Van Zeebrugge naar Knokke (beaufort03 4de en laatste deel)

Maandag 31 augustus 2009 (laatste vakantiedag)

De laatste verlofdag en mooi weer voorspeld, dient er geen vervolg gebreid aan onze beaufort03-saga?  Begin augustus stopten we in Blankenberge. Vandaag nemen we de draad op in Zeebrugge. We starten aan het strand en kijken mee met…

de man…

die boot zag, in de lucht.(beaufort02 Jean Bilquin (B))

Vandaar is het maar enkele fikse trappen door de strandwijk naar de Stella Mariskerk. Deze deelt nu het kerkplein met “24/7tm Kiosk” een kunstwerk van Liam Gillick (UK)

Naar het volgend kunstwerk is het efkens zoeken, een tijdje fietsen we door de containerhaven.

We keren op onze stappen? terug en wat later merken we dit eigenaardig bouwsel.

Elektrische verdeelkast, anno 2009 (nee maakt geen deel uit van beaufort03 alleszins toch niet in deze editie)

Maar eerst moeten we langs het tijdok,

en deze duikboot die als toeristische attractie zijn oude dag slijt.

Eventjes blijven we bij een ander kunstproject “Sit on Art” hangen.

Maar nu aan de uiterste kant van de vissershaven zijn we bij het indrukwekkend kunstwerk…

“Orbino”‘ van Luc Deleu (Be) aangekomen.

Opnieuw moet er teruggekeerd.  We trachten al de hele tijd de aanwijzingen naar knooppunt 36 te volgen maar geregeld dient, om de kunstwerken te vinden, er van afgeweken worden.

Dit kunstwerk siert de boorden van de plezierhaven, naam en maker zijn me onbekend. Maar in de context van deze rit past het wel.

Opnieuw in het spoor van de knooppunten komen we bij dit oud-gemeentehuis. Het staat leeg en stilletjes aan is er wat verval te bespeuren. Achter dit gebouw is er een koer waar nogal wat vuil ligt. Na wat zoekwerk stuiten we op het  werk van Giuseppe Gabellone (It). Liever gezegd foto’s van zijn werk. Blijkbaar niet gespeend van enig temperament (italiaan?) slaat deze kunstenaar telkens zijn werk kapot.

Doch niet zonder er eerst een foto van te nemen.

Langs het Admiraal Keynesplein fietsen we Zeebrugge buiten. We volgen de kustfietsroute en de knooppunten 36 en 37 naar Heist en Duinbergen.

In het sjieke Duinbergen staat er op het Sint-Michielspleintje dit wat eigenaardig werk.

“a Fisherman’s friend” van Peter Rogiers (Be).

We vervolgen onze rit, zoomen even in op deze gekortwiekte dame, en zetten koers naar knooppunt 42

Aan de Elizabethlaan in Knokke kan je niet naast dit werk kijken. Na knooppunt 42, bij het naderen van het modaine Zoute, dienen we noodgedwongen het knooppunten-netwerk te verlaten. We gaan naar het Ijzerpark.

Hier verpozen we wat in het kunstwerk “Labyrinth and Pleasure garden” van Jan Vercruysse (Be). Ronduit zalig…

Nu zakken we af naar de kust alwaar op het strand deze strandcabines niet aleen wat groter zijn dan de courante strandhuisjes aan onze kust. Zij zijn allen onderdeel van “Discrepanties with villa Teirlinck” dit werk is van de hand van Leonor Antunes (Pt).

Dit is ons laatste werk van deze beaufort-editie.

Zoals in de 3 eerdere tochten, zetten we nu ook onze rit verder met de bedoeling langs het binnenland terug te keren.

Eerst even naar het Zwin.

Waar ik eerst dacht door te steken naar Retranchement (Nederland) en zo terug te keren door het achterland, kies ik ervoor om terug te keren door het Zoute  en Knokke  naar knooppunt 42.  Mooi gemeentehuis.

Hierna duiken we de polders in. Knooppunt 40 en 39 zijn onze bakens. Daarna richten we ons op punt 37.

Als we Heist binnenrijden laten we knooppunt 37 los en steken Heist door om bij knooppunt 36 opnieuw met het netwerk aan te knopen. Tussen Heist en Zeebrugge deze mooie, ietwat barokke vuurtoren genietend van het late zonnetje.

De Sint-Donatiuskerk smukt zich op met de mooie avondgloed.

Genietend van een verdiende rust.

Na de haven zijn we snel terug aan het beginpunt. Nog even een foto maken…

…en deze tocht zit erop. Meteen ook dit vierluik rond beaufort03-outside. Nu ik dit verslag afrond heb ik wat heimwee. Veerle en ik hebben intens genoten van deze fietstochten. In 4 maal hebben we zowat de ganse belgische kust langsgefietst. Soms stoorde ik me aan de slechte aanwijzingen. Over het niveau van de werken hadden we soms vragen. Maar door deze tochten zullen we ons de mooie zomer 2009 steeds aangenaam blijven herinneren.

Op naar nieuwe fietsavonturen.

Van Bredene naar Blankenberge. (Beaufort03-deel3)

Donderdag 7 augustus 2009


De zomervakantie is halfweg. Na een drukke juli-maand hebben we nu wat verlof ingelast. Vandaag wordt er een gooi gedaan naar de hoogste temperatuur. Aan de kust zou het allemaal wat minder moeten zijn. Dus lijkt de moment aangekomen om de draad met onze “Beaufort03-saga” opnieuw op te nemen.

Om de rush naar de kust voor te zijn , we zullen niet alleen zijn om er wat koelte te zoeken, vertrekken we omstreeks 8u30. De rit gaat vrij vlot en iets voor 10u zoeken we een plaatsje in de omgeving van de Spuikom van Oostende.

Tussen de Sint-Antoniuskerk en…

de watertoren vinden we in de vuurtorenwijk een plaatsje voor ons A-ken.

Veerle kiekt dit beeld van een wachtende vissersvrouw. She knows the feeling.

Bleu je veux.

We starten waar we vorige keer halt hielden. In de vissershaven van Oostende. Dit is niet voor niets. De vissershaven was een echte ontdekking voor ons. Tip voor wie de drukte in Oostende even beu is, kom hier eens die aparte sfeer opsnuiven.

Op weg naar knooppunt 3, inderdaad ook voor deze beaufort03-episode zijn de knooppunten een prima leidraad . Juist na de vissershaven loopt er een breed pad over de dijk. Wie van wat kalmte houdt, zal het hier wel appreciëren. Weliswaar onbewaakt, maar o zo  rustige stranden.

Veel minder rustig is het op de stranden van Bredene.  Het mooie weer trekt massa’s toeristen naar het strand.  In deze drukte stuiten we op “Unhabitat-1” van Ruby Sterling (USA). Ik vind het leuk dat de toeristen zich rond het kunstwerk nestelen en er zich verder niet veel van aantrekken. Om dit werk te vinden moet men even voor Bredene van het knooppuntennetwerk afwijken.  Er dient zo dicht mogelijk langs de kust gereden te worden.

Voor “Metatron” van Louis De Cordier (BE) moeten we even terug. Zo wat in het midden tussen strandtoegang 2 en strandtoegang 3,  geniet dit werk toch van enige rust.

Ook dit vredig tafereel laat geen volkstoeloop vermoeden..

Dit mooie beeld vond een plaatsje op het ruime duinenplein.

Even gluren.

Verscholen in de duinen voor strandtoegang 6, “Albedo” door Niek Kemps (NL).  (de strandtoegangen zijn de sleutels naar de kunstwerken in Bredene) Niek heeft er duidelijk wat meer werk van gemaakt. Het is allemaal wat groter, gedurfder en vooral dit werk heeft…

…inhoud. Als we deze wat later mogen delen met een buslading (letterlijk) kunstliefhebbers (minder letterlijk) houden we het voor bekeken.

Het leven zoals het is…strandtoegang 6.

We laten Bredene achter ons en volgen opnieuw het knooppuntenspoor naar punt 6.  Daar verlaten we opnieuw het knooppuntentraject en kiezen opnieuw richting strand. De tunnel die het zeepreventorium verbindt met het strand is prachtig beschildert. Knap werk van Brigada Ramona Parra (CL)

Ik hoop met dit filmpje een indruk te geven van dit werk.

Het ontbreken van hoge appartementsgebouwen maakt van De Haan één van de mooiste badsteden aan onze kust.

“le vent souffle où il veut”, nu veel vent of wind is er vandaag niet. En zeggen dat we de 2 eerste beaufort03-tochten met krachtige wind af te rekenen hadden. Mooi werk van Daniël Buren (FR).

Kaboutermutsen volgens Veerle.

Kabouter-auto. Vitamientje voor de liefhebbers van Suske en Wiske.

We zoeken weer de kustfietsroute op, deze loopt gelijk met knooppuntennetwerk . We fietsen voorbij het knooppunt 9 en richten de steven naar punt 31. Voor “Une chambre à la mer” van Mathilde Rosier (FR) dient er opnieuw afgeweken worden.  We fietsen langs de achterkant van de strandcabines naar Chalet Westhinder. Daar wat verdoken op een strandduin bemerken we het houten kunstwerk. Het meest interessant gedeelte “de chambre” is afgesloten.

Het wordt dus spleetgluren.

Door mijn lens door de spleet te murwen kan ik deze foto maken. Een magere vangst in tegenstelling met de afbeelding.

Meer stelling dan kapel. De witte hoeve op de baan naar Blankenberge.

Vaart van Blankenberge.

De jachthaven van Blankenberge. Hier wijken we weer even af.

“Untitled (red man)”  een sculptuur van Thomas Houseago (UK).

Rondom de jachthaven staan er verschillende kunstwerken, ik heb er een collage van gemaakt.

De “Paravang” waar men uit de wind ofwel kan genieten van het zicht op de jachthaven of de mini-golfspelers volgen aan de andere kant.

Een overblijfsel van beaufort02 de editie die in 2006 plaats vond. “Baby’s” van David Cerny (CZ).

We wurmen ons verder door de massa toeristen, met de fietsen is het een haast onbegonnen taak. In het kader van deze beaufort-reeks had een collage van tattoo’s tot de mogelijkheden behoort. Toch het fotograferen ervan wordt door mijn levensverzekering niet toegelaten. Dus moet ik jullie de kettingen en andere prikkeldraad op boomdikke armen besparen, waarvoor geen dank.

Onze moeite wordt beloond met deze “Icarus” van Lothar Hempel (DE). Onze mond valt niet direct open van verbazing.

Inmiddels zijn knooppunten 31 en 32 door ons al voorbij gefietst.  Aan knooppunt 33 kiezen we resoluut al de vakantiedrukte achter ons te laten en verkiezen naar knooppunt 27 te fietsen.

De haveninstallaties van Zeebrugge. Mogelijk een startpunt voor onze volgende beaufort-rit.

Onze-Lieve-Vrouw-Bezoekingskerk van Lissewege. De maïs is al flink opgeschoten. Na knooppunt 27 gaat het naar 28 en vervolgens punt 29.

3 prachtige boerenpaarden in bij het oversteken van de Brugse steenweg in Uitkerke.

Een schuurtje, het is hier zeer rustig.

Even voor knooppunt 30 dit bruggetje wat verscholen in het gras. Het leidt ons naar…

…nee niet naar “une chambre à la mer” maar naar de vogelkijkhut “de grutto”

Prachtig zicht op de uitkerkse polders.

Fauna…

…en flora.

De beruchte tand des tijds.

De Blankenbergse vaart. Knooppunt 10 en 15 volgen elkaar snel op.

’t is uit te houden.

Bijna half zes, schaftijd dus.

Sint-Bartholomeuskerk in Nieuwmunster. Inmiddels zijn we op weg naar punt 20

Op het land zijn de graangewassen rijp…

Christo was here!!!

Rondom Houtave (juist voorbij knooppunt 20) hebben ze iets met heksen en vogelverschrikkers.

Houtave een dorpje verloren tussen de poldervelden.

Prachtig uithangbord.

De dorpskern van Houtave  is zeer pittoresk.

Met een ruim aanbod van cafeetjes, restaurants en ander estaminetten. Op zo’n bloedhete dag als vandaag kunnen we dit zeer appreciëren.

Zijn er oogstfeesten op komst. Wij peddelen verder naar knooppunt 22.

In haast alle velden wordt er graan geoogst.

Een bezigheid voor gans de familie.

Potloden, ter hoogte van knooppunt 22 op naar 13 nu.

Sint-Blasiuskerk in Vlissegem duikt op achter de bomen.

Klemskerke-centrum, tussen knooppunt 13 en 12.

Padje langs kerkhof en Sint Clemenskerk.

Ingangspoort met bijbehorende toegangsdreef naar Sint-Clemenskerk.

Jonge Konik-veulens.

Strobalen voorbij knooppunt 12.

en hoe ze gemaakt worden. Nee geen buitenaardse wezens.

Bijna ter hoogte van knooppunt 26 deze villa op retour.

Na knooppunt 26 is het enkele flinke trappen en we zijn aan de spuikom van Oostende. Zicht op watertoren (potlood) van Bredene.

Inmiddels al 20u voorbij, dat geeft dit beeld van de ondergaande zon op de spuikom.

Tussen de watertoren en de …

…Sint-Antoniuskerk staat ons A-ken trouw op ons te wachten.  78km op de fietscomputerteller het kan tellen. Ik begin van het procedé, de kust volgen aan de hand van de beaufort-kunstwerken en terugkeren langs de polders, te houden. Het is een leuke mix ik heb al zin in de volgende etappe.

Van De Panne naar Nieuwpoort. (Beaufort03 deel 1)

Woensdag 24 juni 2009.


Beaufort03 de derde uitgave van de drie-jaarlijkse kunstmanifestatie aan onze kust. Op verschillende locaties langs de Belgische kust zijn er kunstwerken neergezet. Ook zijn er verschillende tentoonstellingen.  Maar wij houden ons, in het kader van deze fietsblog, aan het buitengedeelte “beaufort03-outside. Omstreeks 12u rijdt er een A-ken een parking in De Panne op.

Even zigzaggen we door de villawijken op zoek naar het plaatselijk toerismebureau. Wat later stappen we het bewuste bureau binnen en kopen er een cataloog en nemen een brochure mee. Ik vraag naar een fietskaart maar moet het doen met aanwijzingen, hoe het eerste werk te bereiken.

Na opnieuw wat zoeken komen we in de loskaai aan het tramdepot. Aldaar toont Matt MULLICAN zijn “Twin Stations” . Dit kunstwerk omvat 15 gietijzeren platen. Lijken sterk op de deksels die in straten gebruikt worden om ondergrondse elektrische leidingen, telefoonlijnen, waterkranen of andere kelders mee af te dekken.

Ziehier een collage.

Via de Leopoldsesplanade (de kust heeft wat met het koningshuis) trekken we naar het volgende werk.

“Wild Shore Trilogy” van Jaso Meadows (USA). Een kiosk, tuinprieeltjes of misschien een carrousel, het doet er niet toe…

Langs de kust tegen een sterke wind in (beaufort verplicht tot iets) stampen we voort.

Zo vlak voor de start van het hoogseizoen is het nog beklemmend kalm.

Maar wees gerust men is er klaar voor.

De Tweezame loper“?

We dienen op onze stappen (of fietstrappen) terug te keren. Dit frietkot, dat opgaat in de kleurrijke omgeving van terrasjes en ijskreemkarretjes en diens meer, blijkt ook deel uit te maken van de tentoonstelling. Binnenin staat er een groot videoscherm, waar helaas door technische problemen, niets op te zien is. Geen storing of interludium, nee niks. “Onderweg” is van de hand van Marijke Van Warmerdam (NL).

In de Ankerweg is er ook een vrij monumentaal kunstwerk waarvan hier een, naar mijn mening, leuk detail.

Langzaam trekt het verlof zich op gang.

The noble art of selfdefence

In het cultuurhuis “Scharbiellie” loopt er naar aanleiding van beaufort03 een fototentoonstelling van Alberto Piovano.

Spijtig genoeg is buiten het hoogseizoen (dus tot volgende week woensdag) dit cultuurhuis slechts zaterdag en zondag geopend. Dus kan ik slechts deze van buiten genomen foto’s tonen.

We verlaten nu De panne en volgen de kustfietsroute tot even voor Sint Idesbald waar we opnieuw afdraaien richting kust. Voor de knooppunters richting punt 65.

Hier trotseert “Never good enough” van Evan Holloway (USA) dapper de stevige zeebries.

Hierna keren we terug landinwaarts alwaar we op leuke gebouwen stuiten.

Even voor de Zuid-Abdijmolen stoppen we voor het volgend oeuvre.

Nee niet dit windmolen-karkas te zien in het prachtig Abdijmuseum “Ten Duinen” (dit museum is echt de moeite waard en kan de hele familie boeien)

Maar “het Zwaartekrachtmuseum”

…van Krijn De Koning (NL).

Nog even dit dansend koppel gekiekt en weg zijn wij.

We volgen nog steeds de kustroute, maar ook het knooppuntennetwerk kan  een leidraad vormen. Van knooppunt 65 gaat het naar 66. Ondertussen trekken we  door het natuurreservaat de doornpanne.

Een  omheining, eerder symbolisch?

Eventjes wanen we ons in de provence.

Onder deze poort gaat het naar het visserijmuseum in Oost-Duinkerke.

Tijd voor een terrasje. De Peerdevisser.

Na een stevige dronk nemen we de draad weer op. Of men volgt de pijlen van de kustroute of de aanwijzingen naar knooppunt 82. Meestal rusten ze op dezelfde paal of muur.  Na het Hannecartbos bij het kruisen van de Kinderlaan dient deze laatste gevolgd tot aan het strand van Nieuwpoort. Daar staat “youtheater.net” Van Tim Segers op ons te wachten

Achter een ijzeren plaat is er een camera geplaatst, als men op de knop eronder drukt wordt men gefilmd. Veerle doet dit dan ook. Of er een filmpje gemaakt is kan je achter deze link zien. Ceci n’est pas un lien

Op het strand en vooral in de lucht heerst er  een drukte van je welste.

Ook op het water valt er wat te beleven

Zowat ter hoogte van de Henegouwenstraat staat “Holiday in Melsbroek” van Sven ’t Jolle (BE). Het is duidelijk dat hier het centrum voor uitgeprocedeerden in Melsbroek op de korrel wordt genomen. Kunst als drukkingsmiddel.

Nog een overblijfsel van beaufort02 de vorige editie. “Searching for Utopia” van Jan Fabre. Ik heb dit werk al een paar keer gezien, maar het blijft me toch beroeren.

Hopelijk niet vergeten! Anders zal er vanavond ééntje een goede uitleg moeten klaar hebben.

Inmiddels zijn we de monding van de Ijzer genaderd. Door de sterke wind vaart de overzetboot niet uit. We moeten dus inzoomen om het laatste werk, tentoongesteld in Nieuwpoort ,vast te leggen. “Gaalgui” van Philip Aguirre Y Otegui. Hij zou zich laten inspireren hebben door Senegalese  vissersboten. Meteen het laatste kunstwerk van beaufort03 voor deze fietstocht. We plannen de beaufort03 in 3 tochten.

We nemen jullie nu mee naar Nieuwpoort-stad en Veurne om zo terug naar De Panne te fietsen. Eerst knooppunt 82 en daarna 67 volgen

Als we onderweg een kunstwerk voorbijfietsen zullen we het zeker fotograferen. Nog steeds langs den Ijzer deze ‘golven’ van Roland Patyn.

Evenals dit werk dat aan een bootromp doet denken.

De laatste jaren heeft Nieuwpoort kosten noch moeite gespaard om zowel de dijk, het centrum als de weg naar de jachthaven te vernieuwen. En als je het mij vraagt met succes. Zo is deze uitkijktoren haast een kunstwerk. Grote klasse.

De autovrije weg wordt druk bereden door fietsers.

Weer worden we vergast op een prachtig kunstwerk. De poolreiziger van Freddy Cappon.

Bij het naderen van de vismijn pronkt deze lichtboei die de zee voor het vasteland ruilde.

Juist voorbij de vismijn krijgen we het gevoel opnieuw in Bordeaux te zijn aanbeland. Daar zagen we aan de kaaien langs de Gironde ook water uit de grond omhoogspuiten en een nevel vormen.

Met zicht op het Belfort en de stadshallen is het zalig genieten van een heerlijke trappist.

Aan de beiaardtoren ontdek ik dit mooi borstbeeld van Karel Romaan Berquin. Een plaatselijke historicus.

Door het volgen van het knooppuntennetwerk  punten 9-8-7 komen we aan de oude Veurnevaart, die we richting Veurne volgen. Punten 5-6

Hier kan Veerle haar hartje uitleven

We vervolgen onze weg langs het jaagpad.

en Veerle zij fotografeerde voort….

In Wulpen staat er een fietscafé: “Wielrijdersrust-Het dorstige hart“. Mooie doening en dat zweempje ironie, ’t moet er bij momenten leuk  aan toe gaan. Rare jongens die fietsers.


Ondanks de schapen die vrij over het jaagpad lopen schieten we snel op. Aan den einder doemt Veurne al op. Maar eerst wat boerderijen.

Nummer 1 juist aan de overkant.

Wat verder weg, wat sjieker.

Terug aan onze kant.

Omstreeks 18u15 rijden we Veurne binnen.  Knooppunt 68. Tijd om eens lekker te eten. Het aspergeseizoen is volop bezig we aarzelen niet lang en doen ons tegoed aan 2 lekkere aspergegerechten.Ikzelf kies à la flamande en Veerle lust haar asperges liefst met zalm, garnaaltjes. Smullen….

Na het eten nemen we opnieuw de draad met de kustroute op. (of knooppunten 2-1)Juist bij het verlaten van Veurne dit kapelletje.

We zoeken opnieuw de vaart op  en fietsen verder naar Adinkerke en vandaar naar De Panne

Meer en meer duiken er in het verkeer ronde punten op. En alsmaar meer worden ze versiert. Of deze strandwagen onder de noemer kunst valt laat ik in het midden.

Deze beelden beantwoorden al wat meer aan de noemer.

Wordt hier het verlof met de ganse familie uitgebeeld?

Wie zal het zeggen?

Van het rond punt zijn we op een wip terug in het centrum van de Panne.  Daarmee zit ons eerste bezoek aan beaufort03 erop. We hebben er veel van genoten. Kunst in een geweldig kader. De kustroute is reuze om te volgen. Ik kan iedereen die cultuur met een sportieve inspanning wil combineren beaufort03 aanraden. Ik kijk al volop uit naar het volgende gedeelte.

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: