Een week nadat we de hopduvelfeesten bezochten keren we terug naar Asse om er de hopduvelwandeling te starten. Vertrekkend aan het cultureel centrum (een geslaagde mengeling van het oude Gasthuis, een beschermde site) en moderne infrastructuur/architectuur) gaat het al snel de velden in.
We wandelen langs het met kunstwerken van Peter Schoutsen opgefleurd hopveld.
Daarna gaat het terug naar Asse
Daar lopen we langs het Waalborrepark
en opnieuw het stadscentrum verlaten en de velden induiken.
Induiken kan je hier haast letterlijk nemen he landschap golft hier dat het een lieve lust is. Het resultaat van al deze golven zijn prachtige landschappen en vergezichten.
Genieten van al dit moois komt aan een einde als de verschijning van de Sint-Martinuskerk het einde van deze mooi wandeltocht aankondigt. Op de markt van Asse kaarten we nog wat na bij een frisse pint, alvorens naar huis te rijden.
Het lijstje met de knooppunten: 207 – 206 – 204 – 208 – 209 – 235 – 236 – 237 – 20 – 2 – 207.
Langzaam trekt Koning Winter zich terug en ruimt plaats voor de eerste lenteprikkels. Een reeks van mooie dagen begint zich aaneen te rijgen. Overdag klimmen de temperaturen naar zo’n 13 à 14°. Zondag fietsdag. Eerst moet ik nog een voormiddag gaan werken. Toch surf ik snel wat rond op zoek naar een leuke, niet te lange tocht in de streek. Op de site van Vlaams Brabant valt mijn oog op de Hopperoute. 34km lang dat maakt met zo’n 3km op naar de Abdij van Affligem (startpunt) en zo’n 3km terug maakt er zo’n 40km van. Prima tocht voor een zondagnamiddag. Om 14u30 komen we bij de mooie abdij aan. We fietsen tot knooppunt 46 het startknooppunt van deze tocht. Vandaar gaat het naar punt 47.
Algauw stoppen we om de Sint-Rochuskapel te bezoeken. Hoogst uitzonderlijk is deze kapel open. Naar aanleiding van een wandeldag kan men deze kapel van binnen bewonderen en krijgen we ook woordje uitleg. Aan de overkant bewonderen we het enigste Hoppeveld dat we op deze tocht gaan zien. Deze tocht ontleent dan ook haar naam aan een activiteit die al een tijdje uit de streek is verdwenen. Dit is een hoppeveld dat een tweetal jaar geleden is aangelegd om opnieuw met een oude traditie aan te knopen.
Voorbij knooppunt 47 gaat het naar 44 en Meldert. Meldert een deelgemeente van Aalst heeft nog dat landelijke dat enkele kilometers verder al ver zoek is.
Gelukkig is het al een tijdje geleden dat het nog geregend heeft. Want nu wordt er een flink stuk onverhard voor de wielen geschoven. Het levert ons deze vreemde ontmoeting op. Ja wie deze blog geregeld volgt heeft weet van Veerles voorliefde voor ezels. Op zo’n mooie dag gaan de paarden al eens van stal.
De velden worden klaargemaakt om geploegd en bemest te worden. Waarna er geplant of gezaaid kan worden.
Nog steeds op weg naar knooppunt 44 komen we in Baardegem aan. Dit dorpje heeft één van de mooiste kerkjes uit de streek. De route slingert zich voort door Baardegem tot knooppunt 44 en “het Stationneke” op de Leirekesroute. Aan het Stationneken draaien we de Leirekesroute op. De Leirekesroute moet ons naar knooppunt 45 en verderop knooppunt 50 brengen. We verlaten Oost-Vlaanderen en fietsen langs vlakke velden over de oude spoorbaan Vlaams-Brabant binnen. In Opwijk wordt knooppunt bereikt en gaat het verder naar 5 (op een boogscheut) en knooppunt 6. In Opwijk houden we even halt en wijken even van de route af. Een sanitaire stop brengt ons in een taverne op het dorpsplein alwaar we een “Leireken Amber” drinken. Daarna zoeken we de route terug op en langs “kasjkens” en buitenwijken fietsen we verder knooppunt 6-waarts. Na de buitenwijken duiken we weer de velden in. De laatste jaren zijn de chocoladerepen een teken van een nakende lente.
Inmiddels hebben we knooppunt 6 al achter de rug. Knooppunt 20 is het volgend doel. Het brengt ons tot de dorpsgrenzen van Merchtem. Toch daar wordt knooppunt 19 het volgend richtpunt. We duiken het land van Asse in. Meteen wordt het wat pittiger.
In Mollem een pittoresk, Vlaams-Brabants dorp ruilen we knooppunt 19 in voor knooppunt 9. Na Mollem krijgen we, op weg naar Asse, nog een flink stuk onverhard voorgeschoteld. Ondanks het onverhard gaat het snel vooruit en Asse doemt al op aan den einder.
In Asse treffen we niet alleen knooppunt 9 maar ook de jaarlijks karnavalstoet. We wurmen ons door dit zot gedoe om toch verder te kunnen fietsen naar knooppunt 3.
Ter hoogte van knooppunt 3 moeten we nog eens flink op de trappers staan. Putberg een mooi deel van het traject geeft zich niet gemakkelijk gewonnen. In Asbeek laten we knooppunt 3 achter ons en fietsen verder over knooppunt 2 naar knooppunt 50.
De Hopperoute loopt hier parallel aan de Gentsesteenweg. Aan de overkant hebben we een prachtig zicht op het glooiend landschap waar Asbeek is in ingebed. Juist voor we de Gentsesteenweg( inmiddels Brusselbaan genoemd) oversteken fietsen we voorbij knooppunt 50. Nu gaat het naar knooppunt 46 dat meteen het einde van deze mooie tocht is.
Wij hebben nog een 3-tal km tot thuis voor de boeg alvorens we de riem kunnen afleggen.
De Hopperoute is een vrij jonge tocht. Zij heeft alles in zich om een klassieker te worden:
Het mooiste van de streek ten westen van Aalst wordt gecombineerd met het pittige van het land van Asse.
Het parcours varieert tussen vlak en glooiend, wie ietwat fietst kan deze route fietsen.
32 km is voor velen gemakkelijk te doen.
Het onverhard zijn grindbanen en zouden toch redelijk moeten weerstaan aan regen (meteen het grootste minpunt)
Ik geef deze tocht een 9 op 10 en zal ze zeker nog enkele keren fietsen.
De tweezame..... 