Op verplaatsing… Scheldeverentocht I (zomer 2012)

Zondag 1 juli 2012

Het officiële begin van de zomervakantie, de riem ligt er bij velen al enkele dagen af. Na een ochtend met vrij veel zon begint het rond de middag wat te slabakken. Ondanks een dreigende lucht rijden we met de fietsen achterop naar Dendermonde. Op de site van toerisme Oost-Vlaanderen ontdekte ik de Scheldeverentochten. Heb de track gedownload en hem naar onzen Garmin Etrex legend geüpload.

Na snel de fietsen afgeladen te hebben zoeken we in Dendermonde de boorden van de Schelde op.

Even volgen we het traject van de Reuzeroute.

Vanop de dijk hebben we een mooi zicht op fiere Schelde.

We volgen enkele honderden meters de loop van de Dender. We komen juist op tijd aan het sluizencomplex om er te schuilen voor een fikse regenbui.

Maar de laatste druppels zijn nog niet gevallen of we zijn weer op weg. Langs de sluizen steken we de Dender over en zoeken weer de loop van de Schelde op.

Dit is de plaats waar Dendermonde haar naam heeft aan te danken.

Op deze oever van de Schelde hebben we nog nooit gefietst. We zijn dan ook prettig verrast als we op de Sint-Onolfsdijk dit beeld in een tuin zien.

In de Schelde zien we dan weer schilderachtige schorren en slikken.

Aan de overzijde dan weer een prachtige villa. Deze villa komt mij bekend voor toch we fietsten hier nooit eerder.

Nog wat verder fietsen we langs de Sint-Odulfkapel.

Hier neemt men dan de tijd om wat bij te hinniken onder buren.

De plaatselijke tafelspringers.

We vorderen goed en komen ter hoogte van Appels ons eerste veer tegen.

Wij laten het veer aan ons voorbijvaren en fietsen verder. We verlaten de Schelde om via velden naar Wichelen te peddelen.

Ideaal om ons quota kappellekes te halen.

Sans gène.

Die hebben ons duidelijk in het vizier.

Deze Konikpaarden zijn minder nieuwsgierig en gaan hun eigen gangetje.

Wij volgen dit voorbeeld en trappen flink voort tot onze volgende ontmoeting. Ongeveer ter hoogte van Vogelenzang spotten we deze familie waterkiekens.

Christo was here!!

Nu doorkruisen we de buitenwijken van Wichelen.

Waterpomp op rust.

Laatste snufje: poort met ingebouwde waakhond.

Deze prille Wichelaars genieten volop van de eerste verlofdag.

Na Wichelen richten we ons naar Schellebelle, telkens opnieuw geniet mijn tong van deze rollende dorpsnaam. Ook het regenwater, dat ons vorige dagen ten deel viel, zoekt zijn weg naar de Schelde.

In de Hekkergemstraat zien we deze “pottekesmarkt”.

Juist voor de Schelde en het veer fietsen we voorbij het parochiehuis ’t Veer. Half vier, tijd voor een lekker hapje bij een donker biertje en wit wijntje. Dit alles onder een doorbrekende zon.

Het overzetten gaat vrij vlot en opeen ik en een gij zijn we over.

Op de oever dit exemplaar. Het vroegere type overzetboot?

Schellebelle is niet alleen het Vlaams dorp met de mooiste naam, maar staat ook in de top tien van de Vlaamse dorpen met een kerk met vreemde naam. Kerk Sint-Jans Onthoofding.

Het gaat nu over onverhard richting Berlare.

We fietsen nog eens langs Wichelen weliswaar gescheiden door de brede Schelde.

In Schoonaarde merken we dat het Oud Brughuys opnyeuw uytgebaat wordt. Mooy!!

Wij weerstaan aan de drang er iets te verbruiken en fietsen door langs de mooie brede Schelde.

Ook nu  maken we geen gebruik van het veer van Appels.

Stevige knol met mooi rastakapsel.

Nu valt mijn euro, de mooie villa, die mij op bij het begin van onze tocht op de Sint-Onolfsdijk bekend voorkwam, is de achterkant van dit prachtig landhuis.

Eventjes bukken…

…en Dendermonde ligt opnieuw achter ons.

Deze schapen zoeken luwte in dit bosje op de Scheldedijk.

De route voert ons verder langs schilderachtige dorpjes zoals hier Hamme.

Dit groot gebouw zagen we al eens bij het fietsen van de pilleceynroute.

We zetten onze tocht verder richting Baasrode. De beste vissers staan aan ….

De dijken worden op meerdere plaatsen afgegrazen door schapen.

Wat sommigen aanzet tot de vreemdste toeren om ze op de sensor vast te leggen.

Anderen hebben dan weer meer oog voor dit kleurenpracht, dat pas goed tot zijn recht komt onder deze zomerzon.

Dan gaat de lens weer richting dit grazend paard.

Vlak voor het veer van Baasrode merken we deze opmerkelijke woning.  Een huis met allures van een herenwoning midden in een veld.

We wachten geduldig op de komst van het veer.

Snel nog een sfeerfoto van de Scheldeoever.

Filmpje starring “het veer van Baasrode”

De maker van het voorgaand filmpje betrapt.

De tocht nestelt zich nu op het parcours van de Ros Beiaardroute.

Nog een flinke avondwandeling voor het slapengaan.

Vlassenbroek met het schilderachtige dorpskerkje is weer een hoogtepunt van deze tocht.

In tegenstelling met vorige gelegenheden stoppen we niet aan één van de vele cafeetjes of andere tavernes maar fietsen verder naar Dendermonde.

Onder een langzaam ondergaande zon zetten we de fietsen terug op het fietsrek. Waarna we wat moe maar zeer voldaan naar huis rijden. Onderweg hebben we het nog over deze tocht.  Alhoewel deze tocht ons over een groot deel over bekend terrein voert is hij toch vol verrassingen. Als Scheldelandenaar misschien wat vooringenomen geef ik deze tocht een 9/10. Met 60km wat lang maar door zijn vlak parcours dan weer door de meesten onder ons te fietsen. Echt een bloemlezing van alle het mooie dat de streek tussen Schellebelle en Baasrode te bieden heeft.

Voor ik nog enkele links geef eerst de te volgen knooppunten als je vertrekt uit Schellebelle. Wij vertrokken in Dendermonde.

43-47-53-12-11-15-14-2-67-77-87-83-91-58-57-56-99-95-90-83-76-74-68-65-45-46-42-43

Nu de links

Lees ook het verslag van:

Op verplaatsing…Scheldeverentocht II (zomer 2012)

Voor meer informatie over de Scheldeverentochten en het bestellen van de fietsbrochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie Toerisme Oost-Vlaanderen.

Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:

Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.

Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.

Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.

De (vernieuwde)Reuzeroute opnieuw gefietst

Dinsdag 15 maart 2011

Karnaval Aalst is achter de rug, staat de popverbranding niet als symbool voor het einde van de winter? Langzaam lengen de dagen en de zon begint aan kracht te winnen. Vorig jaar spotte ik een zeshoekig bordje van de reuzeroute op een plaats waar ik het niet verwachte. De reuzeroute was lang één van onze favoriete routes die we elk jaar meerdere malen fietsten. Ik maakte er al een verslag van ruim voor ik met deze blog begon.  Klik maar eens hier. Dat bord bleef me intrigeren. Is de reuzeroute van traject verandert? Nu vandaag wordt er mooi voorjaarsweer voorspeld dus ideaal om de reuzeroute nog eens te fietsen en te kijken wat er aan de hand is.Het is kort na 13u als we van thuis vertrekken. Langs de Dender fietsen we naar het vertrekpunt van de tocht. Onmiddellijk blijkt het eerste verschil.
Waar we vroeger ter hoogte van Herdersem op de reuzeroute inpikten en de Denderoever verlieten moet er nu doorgefietst worden. We zijn niet alleen om dit te doen.

Het is eerder ter hoogte van Wieze dat we de Dender verlaten en richting Gijzegem wegdraaien.
Snel naderen we de dorpskom met de mooie Sint-Martinuskerk.
Wat verder deze mooie, goed onderhouden Citroën HY onder een stralende zon. Wat een smoeltje toch.
Langs de pittige Neerhoflaan, die er gelukkig droog bij ligt, keren we als het ware terug op onze stappen.
De Neerhoflaan geeft uit op de Dokter De Cockstraat waar we deze mooie ingangspoort  bewonderen.
Het is onderdeel van een prachtig domein “het Hof van Gijzegem” .
Naast het domein dit statig herenhuis.

Na een ruime bocht om het Hof van Gijzegem komen we aan het Notelaarspad. Dit is een fietspad dat gebruikt maakt van de oude spoorwegbedding tussen Gijzegem en Hofstade.
Na het Notelaarspad kronkelt de reuzeroute zich door de weilanden richting Schoonaarde. Nog altijd volgen we een andere weg dan vroeger.

Ja hier zijn we terug op bekend terrein.
Ook de afspanning De Jaeger maakt, weliswaar niet van het prille begin, deel uit van de reuzeroute.
Het is al meerdere dagen droog, maar de voorjaarszon krijgt de velden nog niet opgedroogd.

Deze forsythia krijgt ze dan wel tot bloei.
Ondertussen hebben we niet stil gezeten en in Schoonaarde steken we de Schelde over.
Langs het oud Brughuys (stamd noch uyt de teid dat er geen schreiffauten bestonten) draaien we de scheldeoever op.Beste stuurlui staan aan wal.

Het veer van Appels, hier kan je de Schelde oversteken zonder daarna je kleren te moeten uitwringen.Nee geen veld  overmaatse spaghetti maar fikse bonenstaken die jonge boompjes naar hogere sferen leiden.We fietsen verder op een goed onderhouden fietspad op de dijkrug.
De binnenvaart leent zich vooral voor tot bulkgoederen.Getuige deze grindhandelaar aan de oever.
Eventjes verlaten we de dijk en fotograferen dit mooi gebouw  “Poortgebouw Zele-Dijk”.
Als we dan toch bezig zijn kieken we dit stevig boerenpaard.
De reuzeroute loopt niet echt door Dendermonde maar we hebben toch een kijk op de fiere torens die Dendermonde rijk is.
Nu gaat het verder aan de overkant van de Schelde.
Nog een laatste blik op de schelde-oever alvorens we terug de Dender opzoeken die hier in de Schelde uitmondt.
Opnieuw een wijziging. Waar we vroeger doorfietsten tot de Gentstesteenweg om via deze weg de Dender over te steken, gebeurt de oversteek nu langs en onder het groot sluizencomplex “Tijsluis”.
De Dender is nu onze gids. We volgen haar een tijdje.
Onder de spoorwegbrug…
Naar Oudegem met onder meer de Cichoreibranderij “De Vlaanders” Industrieel erfgoed.
Op een boogscheut van Oudegem ligt Mespelare. In Mespelare mogen ze prat gaan op een kerk met de mooiste toren van de streek.
Christo was here !!!
Na Mespelare richten we de steven opnieuw Dender-waarts. Wat later zit de reuzeroute erop. Wel het was een prettig weerzien. De veranderingen zijn niet zo ingrijpend dat de route sterk verandert. De Dender en de Schelde blijven de hoofdmoot uitmaken van deze tocht en bezorgen haar het karakter van een dijkentocht. De veranderingen brengen toch een meerwaarde. Ik geef ze een 8,5/10 als score. De reuzeroute is meer dan ooit te voren de moeite van het fietsen waard.

Enkele interessante links:

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Voor meer informatie over de reuzeroute en het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

De Turfputtenroute opnieuw gefietst

Dinsdag 6 april 2010

Weer al eventjes geleden dat we de fietsen van stal haalden. De loopschoenen daarentegen staan niet stil. We zijn volop in de zwaarste voorbereiding van onze marathon. De trainingstochten worden langer en intenser. Maar vandaag krijgen we mooi weer, zelf heb ik verlof. Omstreeks 13u staan de fietsen op het dak van ons A’ken en rijden we richting Zeeuws-vlaanderen. Al snel moeten we onze plannen herzien, in Drongen zijn er wegenwerken die een fikse file veroorzaken. We sturen onze plannen bij en als we in Uitbergen de bordjes van de Turfputtenroute zien besluiten we deze tocht te fietsen. In de herfst van 2008 fietsten we deze tocht al eens. Mooi kunnen we de vergelijking met de prille lente maken.

Het vee is al uit de stallen en graast in de velden. Deze stevige billeman, ik schat zo’n 7 volle diepvriezers vlees, slurpt gulzig aan de drinkkraan. We fietsen verder Scheldewaarts.

Nee deze beek is nog niet de Schelde, maar ook op weg ernaar toe

Andere kant van brug zelfde beek.

Ja nu is het zover, de brede Schelde met op andere oever de “Sint-Jan Onthoofdingkerk”van Schellebelle.

We draaien snel weer de nog sompige velden in

Schotbalk met rust.

Inmiddels licht Schellebelle weer al een eind achter ons. We fietsen verder richting Overmere. Het draait en keert door de velden en onder meer langs deze vers geknotte wilgen.

Sompige weiden…sompige paarden, en zeggen dat het houden van paarden niet verplicht is.

Maak plaats, maak plaats ik heb grote haast… Afgelopen winter bleef maar duren, veel kostbare tijd ging verloren er dient niet gedraald.

Soms komt er al eens handenarbeid aan te pas.

Het schrale van deze velden contrasteert mooi met de helblauwe hemel.

Zalig die eerste zon.

De Turfputtenroute ontwijkt Overmere en zoekt het Donkmeer op. We fietsen langs dit mooie meer dat iets heeft van onze kust.  Het ene restaurant staat naast het andere en steeds kom je er dagjestoeristen tegen. De foto is genomen vanuit de eendenkooi.

Er is echt veel activiteit op de velden, we bekijken en filmen dit tafereel, waarna we eerst nog op onverhard door een bos rijden. Later zigzaggen we door woonwijken (eventjes waren we de Kapellekensroute-bordjes gevolgd) en velden naar de schelde.

In Appels rijden we opnieuw de scheldedijk op.

Het veer van Appels.

In het nabijgelegen Veerhuis is het superdruk, tja als dit geen terrasjesweer is.

We volgen geruime tijd de Schelde waarna we weer de velden opzoeken om naar Berlare te fietsen. Voor de 2de keer zien we in een weide paarden die er niet zo fris bijlopen. Vooral de pony is er erg aan toe en kan zich nauwelijks voortbewegen.

Dan zijn deze twee fiere kleppers, die wat verder staan, een opsteker.

Meeuwen volgen nauwgezet deze ploegende traktor op zoek naar prooien.

Berlare is nu snel bereikt, hier is het onzen tour om van een terrasje te genieten.

De Sint-Gertrudiskerk in Wichelen en meteen zijn we weer aan ’t Scheld.

Stilaan duikt de zon kimwaarts en met tegenlicht krijgen we dit beeld.

Op vorige foto zagen we al het topje van de…Sint-Pieterskerk hier samen met het oud-gemeentehuis. Meteen het einde van deze route. Wat hebben we weer genoten. De Turfputtenroute heeft alles om de wielerliefhebber te bekoren en door zijn korte afstand en het plat parcours makkelijk door iedereen te fietsen. Vandaag was er één mindere noot de manke pony en het verwaarloosde trekpaard.

Link naar route op afstandmeten.nl: turfputtenroute

Interessante links:

Tour de Frans

De leuke fietser

Dj!no

Charel

Op verplaatsing… De Turfputtenroute (herfst 2008)

Zaterdag 25 oktober 2008

Eind oktober en toch nog vrij mooi weer. De Turfputtenroute, niet zover van bij ons vandaan, lijkt met zijn korte afstand (30km) een ideale route. De streek rond Berlare hebben we al een paar keer verkend en heeft veel te bieden voor routefietsers. Benieuwd of de Turfputtenroute er zijn voordeel uit haalt.

Om zowat half één op de middag staan we met onze fietsen klaar voor de Sint-Martinuskerk.

Het kerkplein in Berlare is een ideale startplaats voor deze route. Eerst enige zoekwerk naar de routebordjes en weg zijn wij. Gauw dit kapelletje kieken als opwarming.

Langs de Leopolddreef verlaten we Berlare…

…zonder woorden.

We bereiken de eerste maal de Schelde en genieten meteen van het mooi natuurgebied, dat zich hier uitstrekt.

We volgen het pad over de Scheldedijk naar Wichelen.

Waar we de Sint-Gertrudiskerk vanachter de bomen zien verschijnen.

We blikken nog eens op de Scheldeoever terug…

…alvorens deze, richting Uitbergen, te verlaten.

Hier moeten we de drukke N442 over, maar genieten toch even van het mooie dorpje.

We verlaten dit pittoresk dorpje en duiken de meersen in.

Deze sompige, met beekjes dooraderde velden, vormen nu het decor.

Met onderweg al eens een bos…

…of een gehucht gevormd door landelijke woningen, schuren en… noem maar op.

Het ene al wat ordentelijker dan het andere, maar daarom niet minder mooi.

Knotwilgen die de velden afzomen.

Het volgend wat vervallen schuurtje ligt in Schellebelle.

Hier juist aan het veer sluit de Turfputteroute weer bij de Schelde aan.

Van het bekende fietscafé nemen we geen foto maar gaan, nu het er wat rustiger is, binnen om er van een lekkere pannenkoek te smullen.  Daarna helpt een goeie trippel alles door te spoelen.

Ondanks het frisse weer wordt er hier op de dijk veel gefietst.

Wij nemen onze fiets en volgen dit voorbeeld. Al na enkele honderden meters verlaten wij de dijkweg en draaien via de Blokstraat weer de weilanden in.

Met van die bonkige boerepaarden

Langtakkige knotwilgen en…

voortkabbelende beekjes,

en al eens een sierlijk hekken van één of ander uitgestrekt landgoed.

We zien een boer die met de hand het onkruid van tussen de bieten trekt. Milieuvriendelijker kan moeilijk.

We fietsen verder door velden, weilanden en genieten van het haast ongeschonden uitzicht. Geen villawijkjes maar puur natuur.

Misschien wat minder milieuvriendelijk maar deze Leuvense kachel heeft hier zijn laatste rustplaats gevonden. Rust roest!!!

Inmiddels zijn we de N442 weer overgestoken en stevenen op het Donkmeer af. Eerst stoppen we even aan de eendenkooi.

Met natuurlijk de nodige eenden.

En genieten van de prachtige natuur in dit natuurreservaat.

Ook andere watervogels vinden er hun stek.

Dan volgt het Donkmeer zelf.

Een visser waagt zijn kans.

Het hoogseizoen is weer al een beetje achter de rug.

Alhoewel !!!

Maar daar het merkelijk kalmer is, kan de plaatselijke jeugd zijn gang gaan.

Ook hier stoppen we even om een terrasje te doen. Daarna verlaten we de oevers van dit mooi meer en naderen de Gratiebossen.

Eerst nog langs een maïsveld.

En deze overgang van veld naar bos.

In dit bos zijn er ook vijvers.

Dit prachtig bos trekt niet alleen fietsers.

We genieten van deze mooie omgeving, maar snel bereiken we de uitlopers van dit bos.

Die ook heel schilderachtig zijn zeker in de herfst.

Van de bossen fietst het weer veldwaarts, met nog eens paarden op het menu.

Bij gebrek aan kapelletje neem ik een foto van een electriciteitscabine op retour.

Nu zoeken we weer de oevers van de Schelde op. Tegenover Appels en zijn overzetboot.

Het etablissement dat we voorbij fietsen noemt dan ook het Veerhuis. Bij mooi weer is het in deze zaak zoeken naar een tafeltje, nu is het er zeer kalm.

Op de Schelde zelf vaart er ons nog een rivieraak tegemoet.

Op de dijkweg is het ook al peis en vree.

Het lijkt misschien wel wat vervelend, maar niets is minder waar. We kiezen weer voor de velden en de boeiende beelden over het reilen en zeilen aldaar. Zoals deze kudde aan de voederbak.

Of een wat aftandse schuur verloren in een veld.

Hopstaken.

Maar alvorens we Berlare opnieuw binnenrijden maak ik dit filmpje.

We zien hier Dora en Axel de kar trekken. Ze zijn niet echt meer nodig op de boerderij, maar hun fiere baas en zijn dochter houden ze als hobby. Er zou trouwens een veulen op komst zijn. De late zon geeft de volgende schuur iets weemoedig.

Het volgend geel, daardoor wat vreemd gebouw luidt het einde van deze mooie fietstocht in.

We rijden Berlare opnieuw in en passeren het gemeentehuis.

Aan de Sint-Martinuskerk vinden we ons A-ken terug. Alvorens de fietsen op het dak te zetten nog vlug deze foto, toepasselijk voor de tijd van het jaar (bijna 1 november)

Is dit misschien een wat mistroostig beeld, de Turfputtenroute daarentegen is één en al plezier. Weinige routes zijn zo boeiend. Langs de Schelde fietsen, door de velden laveren en er het landleven beschouwen het is van ’t schoonste. Het Donkmeer en de eendenkooi langs en vandaar naar de Gratiebossen volop door de natuur.  Verder wordt deze tocht weinig ontsiert door verkavelingen of drukke verkeerswegen. Zoveel moois samengeperst op een 30km dat verdient een 9,5 op 10.

Link naar route op afstandmeten.nl: turfputtenroute

Interessante links:

Tour de Frans

De leuke fietser

Dj!no

Charel

De Reuzeroute, en die reus kwam weer….

De reuzeroute (start: Dendermonde afstand: 38km) is een niet al te zware fietstocht die ons de streek tussen Dendermonde, Aalst en Berlare leert kennen. een groot gedeelte loopt over de dijken van Schelde en Dender. Er is op verschillende plaatsen mogelijkheid om iets te eten en drinken. Zowel afstand als zwaarte van het parcours maakt deze route geschikt voor beginnende fietsers. Doch de meer ervaren kilometervreters onder ons zullen het als een leuke uitstap ervaren.
007
Deze route start in Dendermonde, maar die van Aalst (wij dus) pikken in waar de route de dender verlaat en zich via de denderlandstraat richting Gijzegem keert.
Dender Erembodegem
Snel zien we het mooie kerktorentje met de, voor deze streek, specifieke ajuin als bekroning er boven op. Eventjes opletten als we de grote baan kruisen. Enkele keren draaien door een paar woonwijken en we volgen een oude spoorwegbedding. Juist voor Hofstade verlaten we deze en maken een weidse bocht.
boerepaard
Goed onderhouden veldbanen (er werd onlangs een lichte routewijzeging aangebracht een stuk onverhard is geschrapt) voeren ons langs velden en akkers. Wie al eventjes onderweg is kan dankzij het nieuwe traject voor een frisse slok of versnapering terecht in het restaurant De Jaegher, wijzelf verkiezen nog even te wachten en stevenen verder op Schoonaarde af. Voorbij dit dorpje kruisen we de Schelde en van op de brug zien een leuke taverne. Alvorens de loop van deze machtige rivier te volgen stappen wij dan ook af in het Oud brughuis.
Brughuis
In een gemoedelijke omgeving kan je genieten van een biertje (uitgebreide keus) of smullen van een lekker slaatje of een andere versnapering die je hier kan bestellen. Na deze rust rijden we met de stroom mee over prima onderhouden dijkwegen.
dijkweg
Op zomerse dagen is het hier zeer druk met hele drommen rijden er dan fietsers en dit in beide richtingen. Het is een prachtig traject. Langs de ene zijde zie je over de weidse velden en de andere kant toont ons de schelde met haar brede schorren. Op kalmere dagen kan je je hier ontspannen en tot rust komen op het wiegen van de rietstengels.(de laatste tripel in het brughuis maakt mij wellicht wat melancholisch). Na wat rijden zie je rechts het veer van Appels. Dit veer brengt je nog steeds naar de overkant en terug.(Als uitbreiding op deze tocht een aanrader.) Wat verder worden we plots met een haventje voor plezierbootjes geconfronteerd. Samen met wat ongelukkig geplaatste caravannes vormt deze plek een mindere noot op dit stuk van de route. Ietwat later rijden we voorbij (of tot) de herberg “Den Anker” . Ook hier kan er even gerust worden bij een verfrissing of lekkere knabbel. Wij rijden door naar Dendermonde. Een moderne impressie van ‘t peerd voor het koopcentrum Beiaard, maakt ons duidelijk dat we Dendermonde binnenrijden.
't peerd
Eventjes langs de drukke Zeelsebaan en dan kort over de scheldedijk beginnen we aan de klim over de spoorbrug. We zijn nu aan het eigenlijke beginpunt van deze tocht. We rijden snel door want het is hier zeker niet het mooiste plekje van deze rit. (Vrachtwagens, woonwagens her en der gekneld tussen brede uitvalwegen en de Schelde). Toch algauw fietsen we weer over een dijkweg (de notendijk),die omgeven door groen ons wegvoert van de stadsdrukte en naar de monding van de Dender brengt. We volgen nu de Dender en rijden voorbij een groot sluizencomplex. In het zicht van de ooibrug van Appels slaan we links af om deze brug over te rijden naar de andere oever. Hier volgen we opnieuw de loop van de Dender tot we de Varenbergstraat indraaien. Nu is het langs leuke veldbaantjes naar het lieflijke dorpje Mespelaere.
Kerk Mespelaere
Op het kerkpleintje gekomen voelen we ons wegglijden in de tijd. Het mooie dorpskerkje, de strenge schandpaal en het “Spaans hof” een statig herenhuis daterend van de Spaanse bezetting maakt dat dit wellicht één van de mooiste dorpjes op deze route is. We genieten van dit alles met volle teugen alvorens onze weg te vervolgen. We richten ons weer naar de dender en na een stukje jaagpad komen we aan de wiezebrug en zijn we terug waar we deze route startten. Met een voldaan gevoel rijden we door naar Aalst en een tiental kilometer verder eindigt onze rit.

Noot van stefsontheroad:

Deze beschrijving is overgenomen van mijn website die ik in 2002 op het net plaatste. Sindsdien hebben we al vele malen deze route gepeddeld, 8/10 is deze route zeker waard.

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: