Denderende Steden GERAARDSBERGEN

Zaterdag 18 september 2010

We zijn al een week terug thuis uit de Vercors. Dat verlof kunnen we gerust als hoogtestage beschouwen. Er zit veel poeier in onze benen en de drang tot fietsen is groot. Al gans de week wordt zaterdag als de mooiere dag aangekondigd. In mijn schuif licht nog de brochure “Denderende steden“. Dit vierluik wacht op voltooiing.  Nu is het gedeelte rondom Geraardsbergen het pittigste. Dit komt ons dan ook goed uit en we aarzelen niet. De fietsen gaan op het dak van ons A-ken en weg zijn wij.

We geraken onze wagen kwijt aan de vesten. De fietsen zijn op een wip van het dak en iets na 14u startten we onze laatste “Denderende Stedentocht”. Langs de Sint-Bartholomeuskerk

en het stadhuis…

…naar de Dender(knooppunt 81). Het lijkt een constante te zijn bij onze Denderende stedentochten, als we van start gaan is er bewolking.

We verlaten Geraardsbergen, op de Oudenaardsestraat fietsen we voorbij het stedelijk kerkhof.

Op weg naar Deftinge staat dit mooi gerenoveerd herenhuis, omringd door een park, midden in de velden. Inmiddels hebben we knooppunt 82 al achter de rug.

Die velden glooien zich naar de einder.

We peddelen rustig voort en genieten van het prachtig kleurenpalet dat de beginnende herfst biedt.

Een paar paarden, hebben vooral aandacht voor elkaar.

Wat later komen we in het mooie landelijke Hemelveerdegem aan. De Sint-Jans-de-Doperkerk.(knooppunt 79)

“Den dikken van Sesjans” kunstwerk van Jan Desmarets.

We verlaten dit mooie dorp via dit kapelletje. Op naar knooppunt 71.

De Gentsesteenweg kent geen stootbanden maar doet het nog met stevig plataanstammen

Allemaal zwart schaap in deze familie. Leuke bende.

Na het kruisen van de vrij drukke N8 in Ophasselt gaat het weer de velden in. Paar paarden II.

Christo was here! Inmiddels volgen we de route naar knooppunt 36

Kapelletje met aanhorigheden.

Deze strobalen dienen dringend binnengebracht, als het al niet te laat is.

Door werken wordt het dorpsplein in Steenhuize wat ontsiert. Maar de Onze-Lieve-Vrouwekerk blijft statig pronken. Steenhuize ligt zo wat halfweg tussen knooppunt 36 en 37.

Langzaam geraken de bloemen uitgebloeid maar hebben toch nog over van hun zomerse uitstraling. (ongeveer ter hoogte van knooppunt 37)

Zo’n 700 meter na knooppunt 37 komen we al bij punt 39 in het pittoreske Sint-Antelinks.

Sint-Ankelinks ligt wat hogerop, dit geeft een mooi zicht op deze prachtige streek.

Knooppunt 43 ligt na 500 meter ook achter ons.

Tussen knooppunt 44 en 95 wordt het parcours gedeeld door zowel de Denderende Steden Ninove- als de huidige Denderende Steden Geraardsbergen-tocht. In Voorde zien we nog de sporen van de storm die afgelopen week woede.

Het fruit in deze boomgaard heeft dan weer zonder teveel schade aan de windstoten weerstaan.

Magirus-Deutz, waar is de tijd dat hij over onze wegen heerste?

Ook vandaag is de Sint-Gertrudiskerk te Appelterre-Eichem een opmerkelijk verschijning in deze tocht. Toch op kerte tijd is dit de tweede keer dat we er voorbijrijden. We blijven dan ook niet lang en fietsen dapper verder.

Opnieuw in de velden en onder een openscheurende bewolking gaat het verder.

Ook de goed onderhouden Wildermolen was onlangs al op het appèl.

Deze keer stoppen we om de Onze-Lieve-vrouwkapel in de Rietstraat te kieken. Er vlak naast wordt een nieuwe woning geboud, het vraagt wat kunstwerk om de bouwmachines aan de lens te onttrekken.

Nog even door de velden…

…en daar komt de ijzeren voetgangersbrug in zicht.(knooppunt 95)

We fietsen nu het jaagpad op van “onzen Dender“.

Deze volgen we langs Zandbergen…(knooppunt 66)

…tot we onder een haag van knotwilgen afslagen naar Grimminge. (knooppunt 67)

Op het dorpsplein trekt het standbeeld (ronduit mooi werkstuk) van Orange I de volle aandacht. Orange I zou de stamvader van het Belgisch trekpaard zijn. Ook het gemeentehuis, nogal smal, is merkwaardig. Kortom de dorpskern van Grimminge heeft iets.

Voor knooppunt 68 fietsen we weg uit het dal door de weidse velden.(knooppunt 68)

Knooppunt 72 ligt bij de Bosberg. Een moedige loper is volop bezig met de beklimming van deze legendarische kuitenbijter. Hier werd er meermaals beslist over winst en verlies van de “Ronde van Vlaanderen“. Meteen zitten we ook in het Raspaillebos. Wij denderen naar beneden.

Langzaam zakt de zon naar den einder. We trachten dan ook een snelheid te ontwikkelen de Ronde van Vlaanderen waardig. De knooppunten  75 en 76 te Atembeke dienen er dan ook snel aan geloven. Normaal gaat het nu naar knooppunt 73 om, dan de Dender volgend, opnieuw in Geraardsbergen aan te komen. Wij verkiezen echter onmiddellijk naar knooppunt 80 te fietsen. Zo missen we wel een mooi stuk Dender tussen Onkerzele en Geraardsbergen .Daarentegen krijgen we een fikse beklimming naar de Oudenberg voor de wielen geschoven.

Op deze andere scherprechter van de Ronde van Vlaanderen staat de prachtige Onze-Lieve-Vrouwkapel. Er is een eredienst bezig, zodoende kunnen we niet eens binnenkijken. We fietsen dan maar verder.

Onder een gouden zonneschijn dalen we af. Het is blijkbaar niet alleen goud dat blinkt.

De afdaling gaat door en we passeren de vesten.

Om ons eindpunt te bereiken.

Enig triomfgeschal is na zo’n prachtige tocht op zijn plaats. Mooi deze tocht krijgt een 9.5/10 een prachtige afsluiter van dit denderend vierluik. Zeker doen deze tocht.

Enkele interessante links:

Denderend Stedentochten:

Lus 1 Dendermonde : Startplaats Centrum Dendermonde – 45 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 2 Aalst :Startplaats Stadspark Aalst – 39 km –  vlak – bijna volledig verhard

Lus 3 Ninove : Startplaats Stadspark Ninove- 42 km –  vlak tot licht glooiend -verharde en onverharde stukken

Lus 4 Geraardsbergen: Startplaats Denderbrug in het centrum van Geraardsbergen – 46km – heuvelend -bijna volledig verhard

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Voor het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

 

 

Op verplaatsing…de Paterroute

Donderdag 2 april 2009

Al gans de week droog met mooie opklaringen en de laatste dagen een helderblauwe hemel. Ik ben vrij vandaag, ik ga rond 11u Veerle oppikken na haar werk. Ik zoek dan ook een fietstocht niet te ver weg en stuit op de Paterroute. Deze route van zo’n 48km tussen Geraardsbergen, Brakel, Aalst en Ninove lijkt me best te doen. Eén vraagteken op de site van toerisme Oost-Vlaanderen wordt ze gequoteerd voor gevorderden. Nu dat mag geen probleem zijn , eerder een uitdaging.

We starten op het kerkplein van Sint-Maria-Lierde. De hellingsgraad van dit plein verklaart al wat de quota “gevorderden. Het van het dak halen van onze “giants” vraagt wat behendigheid, maar al snel zijn we op weg.

Onmiddellijk wordt het klimmen, deze kapel bovenop een wat een lourdesgrot zou moeten voorstellen, houdt ons even op. Deze vrij grote kapel is volop aan het verkommeren en dient ofwel gerestaureerd of anders afgebroken. Levensgevaarlijk voor spelende kinderen, ik zou maar niet teveel op mirakels rekenen.

Nog even een zijaanzicht moesten er twijfelaars onder de lezers zijn.

Deze pomp mag men gerust verder laten genieten van haar oude dag.

De kerk van Sint-Maria-Lierde gezien vanuit de velden.

Nog eens een lammetje, op dit moment van het jaar kan je er niet naast kijken. Ik heb ergens het gevoel dat ze meer gefokt worden dan vroeger.

Nu maar eens geit op het menu, zich lekker schartend tegen de omheiningsdraad.

Weer worden we in dit prachtig landschap getrakteerd op een kapelletje. Ook dit exemplaar staat in de strijd tegen de tands des tijds alleen.

Dit exemplaar wat verderop lijkt wat meer geluk te hebben. Wat jullie niet zien is dat er tegenover enkele huizen staan. De bewoners ervan zullen zich waarschijnlijk het lot van dit kappelletje aantrekken.

Inmiddels hebben we de Waesberg beklommen waar we deze steen, met de afstanden naar de omliggende gemeenten en steden, aantreffen.

Een zitbank vervolledigt het geheel, een prachtig vergezicht krijg je  er zo bij.

Bij het kruisen van de Gentweg N42 wordt er een vervolg gebreid aan de teloorgang van de kapellekes in deze streek. Ook hier is de kans op een ongeluk niet ver weg.

Dan zijn deze mooie paarse bloemen,in de Kruisweg te Sint-Lievens-Esse leuker om aan te zien.

Dit paard quasi rechtover de bloemenpracht van daarjuist, lijkt me tevreden.

Weer duiken we de velden in en fotograferen dit ietwat vreemd beeld. Wat het kapelletje betreft… schitterende conditie.

Bij het naderen van Herzele moeten we even over onverhard. Toch stilletjesaan kan de eerste lentewarmte de velden drogen en op nog enkele plassen na is het prima rijden.

De fotograaf.

De foto.

In tegenstelling met kapelletjes worden molens meer en meer goed onderhouden of gerestaureerd.

Stilaan maar zeker naderen we Herzele, maar snel even dit beeld. Zo’n beetje een variante op één zwaluw maakt de lente niet.

Herzele dient zich speels aan.

Deze toren, het laatste overblijfsel van wat ooit een fiere burcht was. Staat dit onze kapellekes te wachten?

Dorpskerk in prima staat.

Schepenhuis, houdbaarheidsdatum lijkt OK.

Al snel zijn we Herzele doorgefietst. We rijden nu op een fietspad naar Sint-Lievens-Esse. Dit fietspad rechttoe-rechtaan lijkt op een oude spoorweg zoals de Leirekensroute. Achteromkijkend merk ik de wieken van een molen die achter het bladerdek verdwijnt. Dus over de toestand waarin ie zich bevindt kan ik me niet uitspreken. Maar het wit van de wieken is veelbelovend.

Het moest alle dagen lente zijn.

Nog altijd op weg naar Sint-Lievens-Esse.

Zo verschijnt, vrij snel de benen zijn goed, Sint-Lievens-Esse.

Sint-Lievens-Esse thuishaven van pater Lieven een lekker patersbier.

Kantoortje in de brouwerij Van den Bossche

We snellen nu door naar Steenhuize-Wijnhuize met de Onze-lieve-Vrouwekerk in goede staat in het centrum.

Zo eventjes voor Pasen lijkt dit me wel een passend beeld.

Het kasteel van Steenhuize.

Ernaast gelegen herenboerderij.

Aan het verkommeren. Hebben al die kapelletjes, en ik wil hier niet de pilaarbijter uithangen, niet wat werelderfgoed in hun.

Ook op het land gebeurt er vanalles, houtblokken ophalen is er één, weliswaar een buitenbeentje,van.

Eén van de leuke aspecten, van een fietstocht met hellingen, is het ineens opduiken van een dorpskern met de plaatselijk kerk op kop. Hier Hemelveerdegem.

“Den dikken van Sesjans” van Jan Desmarets. Hemelveerdegem deden we al aan tijdens de M-route. We fietsen dan maar lustig verder richting Deftinge.

Stilletjesaan raken de hooischuren leeg. Hier lijkt het erop dat strobalen de kar niet verlaten hebben.

De Sint-Ursmaruskerk, in Deftinge. Wat een naam!

Zelfde kerk, vraag mij niet om nog eens de naam te geven, andere kant.

Even buiten Deftinge, een schoolvoorbeeld zoals het moet. “Kom bezin en rust wat uit” is de leuze boven de deur. Bezinnen misschien? Maar voor rust hebben we, nu iets na 18u, geen tijd meer.

Snel even dit beekje in het avondlicht vastleggen.

Met Pasen in het verschiet nog eens….

De Sint-Martinuskerk, wel een van de mooiste op onze tocht. Even dacht ik dat we het einde van onze fietstocht nabij waren. Maar niet Sint-Martens-lierde was onze startplaats. Wel Sint-Maria-Lierde.

De overblijfselen van de oude Kartuizerpriorij, in goede staat bewaard, drukken hun stempel op dit lieflijk dorpje.

Nu mijn vergissing blijkt te verwaarlozen, op een boogscheut en na een fikse klim, rijden we weer het kerkplein van Sint-Maria-Lierde op.

Hier eindigt deze bijwijlen stevige fietstocht. Doch bovenal overheerst het gevoel van tevredenheid. Elke klim werd beloont met prachtige vergezichten op het nevelige achterland. Enkele verkeersaders dienden gekruist maar nooit hadden we het gevoel dat we risico liepen. Deze mooie streek een uitloper van de vlaamse ardennen zal volgende zondag deel uitmaken van de “Ronde van Vlaanderen” de veruit mooiste ééndagskoers wereldwijd. Deze tocht is inderdaad voor gevorderden en eist inzet van hij of zij die hem wil fietsen, maar je krijgt er zo veel voor terug. Net als voor de M-route, zowat z’n evenknie, is 9/10 een juiste quotering.

Enkele interessante links:

Voor kaart en gps-track:

vlaanderen-fietsland

fietsroute.org

Op verplaatsing…de M-route (herfst 2008)

Zondag 19 oktober 2008

Begin deze week was het nog 20° het weekend kondigt zich wat frisser aan, maar het blijft droog en zonnig.  Waar we eerst dachten naar de kuststreek te rijden kiezen we,door werkzaamheden op de E40 voor Geraardsbergen. Hier start de M-route. M-route wat moeten we daar onder verstaan? Moderne naamgeving voor fietstochten in dit hedendaags E-en I-tijdperk? Nee M staat voor Muur, Manneken Pis en Mattentaart. Mooi zo…

Het is wat zoeken naar parkeerplaats in Geraardsbergen. Om de fietsen goed van de auto te kunnen halen, als ze na de rit er weer op te zetten, moet ons A-ken goed horizontaal staan. In Geraardsbergen is dit niet altijd het geval, integendeel. De Vesten zijn opgebroken het is dan juist voor 13 uur als we ons op weg zetten. Het begint al meteen goed. We klimmen naar de Markt waar er een broddelmarkt aan de gang is. Daar het hier al flink stijgt zien we af van enige aankoop ondanks de aantrekkelijke aanbiedingen.

We fietsen dapper door en wat verder is hij er…

nog eens achteromkijken…

Ja hij is het , de Muur!!!!

Hij brengt ons langs het Hemelrijck

Naar de Onze-Lieve-Vrouwe van den Oudebergkapel.

We zijn, na de zowat meest bekende klim van Vlaanderen, in het Mekka van het wielertoerisme. Door de overwonnen hoogte begin ik wat te zweven. Maar geloof me, het is de steken in de zij, het naar adem snakken en de hartslag in de keel voelen kloppen, zeker waard. Kijk zelf maar.

Mekka of Lourdes, alleszins heeft het iets van een bedevaartsoord.

Spijtig maar hierna moeten we weer met beide wielen op grond staan. Langs wat minder mooie buitenwijken dalen we naar Overboelare. Het Boelarebos brengt wel wat soelaas.

Juist  buiten het bos, ziet Veerle deze beelden. Zelf ook bezig met keramiek is zij direct aangetrokken door volgend werk.

Deze foto’s tonen het werk van Keramiekatelier “Den Boelover

Een eerste keer kruisen we de Dender om zo in Overboelare te komen.

We trekken het centrum door en fietsen tot de Sint-Allegondiskerk waar we stoppen om iets te knabbelen.

We verlaten Overboelare langs een grote weg (N42) en duiken wat verder de velden in.

We fietsen langs Zarlardinge, een gemeente dat op een boogscheut, nog geen kilometer van Goeferdinge ligt.

We rijden deze watertank, in rusttoestand, voorbij.

Nog steeds in deze vredige velden naderen we de taalgrens. Zo wordt de Kloosterstraat wat verder Rue du Clôitre. Zou het afgerond gebouw in dit gehucht een overblijfsel van het klooster zijn?

Juist voor het gehucht draaien we rechtsaf wat ons nog eens een zicht op Zarlardinge geeft. ( Wat hoor ik die naam graag, men zou er de kerk keer op keer voor fotograferen)

In de Rekestraat kiek ik dit boerderijtje, typisch voor deze streek een woonhuis met een amalgaam van schuren en koterij eraan gebouwd.

Ook in de Rekestraat dit beeld.

Nu even een wedstrijdje, vind de tien verschillen!

Ikzelf heb er even over gedaan maar de kerk van Everbeek is duidelijker minder spits dan deze van Zarlar….Tijd nu voor nog een kapelletje, dit exemplaar heeft wat minder allure dan de kapel op de Oudeberg. Maar wie het kleine niet geert…

Tijdens onze fietstochten valt het ons steeds meer op dat maïsteelt een groot deel onze velden opslorpt. Dit gewas groeit hoger dan de graangewassen die men hier van oudsher teelde. Het durft het zicht nogal eens beperken, maar daar hebben we minder last van tijdens deze tocht waar de ene klim op de ander volgt. Zoek dan ook geen leedvermaak in het volgende filmpje.

We fietsen verder kieken, deze in het veld verloren, schuurtjes.

Zelfde Maïsoogst maar vanuit een ander hoek.

Het oogsten maakt veel stof en zo de keel droog, het volgend uithangbord doet ons in de remmen knijpen.

We stappen af in dit Staminee, hoor ik daar mijn Bompa ergens? Volgens Boma zat die nogal eens op stami….’t Fameus Verleden is een mooie, goed onderhouden herberg in Everbeek.

Ik doe mij tegoed aan een lekkere trippel en Veerle gaat na een kop koffie (of is dat in staminee een sjat) op ontdekkingstocht.

Achteraan is er een prachtig terras…

…met zicht op dit frivool herenhuis.

We moeten ons zelf vermannen om de tocht verder te zetten, het is hier zo gezellig, en peddelen langs de kerk van Everbeek…

… en aanliggende woning…

…terug de velden in.

Met kleine wat vervallen schuurtjes.

En pluimvee zoals deze hoenders.

Nog een veldkapelletje.

Deze roodgekleurde struiken die, in de Muizenholstraat (op het platte land hebben ze toch leuke straatnamen), tegen een schuur van het “Hof ten Muyzenhole” aanleunen.

Onze tocht door de velden leidt ons langs Deftinge naar Sint-Martens-Lierde, aan den einder verschijnt al een glimp van de Sint-Martinuskerk.

Nu van wat dichterbij, toch wel een mooie kerk.

In Sint-Martens-Lierde was er lang een klooster, de Kartuizerpriorij. Buiten de al genoemde kerk maakte deze poort ook deel uit van de kloostergebouwen.

Het estaminet “de Kartuizer” is gesloten, maar na mijnen trippel in ’t Fameus Verleden is er direct geen nood aan een verfrissing.

Enkele tellen later fietsen we weer door de velden. Ook deze bieten zijn al geoogst en wachten op vervoer.

Van hier is er mooi zicht op de Sint-Martinuskerk, ik kan niet goed kiezen tussen twee foto’s en schotel ze jullie dus maar allebei voor.

Misschien moet ik hier de horizon wat recht trekken.

Met wat minder zoom verkrijgt Veerle dit beeld.

Deze beelden geven een zekere rust weer, toch is er wat verder enige activiteit. Na het oogsten komt het ploegen.

Nu naar Hemelveerdegem dan, ook de naam van dit dorp zint me.

Op het dorpsplein staat er een prachtig beeld van een stevig paard. ” Den Dikken van Sesjans“.

Van Hemelveerdegem gaat het nu naar Smeerebbe-Vloerzegem. Opnieuw zijn er mooie momenten.

Is dit de kerk van Ophasselt?

Grote schuur.

Geen tocht zonder wat runderen, moeder met kind.

De huisvesting van deze beesten is wel wat minder.

We naderen Smeerebbe-Vloerzegem, zoals steeds is het de kerk die met zijn hoogbouw de dorpskern overheerst.

We zijn snel door dit kleine dorpje, in de Vloerzegemstraat kieken we deze eendjes op de Molenbeek.

Vanhier zijn we snel via Idegem in Zandbergen waar de route het jaagpad van de Dender opzoekt.

Via deze ophaalbrug bereiken we de overkant en het jaagpad.

Zicht op Zandbergen.

Is de Dender sowieso een mooie rivier, in de herfst is het er prachtig.

Grimminge.

De Gavers.

Plezierjacht aangemeerd in de jachthaven bij de Gavers.

Schendelbeke.

Via de Dender bereiken we opnieuw Geraardsbergen. Het is 18 uur dus gaat het wat sneller, maar op de terugweg kan ik het niet nalaten om de Sint-Bartholomeuskerk te fotograferen met als achtergrond de Oudeberg. De voorgrond geeft goed het commercieel karakter van dit stadje weer.

Wat deze fietstocht betreft niets dan lof. Buiten de Muur dient er nog geregeld geklommen, maar dit geeft dan die mooie en soms heel verassende vergezichten.  Als sluitstuk is de Dender de kers op de taart. Enkele keren dient er een drukkere verkeersweg overgestoken, maar dit euvel is niet van dien aard om deze tocht een 9 op 10 te onthouden. Voor wie de Muur vreest is er op RouteYou een versie zonder deze kanjer.

Interessante links:

Tour de Frans

fietsroute.org

Voor kaart en gps-track:

Vlaanderen-fietsland

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: