Donderdag 2 april 2009
Al gans de week droog met mooie opklaringen en de laatste dagen een helderblauwe hemel. Ik ben vrij vandaag, ik ga rond 11u Veerle oppikken na haar werk. Ik zoek dan ook een fietstocht niet te ver weg en stuit op de Paterroute. Deze route van zo’n 48km tussen Geraardsbergen, Brakel, Aalst en Ninove lijkt me best te doen. Eén vraagteken op de site van toerisme Oost-Vlaanderen wordt ze gequoteerd voor gevorderden. Nu dat mag geen probleem zijn , eerder een uitdaging.
We starten op het kerkplein van Sint-Maria-Lierde. De hellingsgraad van dit plein verklaart al wat de quota “gevorderden. Het van het dak halen van onze “giants” vraagt wat behendigheid, maar al snel zijn we op weg.
Onmiddellijk wordt het klimmen, deze kapel bovenop een wat een lourdesgrot zou moeten voorstellen, houdt ons even op. Deze vrij grote kapel is volop aan het verkommeren en dient ofwel gerestaureerd of anders afgebroken. Levensgevaarlijk voor spelende kinderen, ik zou maar niet teveel op mirakels rekenen.
Nog even een zijaanzicht moesten er twijfelaars onder de lezers zijn.
Deze pomp mag men gerust verder laten genieten van haar oude dag.
De kerk van Sint-Maria-Lierde gezien vanuit de velden.
Nog eens een lammetje, op dit moment van het jaar kan je er niet naast kijken. Ik heb ergens het gevoel dat ze meer gefokt worden dan vroeger.
Nu maar eens geit op het menu, zich lekker schartend tegen de omheiningsdraad.
Weer worden we in dit prachtig landschap getrakteerd op een kapelletje. Ook dit exemplaar staat in de strijd tegen de tands des tijds alleen.
Dit exemplaar wat verderop lijkt wat meer geluk te hebben. Wat jullie niet zien is dat er tegenover enkele huizen staan. De bewoners ervan zullen zich waarschijnlijk het lot van dit kappelletje aantrekken.
Inmiddels hebben we de Waesberg beklommen waar we deze steen, met de afstanden naar de omliggende gemeenten en steden, aantreffen.
Een zitbank vervolledigt het geheel, een prachtig vergezicht krijg je er zo bij.
Bij het kruisen van de Gentweg N42 wordt er een vervolg gebreid aan de teloorgang van de kapellekes in deze streek. Ook hier is de kans op een ongeluk niet ver weg.
Dan zijn deze mooie paarse bloemen,in de Kruisweg te Sint-Lievens-Esse leuker om aan te zien.
Dit paard quasi rechtover de bloemenpracht van daarjuist, lijkt me tevreden.
Weer duiken we de velden in en fotograferen dit ietwat vreemd beeld. Wat het kapelletje betreft… schitterende conditie.
Bij het naderen van Herzele moeten we even over onverhard. Toch stilletjesaan kan de eerste lentewarmte de velden drogen en op nog enkele plassen na is het prima rijden.
De fotograaf.
De foto.
In tegenstelling met kapelletjes worden molens meer en meer goed onderhouden of gerestaureerd.
Stilaan maar zeker naderen we Herzele, maar snel even dit beeld. Zo’n beetje een variante op één zwaluw maakt de lente niet.
Herzele dient zich speels aan.
Deze toren, het laatste overblijfsel van wat ooit een fiere burcht was. Staat dit onze kapellekes te wachten?
Dorpskerk in prima staat.
Schepenhuis, houdbaarheidsdatum lijkt OK.
Al snel zijn we Herzele doorgefietst. We rijden nu op een fietspad naar Sint-Lievens-Esse. Dit fietspad rechttoe-rechtaan lijkt op een oude spoorweg zoals de Leirekensroute. Achteromkijkend merk ik de wieken van een molen die achter het bladerdek verdwijnt. Dus over de toestand waarin ie zich bevindt kan ik me niet uitspreken. Maar het wit van de wieken is veelbelovend.
Het moest alle dagen lente zijn.
Nog altijd op weg naar Sint-Lievens-Esse.
Zo verschijnt, vrij snel de benen zijn goed, Sint-Lievens-Esse.
Sint-Lievens-Esse thuishaven van pater Lieven een lekker patersbier.
Kantoortje in de brouwerij Van den Bossche
We snellen nu door naar Steenhuize-Wijnhuize met de Onze-lieve-Vrouwekerk in goede staat in het centrum.
Zo eventjes voor Pasen lijkt dit me wel een passend beeld.
Het kasteel van Steenhuize.
Ernaast gelegen herenboerderij.
Aan het verkommeren. Hebben al die kapelletjes, en ik wil hier niet de pilaarbijter uithangen, niet wat werelderfgoed in hun.
Ook op het land gebeurt er vanalles, houtblokken ophalen is er één, weliswaar een buitenbeentje,van.
Eén van de leuke aspecten, van een fietstocht met hellingen, is het ineens opduiken van een dorpskern met de plaatselijk kerk op kop. Hier Hemelveerdegem.
“Den dikken van Sesjans” van Jan Desmarets. Hemelveerdegem deden we al aan tijdens de M-route. We fietsen dan maar lustig verder richting Deftinge.
Stilletjesaan raken de hooischuren leeg. Hier lijkt het erop dat strobalen de kar niet verlaten hebben.
De Sint-Ursmaruskerk, in Deftinge. Wat een naam!
Zelfde kerk, vraag mij niet om nog eens de naam te geven, andere kant.
Even buiten Deftinge, een schoolvoorbeeld zoals het moet. “Kom bezin en rust wat uit” is de leuze boven de deur. Bezinnen misschien? Maar voor rust hebben we, nu iets na 18u, geen tijd meer.
Snel even dit beekje in het avondlicht vastleggen.
Met Pasen in het verschiet nog eens….
De Sint-Martinuskerk, wel een van de mooiste op onze tocht. Even dacht ik dat we het einde van onze fietstocht nabij waren. Maar niet Sint-Martens-lierde was onze startplaats. Wel Sint-Maria-Lierde.
De overblijfselen van de oude Kartuizerpriorij, in goede staat bewaard, drukken hun stempel op dit lieflijk dorpje.
Nu mijn vergissing blijkt te verwaarlozen, op een boogscheut en na een fikse klim, rijden we weer het kerkplein van Sint-Maria-Lierde op.
Hier eindigt deze bijwijlen stevige fietstocht. Doch bovenal overheerst het gevoel van tevredenheid. Elke klim werd beloont met prachtige vergezichten op het nevelige achterland. Enkele verkeersaders dienden gekruist maar nooit hadden we het gevoel dat we risico liepen. Deze mooie streek een uitloper van de vlaamse ardennen zal volgende zondag deel uitmaken van de “Ronde van Vlaanderen” de veruit mooiste ééndagskoers wereldwijd. Deze tocht is inderdaad voor gevorderden en eist inzet van hij of zij die hem wil fietsen, maar je krijgt er zo veel voor terug. Net als voor de M-route, zowat z’n evenknie, is 9/10 een juiste quotering.
Enkele interessante links:
De tweezame..... 