Boontocht lus I (100 jaar Louis Paul Boon)

Maandag 26 maart 2012

Op 15 maart 1912 werd Louis Paul Boon geboren. 100 jaar geleden en dat moet gevierd worden. Veel van het literaire werk van Louis Paul Boon speelt zich af hier in onze streek waar hij geboren en getogen is. Ter gelegenheid van dit feestjaar knoopte Toerisme Oost-Vlaanderen twee mooie fietstochten in elkaar. Deze twee lussen, die telkens hetzelfde startpunt hebben kunnen aan elkaar geknoopt worden voor de betere fietsers onder ons. Wij verkiezen ze afzonderlijk te fietsen. Op naar de eerste episode van deze literaire verkenning van het land van Aalst.

Alvorens te starten maken we van de gelegenheid gebruik om snel even in het gemeentehuis van Aalst langs te gaan. Op de dienst bevolking doet Veerle een aanvraag voor een nieuwe identiteitskaart daar de hare haast verlopen is. Ik kiek snel Ondineke een replica van het beeld dat Frans De Vree in 1995 creëerde geïnspireerd door de Kappellekensbaan van Louis Paul Boon.

Na deze formaliteit haasten we ons naar knooppunt 33 waar we onder een stralende zon deze tocht beginnen.

We gaan op zoek naar punt 23. We fietsen langs het stedelijk kerkhof waar zowel Louis Paul Boon als priester Daens zijn begraven.

Eventjes gaat het al door de velden. In de knooppuntentocht van Aalst over Erpe-Mere naar Lede en terug naar Aalst fietsten we hier al.

Langs de Sint-Jobkapel gaat het via…

…deze idyllische beek naar het …

kasteel Regelsbrugge. Dit mooie kasteel maakt zijn opwachting in Louis Paul Boons roman “Pieter Daens“. Mij lijkt het een bewijs dat buitenmaatse haast onethische bonussen van alle tijden zijn.

Wij fietsen lustig verder, het zigzagt nogal, door de buitenwijken van Aalst. Dit zwart schaap betrappen we juist voorbij de hogeschool Dirk Martens.

Ongeveer ter hoogte van het Stedelijk ziekenhuis van Aalst merken we deze oude toren. Men is volop bezig hem een nieuwe bestemming te geven.

Wat verder kruisen we de Siesegemlaan een zeer drukke invalsweg. Nu duiken we weer de velden in.

Het kasteeltje van Maal baadt in een stralende zon, Veerle maakt er deze mooie foto van, waarna we verder fietsen naar knooppunt 20

De treurwilgen zijn zowat de eersten die zich van een nieuw bladerdek voorzien. Elk jaar opnieuw maakt dit fris lentegroen mij lyrisch.

Knooppunt 20 ligt in Erpe. Op het kerksplein staat dit oorlogsmonument “ter ere van onze helden gestorven..”. Deze helden jonge mensen gestorven in de meest onmenselijke omstandigheden…spijtig genoeg gebeurt dit nog dagelijks misschien niet meer in onze contreien maar daarom niet minder erg.

De Sint-Martinuskerk ligt samen met knooppunt 20 snel achter ons. Op naar punt 58 en Erondegem.

In Erondegem fietsen we langs de Hoogstraat het kerkplein met Sint-Pietersbandenkerk op. Meteen is punt 58 gerond. “De bende van Jan de Lichte” nog een gekende roman van Louis Paul Boon speelt zich hier in de streek af.

De tocht gaat nu verder knooppunt 55 waarts. De velden rond en Lede zelf zijn dan weer het decor voor taferelen in “het Geuzenboek” ook in deze godsdienstoorlog gaat het er geweldig(letterlijk) aan toe.

We naderen Lede, nog eventjes door een veldbaan.

Knooppunten 13 en 16 leiden ons door de buitenwijken van Lede. Ter hoogte van knooppunt 19 doen deze hoef-achtigen zich tegoed aan de stralende zon.

Aan knooppunt 17 begint het prachtig natuurgebied Honegem.

Prachtige landschappen…

…bevolkt met onder meer dit suffolk schaap. We hebben een gezellige babbel met de eigenaar van dit schaap die tevens gids is in dit natuurgebied.

Ook deze Brabantse trekpaarden hebben hier hun stek en delen hun weide met…

…deze fier haan.

Na Honegem gaat het Aalstwaarts. Knooppunt 24 ligt snel achter ons. Dat het trekpaard ooit een grote rol heeft gespeeld blijkt nog maar eens als we dit ietwat verweerd standbeeld voorbijfietsen.

Juist voor het binnenrijden van Aalst neemt de route een bocht en via een fietspad over een oude spoorwegbedding gaat het nu richting Hofstade en ander “faluintjes“. Op naar knooppunt 26 en 25

Dit fietspad grenst aan vele tuintjes. In een van deze tuintjes kiekt Veerle deze kalkoen.

Even voorbij punt 22 naderen we Gijzegem. Dit mooie gebouw is een voorloper van het mooie “Hof van Gijzegem

Vervolgens krijgen we het mooie park voorgeschoteld.

Deze mooie poort verhindert de toegang tot al dit moois. Louis Paul Boon kom terug…er is nog werk aan de winkel!!!

In Gijzegem vinden we nog een bakker open. Voor dit kapelletje verorberen we een paar franchipannekes en ander glacékes.

Eens de grommende beer het zwijgen opgelegd gaat het verder langs deze mooie Sint-Martinuskerk met zijn ietwat barokke toren.

Tussen knooppunt 29 en 30 ligt onzen Dender. Daarna gaat  het naar Herdersem en knooppunt 40. Juist voorbij den Dender is de Disgenaatdreef opgebroken. Toch kan men er voorbij.

Deze bouwval is het begin vaan een reeks kapelletjes.

Maar eerst zoeken we via deze kasseiweg de velden naast den dender op.

Deze appaloosa kan er in alle rust grazen… in de verste verte geen Winnetou te bespeuren..

Ook hier zorgt de plaatselijke treurwilg voor fis lentegroen.  Treurwilg?

Is het ter ere van Louis Paul Boons Kappellekensbaan (voor zijn filosofie zou mij sterk verwonderen) ik weet het niet maar de route vergast ons nu op…

het ene kappelleke na…

… het andere.

…het andere II

…het andere III

Dat een mens al eens content is van een omgehakte boomstronk tegen te komen. Deze heeft zich genesteld tussen knooppunt 40 en 41.

Blij gemutst fietsen we nu verder…

…waar we ter hoogte van het kunstwerk “het gebaar” van Luc De Blok de Leirekesroute opfietsen.

De Leirekesroute, nog zo’n klassieker in onze fietsgeschiedenis, brengt ons over knooppunt 41 terug naar Aalst en knooppunt 34

Nog even een zijblik op de Sint-Martinuskerk van Moorsel.

Na de Leirekesroute kruisen we de Aelbrechtlaan .

Het fotograferen van al deze graffiti kost nogal wat tijd.

In sneltreinvaart, zoals geregeld op onze tochten als het laat wordt, gaat het nu richting knooppunt 36 en 35 en vandaar naar huis.

Wat een leuke tocht. Zowat alle trajecten van deze tocht fietsten we al eens, maar deze tocht voegt ze samen tot één van de mooiste routes in de streek. 9/10 is dan ook mijn verdict.

Enkele interessante links:

Voor meer informatie over de Boontocht en het bestellen van de fietsbrochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie Toerisme Oost-Vlaanderen.

Wil je meer weten hoe dit jaar Louis Paul Boon herdacht wordt surf naar www.boon2012.be.

Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:

Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.

Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.

Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.

Op verplaatsing…de Dj!noroute(herfst 2009).

Zondag, 4 oktober 2009.


We zijn al even terug uit Bretagne. Het blijft droog en bijwijlen is het nog mooi weer.  We zijn opnieuw beginnen lopen, het park van Aalst en het Osbroek liggen er droog bij. Ook voor het weekend geven de voorspellingen droog weer.  Dan is de uitdaging te groot en moeten de fietsen van stal. Al lang staat de Djinoroute op mijn verlanglijstje. Djino is een streekgenoot die net zoals wij gek is op fietsen. Hij heeft een prachtige website waar hij ons deelgenoot maakt van zijn fietsavonturen. Djino heeft op een zeker moment besloten zelf een route samen te stellen in zijn streek. Dat vind ik dus het einde, meer gedreven kan je volgens mij niet zijn. Ik heb veel bewondering voor zo’n initiatief. Dus Zondagmiddag iets na half twee starten we.

Laat ons meteen met een kleine bekentenis beginnen.  Het trackbakken lukt eerst niet zo bijster goed. Vandaar dat ik al snel een foto van het kerkplein van Erpe kan maken.

Daar komen we tot het besef dat we het weer nogal onderschat hebben en we reppen ons terug naar ons A-ken om nog wat kleding bij aan te trekken.

Ik zoom wat verder in op de track en dan blijkt dat we vlak naast de route geparkeerd staan. We verlaten Mere nu langs een andere kant richting Nieuwerkerken. In deze Aalsterse deelgemeente kiek ik deze bric-à-brac. Ik wijs er Veerle fijntjes op dat het dus nog erger kan dan…

Maïs en nog eens maïs, deze cornflakes in spe zetten duidelijk hun opmars in onze velden voort.

Nog eens Erpe maar nu in de juiste volgorde.

Van een bloemperkje gesproken, wat een kleuren pracht. Veerle haar camera is nog aan het bekomen.

Hier woont een Disney-fan zoveel is duidelijk.

Nog eens de kerk van Erpe, nee ik word niet gesponsord door de pastoor van Erpe

Ook niet door die van Erondegem. Maar misschien dat het kieken van zo’n kerk voor wat voorspraak om wat beter weer,lees meer zon,zorgt.

De oren gespitst, kan ik volgens Veerle nog een voorbeeld aan nemen.

Impe, Sint-Denijskerk. Tiens ’t is toch Damiaan die zalig verklaart wordt en niet onze gouverneur?

Bij het opnieuw naderen van Erondegem kan dit gezellig kapelletje Veerles lens niet ontsnappen. Leuke nonchalance.

Dan gaat het er nabij Vlekkem wel wat serieuzer aan toe. ’t Schijnt dat de aflaten hier van een iets betere kwaliteit zijn.

Bijbehorende Sint-Lambertuskerk.

Bric à brac II maar er is nog werk aan de winkel om “bric I” te kloppen.

Djino neemt ons niet alleen mee naar de plaatselijke gebedshuizen. Nee hij beloont onze inspanningen, ’t is soms stevig trappen, met prachtige vergezichten.

Langzaam moet het zomerse groen wijken.

Ook de Sint-Martinuskerk in Bambrugge maakt haar opwachting. Als het zo voortgaat moeten we het eerste jaar niet meer op Bedevaart.

Bric à brac III, in Bambrugge hebben we te maken met een meer landelijk exemplaar. Sterke mededinger voor de wedstrijd “Bricste à brac 2009”

Stallen en schuren ook ondanks het donker weer blijven ze bekoren.

Laat ons maar wat afstand nemen van al die kerken, nog een glimp van de Sint-Martinuskerk ditmaal in Burst .

Het glooiend landschap blijft bekoren.

Nee geen bric…

Hadden we al paarden op het menu?

Nee, het veelvuldig fotograferen van kerken kan ze daarboven niet vermurwen.

We fietsen nu richting Borsbeke. Djino duidelijk bekend met de streek durft al eens een buurtweg inlassen. Deze “kasjkens” geven de route iets speels.

De Sint-Antoniuskerk van Borsbeke meldt zich ook aanwezig. Mooie kerk trouwens.

Deze Sint-Rochuskapel kruist ook ons pad.

Pink duck, mooi bewaard.

Djino gooit er eens een molen tussen, knappe vierwieker.

Onder een steeds dreigend wolkendek gaat het nu verder naar Sint-Lievens-Esse.

Ondanks de dreigende wolken zijn we niet de enigen onderweg.

Het is stevig klimmen naar Sint-Lievens-Esse.

De dorpskern, Sint-Lievens-Esse kan zich naast de obligate kerk ook op een nog werkende brouwerij beroemen. Pater Lieven wordt er gebrouwen.

Vrij grote kapel nog altijd in Sint-Lievens-Esse.

Nu nemen we de trambaan en zijn zo vrij snel in Herzele.

De kerk van Herzele mocht al een paar keer haar opwachting maken in deze blog, deze keer eens vanuit een andere hoek.

Ook  in dit verslag mogen runderen niet ontbreken. Kijken als een koe naar…

Ressegem, in volgorde kapelletje en daarna…

de kerk. Zonder woorden..

Ook in Aaigem komen kerkgangers aan hun trekken

Uit de tijd dat auto’s nog spraken.

Een wat grijs kapelletje past mooi bij het weer. Goed gezien van Djino.

Tussen Aaigem en Mere laat Djino ons nog eens goed zwoegen, een korte maar steile klim wordt voor de wielen geschoven.

Tijdens het afdalen naar Mere krijgen we nog een mooi zicht op Kruiskoutermolen en een kapelletje eenzaam in het veld.

Wat later zijn we terug in het centrum alwaar we door het late uur en het kil weer gedreven snel naar de auto fietsen. Eens de fietsen opgeladen rijden we terug langs een deel van de route richting Nieuwerkerke. Algauw zijn we thuis. Wel Djino je route mag er wezen. In het begin zwerven we wat door woonwijken en er wordt al eens een drukke baan gekruist. Maar wat je ons aan landschappen voorschotelt  is prachtig. Met een 8,5/10 is het een aanrader. Je bezorgde ons een prachtige namiddag.

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: