar Walfergem waar we de drukke Brusselse steenweg nog eens oversteken. We kruisen en volgen even de spoorweg, hierdoor rijden we niet door Bekkerzeel wat ons een nijdige klim bespaart. We hebben hier een mooi zicht op de streek Ternat en omliggende.
In de Petrus Ascanusstraat flitsen we een kapel, opgedragen aan inderdaad Petrus Ascanus, voorbij.
In de Hoogpoort moet we in de remmen knijpen of we rijden dit mooi landgoed binnen.
Maar we fietsen er mooi voorbij en dalen verder de Hoogpoort naar beneden.
Eventjes naar rechts kijken zien we dat we Asse voorbijrijden, hadden jullie niet een foto van de Sint-Martinuskerk te goed?
Opnieuw moeten we een drukke steenweg, de Edingse deze keer, oversteken. en een honderdtal meter volgen. Dan davert het over kasseien van de Platijn naar beneden.
Dan gaat het via de Geertskouter en de Pullewauw naar Elshout waar we dit boerenhof aantreffen.
Asbeek is snel doorkruist en Essene doemt al op.
Met ook hier een oude brouwerij.
Deze pelgrim staat aan de ingang van de parochiekerk.
.De inwoners van Essene worden ook papeters genoemd
Na het Ankerhof…
…maken we ons op om de laatste helling van deze tocht te bedwingen. De Eksterenberg is zowat het einde van deze mooie route. Wij fietsen nog verder, naar huis uiteraard. Ondanks enkele druppels nemen we op de Molenberg in Hekelgem de molen in vizier.
Ik kan het niet laten en kiek ook dit hekje, kwestie van een mooie afsluiter te hebben.
Wel de land van Asseroute heeft ons weer een prachtige dag bezorgd. De Putberg in de herfst is van het mooiste wat fietsers, zoals wij, kunnen wensen. De vele hellingen en kasseibanen vragen serieuze inspanningen maar geven zoveel terug. Mooie zichten, soms zeer verrassend, en natuurlijk spannende afdalingen. De streek wordt echter doorkruist met vele grote verkeersaders en dit is een serieus minpunt, het geeft deze route toch iets gevaarlijks. Maar toch 8.5/10 is ze desondanks zeker waard.
In 2003 kwam er in onze streek, tussen Ninove en Aalst, er een nieuwe route bij. De boerenkrijgroute. 210 jaar geleden in 1798 ontstond er in de zuidelijke nederlanden (of ongeveer het huidige België?) een volksopstand tegen de Franse overheerser. In de streek rond Liedekerke zouden de brigands ten strijde zijn getrokken vandaar… Inmiddels zijn we 5 jaar na de inhuldiging van deze route. Wij reden ze meermaals en steeds bleef zij ons boeien. Dus vandaag starten we met de bedoeling er een reportage van te maken.
Voorbij Liedekerke in Essene pikken wij in op de route(45km lang), Garmin heeft dan al 5km afstand geregistreerd. Even volgen wij de spoorweg maar aan het station van Essene duiken we de velden in en stoppen in het zicht van de autostrade aan de Bellemolen.
De Bellemolen was ooit een gekend restaurant, toch daar is nu niet zoveel meer van te merken. Vooral het dak is er erg aan toe. 2 pedaalslagen verder is er Mie katoen, in dit restaurant zijn we al een paar keer gaan eten. Voor schappelijke prijzen kan je er lekker eten, voor echt fijnproeven zijn er betere, duurdere adressen in de streek.
Via volgende voetgangers- fietsersbrug steken we de E40 over.
Nog voor we Essene-dorp zelf bereiken draaien we al terug de velden in op weg naar Ternat. Het centrum van Essene doen we niet aan, wat spijtig is dit heeft toch enige charme zie enkele archieffoto’s;
Het kerkplein is ook een fietsstop waard.
Als je dan toch gestopt bent, moet je zeker de papeter van Patrick Van Craenbroeck gaan bekijken.
Maar wie de route stipt volgt mist dit dus. Inmiddels zijn wij terug in de velden. We naderen Sint-Katharina-Lombeek. Gouw nog een kiekje van dit huisje verdoken in het groen. Deze woonst is in aanbouw, zou je van hieruit niet zeggen. Ik wens de toekomstige bewoners veel geluk en hoop dat zij veel van deze prachtige ligging mogen genieten.
In Wambeek trekt deze koe de aandacht. Een paar jaar geleden stond Brussel vol met deze schepsels, was wel leuk.
Daarna zijn we snel in Ternat. Waar vooral de grote, imposante toren van de Sint-Gertrudiskerk de aandacht trekt. Toch ik geef graag enkele andere beelden.
Een groot landhuis met bijbehorend park.
Niet de toren, maar buitenzicht op de zijbeuken en monument voor de gesneuvelden van 1914-1918.
Het gemeentehuis mag ook gezien worden.
Zomaar, dit schattig huisje vandaag
en op 23 maart laatstleden, vergelijk vooral de tuin en de bomen.
Hierna houden we even rust en zoals de tienerjeugd, die juist één van hun laatste schooldagen voor de vakantie achter de rug hebben, genieten we van een lekker ijsje in de hand. Dan steken we de markt over en verlaten deze gemeente. We klimmen naar de hogergelegen velden en ontwaren lager een kasteeltje.
Dan toch nog even terugblikken op de Sint-Gertrudiskerk
Door de velden, dit is in deze tour samen met de hellingen een constante, priemt het kerkje Wambeek.
In dit landelijk dorpje treffen we nog eens een restaurant(lijkt toch ook een constante in deze rit) “De voet van Keizer Karel”. Hier komen we geregeld, meestal naar aanleiding van een verjaardag, over de vloer. De prijzen zijn hier betaalbaar en de keuken, geen haute cuisine, levert toch lekkere schotels af. Ik kijk al uit naar de winter met zijn de wildschotels.
Van Wambeek gaat het naar Eizeringen dat juist voorbij het drukke kruispunt van de Ninoofse- en Assesteenweg ligt. In de velden ertussen wemelt het van plastieken serres waar er aardbeien geteeld worden.
Eizeringen, ook dit is een pittoresk dorpje (constante 4 pittoreske dorpjes). Met een paar opmerkelijke monumenten. Bij het binnenkomen de Sint-Ursulakerk.
Wat verder aan de rand van het dorp en vanuit de velden mooi te bewonderen kasteel Neufcour, volop in restauratie (let op geen restaurant dus geen constante)en de kasteelhoeve. Door de breedhoek van mijn panasonic krijg ik ze samen op de gevoelige plaat.
Ook hier hijsen we ons verder het dorp uit. We zigzaggen verder naar Nelleken een gehucht waar we bij het Sint-Berlindiskapelletje van onze meegenomen koeken smullen.
Daarna vervolgen we onze tocht. De Boerenkrijg loopt hier samen met de Valleitjesroute. Iedereen klaar; constante nummer 5, de deze route deelt zijn traject met andere routes. In Liedekerke de Schiptrekkersroute, in Roosdaal de Groene koepelroute en hier dus de Valleitjes. Op weg naar Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek kiekte Veerle volgende sfeerbeelden:
Het is verwonderlijk aan elk ouder fermetje liggen er bouwmaterialen, nog te gebruiken of overschot, wie zal het zeggen? Constante 6
Een fiere knotwilg met rust
Langzaam wordt het graan, hier gerst, rijp. Nog een paar zonnige weken en het is oogsten geblazen.
Deze chocoladerepen zijn zeker al een tweede plantsoen aardappelen.
Van Onze-Lieve-Vouw-Lombeek nu eens geen foto van de majestueuze kerk (constante -1)maar van de fiere herenhuizen die in het dal staan te pronken. Wie graag een foto van de kerk wil, moet na het lezen van deze reportage eens doorklikken naar het verslag van de Valleitjesroute op deze blog.
Ik hoor jullie al vragen naar het plaatselijk restaurant, mag het ook een “afspanning” zijn. Proef die naam, een mens zou nooit meer op restaurant willen gaan.
Voor de verandering is het nog maar eens, bijwijlen vrij stijl, klimmen om de dorpskom te verlaten. De holle wegen hier zijn wel heel mooi.
Boven wacht ons het plaatselijk icoon, wat het atomium voor Brussel is, de eiffeltoren voor Parijs dat is de windmolen van kapitein Zeppos voor Onze-Lieve-Vouw-Lombeek.
Vanaf hier hebben we een geweldig uitzicht op Pamel en zijn grote Sint-Gaugericuskerk.
Pamel doen we niet echt aan, via buitenwijken fietsen we door deze gemeente. De tocht loopt nu ver ten einde, we kruisen af en toe een fietser op weg naar huis.
De Dender luidt het einde in en voert ons snel naar huis.
Opnieuw heeft den Boerekrijg ons te pakken gehad. Deze tocht blijft bekoren. Hij is wel vrij zwaar en somige veldbanen zijn ronduit slecht na dagenlang regenen. Maar als ze wat droog zijn moet je de inspanning wagen, vooral het traject, van Eizeringen over Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek tot je terug de Ninoofse steenweg over moet, zal je veel voldoening geven 8.5/10
De tweezame..... 