Zondag 14 december 2008
Het jaar loopt op zijn laatste benen. Dagen kort nachten kil en lang. Nee niet direct het weertje om er eens flink op uit te trekken. We hebben onze looptrainingen hervat, dus rest er niet veel tijd om de fietsen van stal te halen. Toch blijft het wat kriebelen en als er zondag een ietwat warmere 6° wordt voorspeld, in plaats van de luttele 2° van afgelopen week, kunnen we niet weerstaan en…
Met het de routeplanner belux voor fietser en wandelaar wordt er een kleine tocht, zo’n 30km, uitgestippeld.
Goed ingeduffeld,
starten we na half twee onze rit. We dalen af en rijden door het centrum van Erembodegem.
Even na de spoorweg merken we deze hoenders in een achtertuin.
Hun verendek beschut hen goed tegen de kou, zij scharrelen dan ook ongstoord verder. Garmin gidst ons door een industriezone. Dit grijs saai bedrijvenpark ligt er verlaten en troosteloos bij. Bij Belcolade (chocoladefabrikant) willen ze er de sfeer wat inbrengen.
De velden, nu haast alle bladeren van de bomen en struiken zijn gevallen, hebben wat van hun glans verloren.
In de Charlotteweg is het naamplaatje ook al op zijn retour, kortom treurnis alom!!!
Ook bij het buitenrijden van Terjoden stuiten we op enkele hoenders, waaronder dit fier mannelijk exemplaar.
Opnieuw de velden in, onder de lage zon en over deze met putten doorzeefde veldbaan fietsen we naar Haaltert.
Ja, ook al is het winter, koeien mogen in dit verslag niet ontbreken.
Het wijdse landschap heeft ook in dit donker seizoen iets.
De regenval van de afgelopen weken laat zo z’n sporen na.
Moeizaam priemt de zon door de laaghangende wolken en geeft de kille weiden iets mystiek. Wat bezielt er iemand om hier te komen rondfietsen.
Zou het om dit mooi kapelletje zijn?
Mogelijk, het is de voorbode van Haaltert met zijn grote Sint-Gorikskerk.
Aan een van haar muren leunt het stalletje met de heilige familie.
’t Is waar, het hele kerstgebeuren breng wat licht en warmte tijdens het kille donkere jaareinde. Garmin maakt het zichzelf niet te moeilijk zie de volgende foto.
Inderdaad langs hetzelfde kapelletje van daarjuist keren we terug de velden in.
Nee niet de os ook niet de ezel maar de pony van de stal. Bij het buiten rijden van Haaltert.
Nog een terugblik.
En nu door de velden, zie volgende kiekjes…
Een stevige portie voederbieten.
Een aftandse schuur op een mistige achtergrond, zo vereeuwig ik ze graag.
Na een tijdje fietsen naderen we Denderhoutem. Ietwat buiten het dorpscentrum ligt het kerkhof.
Zoals in vele dorpskernen domineert de kerk het centrum, zo ook in Denderhoutem. De Sint-Amanduskerk.
Buiten het doorkruisen van het industriepark van Erembodegem had deze tocht nog iets, vergezichten over de velden. kapelletjes enz… Nu wordt het wel wat saai. Voor wie van Denderhoutem naar Ninove wil is de Denderhoutembaan de snelste oplossing. Blijkbaar wou onze Garmin er geen gras over laten groeien en stuurde hij ons deze betonnen strook naar Ninove op. Saai maar gelukkig snel afgelegd. Voor we het goed beseffen naderen we Ninove. Staat de onze-lieve-Vrouwekerk niet wat scheef. Zien we hier het toekomstige Pisa aan de Dender?
Aan het station verkiest Garmin ons de Groene koepelroute te volgen. Naast de spoorweg fietsen we naar Okegem.
Okegem een onooglijk dorpje tussen Ninove en Erembodegem ligt aan de Dender. Wie geregeld mijn fietsverslagen leest weet dat deze rivier ons nauw aan het hart ligt. Het is voor Aalstenaars wat de Seine voor Parijzenaars en de Theems voor de Londense Cockneys is en de Tiber voor… Volgende foto’s maken veel duidelijk.
De Dender maakt, komende van Ninove, voor Okegem een brede bocht…
… en stroomt dan verder naar Teralfene, Erembodegem, Aalst en verder tot ze in de Schelde uitmondt.
De oevers waar de gewassen, onkruid grassen en riet, een winterslaap lijken te nemen geven een wat uitgebluste aanblik. De kale bomen kunnen hier ook niet veel aan verhelpen.
Kenmerkend voor de streek, boerderij met een groot a-typisch woonhuis.
Industrieel erfgoed, er is wel wat werk aan, daterend van tijden dat de Dender een levensader voor deze streek was. Wie weet komen deze tijden nog eens terug als we het vrachtverkeer over de weg afzweren en opteren voor een ecologische manier van goederenvervoer. Op het einde van het jaar is wat melancholie nooit ver weg.
Ook voor het personenvervoer biedt de Dender verschillende mogelijkheden. De fietsende dame kennend, niet alleen traag verkeer!!!
Als dit trekpaard zichzelf inkadert kan ik niet anders dan bliksemsnel de sluiter over te halen.
Vlug nog even uitzoomen om de oevers ter hoogte van Denderleeuw te kieken.
In Liedekerke laat Garmin de Groene koepelroute links liggen en peddelen we, onder een winterse zonsondergang, door naar Teralfene.
Vandaar zijn we snel terug in onze heimat en meteen aan het einde van deze winterse fietstocht.
Thuisgekomen warmen we ons op, een hete gluhwein helpt hier goed.
Wat deze fietstocht betreft, nu fietsen in de winter is niet meteen het prettigst. Als ik eerlijk ben was het meer de bedoeling om wat blogstof op te doen. Enkel foto’s te maken dan echt van het fietsen te genieten. Ik miste het met Veerle bespreken van de kiekjes, ze selectioneren, wat bewerken en vooral er een verslag mee te maken. Nu bij deze…
De donkere in nevel gehulde eindejaarsdagen hebben iets vreemds. En last but not least het thuiskomen wint hier aan belang, knus in de zetel mat een warme gluhwein, mmm….
Vind ik leuk:
Like Laden...
Fabelta Ninove
De tweezame..... 