Roofridderswandeling… verwachten we ons aan een rooftocht of een ander avontuur als we deze wandeling starten.
Deze start bevindt zich aan de abdij van Affligem. De naam van de Roofriddesrwandeling zou te danken zijn aan een legende gelinkt aan deze Sint-Pieter- en Paulusabdij van Affligem. Een zekere Gentse monnik zou in 1064 6 roofridders bekeerd hebben, waarna deze zich in Affligem vestigden.
We laten de abdij achter ons en stappen nog even door de woonwijken alvorens de veld- en bospaden te betreden. Meteen zetten we onze eerste stappen in het natuurgebied Koudenbergbeekvallei.
Dit gebied heeft niet alleen verschillende ondergronden, droog en nat, zandleem en klei, maar zorgt ook voor en gevarieerde belevenis. Verschillende landschappen wisselen zich ook af en een verhoogd houten pad is de kers op de taart.
Wijzelf breien een verlengstuk aan deze tocht. De omgeving van de abdij leent zich daartoe en wij konden aan de lokroep niet weerstaan.
Na een tijdje komt de abdijtoren samen met het einde van deze tocht weer in ’t zicht.
René Mertens (1903 – 1995) was een heemkundige en folklorist uit Essene. Deze wandeling is aan hem opgedragen en moet ons een beeld geven over de streek waar René geboren en getogen is.
De wandeling start aan het schilderachtige kerkje van Onze Lieve Vrouw bezoeking in Essene.
Algauw duiken we de velden in en genieten van het glooiend landschap.
Buiten het radarcentrum, dat al afgebeeld is, komen we langs de Veldkapel, ook gekend als de kapel van Augustus.
Eventjes lopen we door Hekelgem een andere deelgemeente van Affligem. Maar al snel duikt Essene weer op. Nu wandelen we geregeld door buitenwijken en dit maakt de wandeling iets minder boeiend.
Maar even voor het einde krijgen we knuppelpad voorgeschoteld wat een mooi slot is van deze route.
Na een leuke start zinkt deze route wat weg in de ééntonigheid van de buitenwijken. Gelukkig is er met het knuppelpad een verrassend einde en zodoende hebben we al met al toch genoten van deze wandeling.
Woensdag 15 augustus 2012 Dit jaar is er opnieuw een uitgave van OpenAtelier Affligem. OpenAtelier 2012 geeft de liefhebber van kunst de mogelijkheid om de verschillende kunstenaars uit Affligem te ontmoeten in hun atelier.
Meer informatie vind je op de site van Toerisme Affligem.
Voor wie met de fiets de kunstenaars en hun atelier willen bezoeken een kaartje in Google Maps OpenAtelier2012-tour
Klik eens op de 3D-knop!!
Voorafgaand aan deze artistieke “ontdekkingstocht” doorheen Affligem, kan U de gewenste informatie en toelichting over hun werken (inclusief gratis catalogus met bewegwijzering) verkrijgen in de gemeentelijke feestzaal “Dr. Tistaert”, Bellestraat 99 te Affligem.
OpenAtelier 2012 is zeker een bezoek waard. De gesprekken met kunstenaars in hun natuurlijke biotoop, bij een lekker glas bier, is zo interessant. Je steekt er zo veel van op. Zeker daarheen, misschien komen we elkaar wel tegen.
Langzaam trekt Koning Winter zich terug en ruimt plaats voor de eerste lenteprikkels. Een reeks van mooie dagen begint zich aaneen te rijgen. Overdag klimmen de temperaturen naar zo’n 13 à 14°. Zondag fietsdag. Eerst moet ik nog een voormiddag gaan werken. Toch surf ik snel wat rond op zoek naar een leuke, niet te lange tocht in de streek. Op de site van Vlaams Brabant valt mijn oog op de Hopperoute. 34km lang dat maakt met zo’n 3km op naar de Abdij van Affligem (startpunt) en zo’n 3km terug maakt er zo’n 40km van. Prima tocht voor een zondagnamiddag. Om 14u30 komen we bij de mooie abdij aan. We fietsen tot knooppunt 46 het startknooppunt van deze tocht. Vandaar gaat het naar punt 47.
Algauw stoppen we om de Sint-Rochuskapel te bezoeken. Hoogst uitzonderlijk is deze kapel open. Naar aanleiding van een wandeldag kan men deze kapel van binnen bewonderen en krijgen we ook woordje uitleg. Aan de overkant bewonderen we het enigste Hoppeveld dat we op deze tocht gaan zien. Deze tocht ontleent dan ook haar naam aan een activiteit die al een tijdje uit de streek is verdwenen. Dit is een hoppeveld dat een tweetal jaar geleden is aangelegd om opnieuw met een oude traditie aan te knopen.
Voorbij knooppunt 47 gaat het naar 44 en Meldert. Meldert een deelgemeente van Aalst heeft nog dat landelijke dat enkele kilometers verder al ver zoek is.
Gelukkig is het al een tijdje geleden dat het nog geregend heeft. Want nu wordt er een flink stuk onverhard voor de wielen geschoven. Het levert ons deze vreemde ontmoeting op. Ja wie deze blog geregeld volgt heeft weet van Veerles voorliefde voor ezels. Op zo’n mooie dag gaan de paarden al eens van stal.
De velden worden klaargemaakt om geploegd en bemest te worden. Waarna er geplant of gezaaid kan worden.
Nog steeds op weg naar knooppunt 44 komen we in Baardegem aan. Dit dorpje heeft één van de mooiste kerkjes uit de streek. De route slingert zich voort door Baardegem tot knooppunt 44 en “het Stationneke” op de Leirekesroute. Aan het Stationneken draaien we de Leirekesroute op. De Leirekesroute moet ons naar knooppunt 45 en verderop knooppunt 50 brengen. We verlaten Oost-Vlaanderen en fietsen langs vlakke velden over de oude spoorbaan Vlaams-Brabant binnen. In Opwijk wordt knooppunt bereikt en gaat het verder naar 5 (op een boogscheut) en knooppunt 6. In Opwijk houden we even halt en wijken even van de route af. Een sanitaire stop brengt ons in een taverne op het dorpsplein alwaar we een “Leireken Amber” drinken. Daarna zoeken we de route terug op en langs “kasjkens” en buitenwijken fietsen we verder knooppunt 6-waarts. Na de buitenwijken duiken we weer de velden in. De laatste jaren zijn de chocoladerepen een teken van een nakende lente.
Inmiddels hebben we knooppunt 6 al achter de rug. Knooppunt 20 is het volgend doel. Het brengt ons tot de dorpsgrenzen van Merchtem. Toch daar wordt knooppunt 19 het volgend richtpunt. We duiken het land van Asse in. Meteen wordt het wat pittiger.
In Mollem een pittoresk, Vlaams-Brabants dorp ruilen we knooppunt 19 in voor knooppunt 9. Na Mollem krijgen we, op weg naar Asse, nog een flink stuk onverhard voorgeschoteld. Ondanks het onverhard gaat het snel vooruit en Asse doemt al op aan den einder.
In Asse treffen we niet alleen knooppunt 9 maar ook de jaarlijks karnavalstoet. We wurmen ons door dit zot gedoe om toch verder te kunnen fietsen naar knooppunt 3.
Ter hoogte van knooppunt 3 moeten we nog eens flink op de trappers staan. Putberg een mooi deel van het traject geeft zich niet gemakkelijk gewonnen. In Asbeek laten we knooppunt 3 achter ons en fietsen verder over knooppunt 2 naar knooppunt 50.
De Hopperoute loopt hier parallel aan de Gentsesteenweg. Aan de overkant hebben we een prachtig zicht op het glooiend landschap waar Asbeek is in ingebed. Juist voor we de Gentsesteenweg( inmiddels Brusselbaan genoemd) oversteken fietsen we voorbij knooppunt 50. Nu gaat het naar knooppunt 46 dat meteen het einde van deze mooie tocht is.
Wij hebben nog een 3-tal km tot thuis voor de boeg alvorens we de riem kunnen afleggen.
De Hopperoute is een vrij jonge tocht. Zij heeft alles in zich om een klassieker te worden:
Het mooiste van de streek ten westen van Aalst wordt gecombineerd met het pittige van het land van Asse.
Het parcours varieert tussen vlak en glooiend, wie ietwat fietst kan deze route fietsen.
32 km is voor velen gemakkelijk te doen.
Het onverhard zijn grindbanen en zouden toch redelijk moeten weerstaan aan regen (meteen het grootste minpunt)
Ik geef deze tocht een 9 op 10 en zal ze zeker nog enkele keren fietsen.
Gisteren hebben we voor de eerste keer kennis gemaakt met Open Atelier 2010 Affligem. Een voltreffer, kunst allerhande en fijne ontmoetingen met zowel kunstenaars als andere bezoekers. Vandaag breien we er graag een vervolg aan, al hebben we alleen de voormiddag. Dus snel op pad.
Rap gaan we langs in het centrum Bellekouter om een overzicht van de verschillende tentoonstellingen te krijgen.
Toch is het al 12u als we bij Jan Jacob en Tineke Van Daele in de Langestraat binnenstappen.
Tineke en Jan stellen als koppel hun werk samen voor. Na een goede babbel met Jan genieten we van de pareltjes die hier en in de tuin tentoongesteld worden.
Eerst een overzicht van Jan’s werk…
…en hier een kijk op Tinnekes kunnen.
Vandaar gaat het naar Guido Moens. Guido’s favoriete en zowat enigste onderwerp is de man. Op een controversiële wijze gaat hij met dit gegeven om. Duidelijk is dat Guido Moens een HEILIGE afkeer heeft van schijnHEILIGHEID. Verder is de man bijzonder begaafd en schuwt niet om naar nieuwe technieken te evolueren. Zeer speciaal!!!
Na het omstredene stevenen we af op ons laatste atelier. Bij een rustige Pierre Van den Bossche, een leerling aan de academie van Beeldende kunsten in Aalst, maken we kennis met een alweer uitzonderlijk oeuvre. Pierre werkt heel afgelijnd met 2 grote kenmerken. Een streven naar perfectionisme komt in uiting bij de vorm als de gebruikte techniek. Bij Pierre is het werk af. Anderzijds verrast hij door een zeer brede inspiratie.
Pierre Van den Bossche is noodgedwongen onze laatste kunstenaar van dit Open Atelier 2010. Met spijt rijden we terug naar huis, maar toch tevreden over wat we deze 2 dagen hebben meegemaakt. Wat leeft er aan talent in Affligem, het is onvoorstelbaar. We hopen in 2012 weer op het appèl te zijn.
Zaterdag 14 augustus 2010 2 jaar geleden vielen ze mij op de “A’s” in het straatbeeld van Affligem. Nieuwsgierig ging ik op zoek wat er achter die mysterieuze A schuilde. Het bleek dat verschillende kunstenaars uit Affligem hun woning, tuin en atelier openstelden om zo hun werk aan het grote publiek voor te stellen. Prachtig initiatief en meteen had ik het idee om een fietstocht langs de verschillende tentoonstellingen te maken. Helaas heb ik toen door werkomstandigheden dit idee niet kunnen uitvoeren… spijtig. Sinds een paar weken doken de A’s weer op. En ja in 2010 (om de 2 jaar dus) wordt er opnieuw een Open Atelier 2010 georganiseerd.
Deze keer laten we de gelegenheid niet voorbijgaan en rond 14u komen we aan bij Herwig op de Molenberg.
In een prachtige tuin staat zijn project “torso’s”. Het is mij onmogelijk om alle werken één voor één weer te geven in deze blog. Ik heb dus een compilatie gemaakt in de vorm van een you-tubefilmpje. Ik hoop dat dit een mooi beeld geeft. Let goed op Jacques Brel, Rene Magritte,Joan Miro, Martin luther King, Mahatma Gandhi, Vincent Van Gogh, James Ensor en anderen passeren de revue. Dit alles gekaderd in een prachtige tuin. Tevens heb ik enkele markante werken uit Herwigs collectie toegevoegd.
Van de molenberg gaat onze tocht verder naar de Kerkstraat in Hekelgem. In de IJsbeer een ijssalon, stelt Luc Evenepoel zijn tekeningen, schilderijen en sculpturen voor.
Na van de collectie kunstwerken te hebben genoten bestellen we ons een ijscoupe alvorens verder op weg te gaan.
Vandaar gaat het richting Teralfene om er aan te kloppen bij Lydia Jacobs in de Daalstraat. Bij deze lieve artieste mochten we volgende kunst werken bewonderen.
Nog altijd in Teralfene in de Begonialaan huis Mia Piron, een watervalletje van uitleg, schalkse opmerkingen en ander leuks. Spijtig heb ik door al dat leuks vergeten foto’s te maken van haar prachtig werk. Maar één zaak is me bij gebleven “Golden” is de boodschap.
Nu peddelen we flink door naar Essene om er in de Brouwerijtoren te genieten van het fantastische (letterlijk en figuurlijk) werk van Fabienne Becker.
In het Ankerhof is er de apotheose van de dag. Kijk zelf maar.
Wijzelf zijn er helemaal weg van. Als Veerle zelf eens mag proberen is het kot te klein.
Nu de kunstenaars en hun werk.
Raf Van Ransbeeck een charmante man en wat een kunstenaar.
De jonge Sebastiaan Coppens, wat gaat deze knul ons nog laten zien?
Het glasblazen boeit ons zo dat we de tijd uit het oog verliezen. 20u30 mijn maag speelt op wat het signaal is om met fikse tred terug naar huis te fietsen. We geraken er niet over uitgepraat. Wat leuk iniatief de kunstenaars, de werken het is allemaal leuk. Maar het boeiendste zijn de ontmoetingen. Kortom morgen trekken we verder.
Deel 2: de tocht gefietst. (Vrijdag 30 oktober 2009)
In het eerste deel toonde ik hoe ik met de routeplanner van fietsnet, de tocht op kaart en daarna op mijn Garmin zette. Tevens besprak ik de bikepointer, een handig en goedkoop hulpmiddel om knooppunten te noteren. Dus eens de tocht uitgetekend dient ze nog alleen gefietst.
Ietwat na 13u (zomertijd) zakken we af naar de Dender waar aan knooppunt 38 de tocht start. Op naar punt 36.
We kunnen het niet laten, onze fototoestellen jeuken, en duiken even de Gerstjens in.
De herfststormen hebben nog niet toegeslagen, bomen en struiken hebben nog een stevig bladerdek. Wat een kleurenpracht.
Sterker dan zomer en lente, heeft de herfst iets ingetogen.
Het kabouterseizoen bij uitstek.
We fietsen verder en ondanks de vreemde naam Chipka, brengt de Amilium en andere bedrijven ons terug met beide voeten op grond. Om het te fotograferen uiteraard. Inmiddels is punt 36 gerond en kiezen we richting punt 35 dat ons over de Dender naar het Stadspark leidt.
Snel zijn we nu aan het stadspark. Wat we daar aan kleurenpracht voorgeschoteld krijgen tart alle verbeelding.
Bij het verlaten van het park, op weg naar punt 81, fietsen we langs de uitlopers van het Osbroeck.
De foto’s op de muur van het bedrijf geven goed het verval weer van deze werkhuizen, burelen en terreinen. Zo is het hier met alle bedrijven, die aan de kapellekensbaan liggen,gesteld.
Na het prachtige park is dit wat een domper.
Waar leidt de kapellekensbaan heen?
We rijden voorbij de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk in Erembodegem.
Van daar gaat het snel naar de Wellemeersen het derde doel van onze tocht.
Zien we hier het begin van een camping?
Een smal (fiets)pad ligt geprangd tussen het natuurreservaat en de spoorwegbedding.
Zwanger van zaad.
Ook hier een zee van pastelkleuren.
Waar we normaal de track volgen tot Teralfene keren we nu terug om het knooppuntnetwerk richting punt 81verder te volgen. Op weg naar Welle blijven de herfstkleuren ons vergezellen.
We doorkruisen Welle, wat later blikken we terug op Sint-Pietersbandenkerk.
Langs veldbanen gaar het nu richting Denderleeuw.
Ook hier hebben ze hun Christo.
Al vrij vroeg daalt de nevel over de velden.
Na de oogst worden velden winterklaar geploegd.
Inmiddels lig knooppunt 80 al achter ons en terwijl we ons naar 81 reppen passeren we de Sint-Amanduskerk in het centrum van Denderleeuw.
Knooppunt 80 ligt even buiten het centrum aan de Dender. Nu gaat het naar knooppunt 79 daartoe dient de Dender even gevolgd. We kieken er deze 2 vogels ik gok op een soort aalscholver.
Aan knooppunt 79 verlaten we de Dender en fietsen richting Affligem knooppunt 50-waarts. Na het park van Aalst zitten we, op weg naar de zwarteberg, weer op een loopparcours van ons.
De zwarteberg laat zich niet zonder enige inspanning bedwingen.
Langs deze mooie villa gaat de zwarteberg over in de molenberg….
…waarom? hoor ik je al vragen.
Na de molen dalen we af naar Hekelgem, waar we de oude baan opdraaien die ons naar knooppunt 50 brengt.
Nu fietsen we naar punt 46. Vanop de Abdijstraat hebben we een mooi vergezicht op de molen van daarjuist, even inzoomen.
De abdij van Affligem met abdijkerk en bisschoppenhuis. Hier passeren we knooppunt 46. Nu gaat het naar 38, inderdaad ons beginpunt.
Klooster Maria Mediatrix, kan ik er aan doen dat ik aan Asterix moet denken?
Achter dit uit de kluiten gewassen rund, ietwat in de nevelen gehuld bevindt zich ergens de kluis. Jullie hebben het al begrepen, het zal voor een andere keer zijn.
We zetten onze tocht voort over het mooi,nieuw aangelegd fietspad langs de Affligemdreef.
Nog even de Brusselbaan kruisen en we duiken opnieuw de Gerstjens in.
Eens terug aan denDender is de cirkel rond, we hebben onze knooppuntentocht met succes gefietst.
Samen met het kille weer slaan de verkoudheden en keelontstekingen toe met als gevolg dat de fietsen op stal blijven. Tijd om eens terug te kijken op een fantastische zomer waar we ons fietshart konden ophalen. Maar ook het moment om nieuwe plannen te smeden. Al een tijdje volg ik de blog “tour de Frans”. Daar stel ik met steeds wederkerende verbazing vast hoe Frans via het knooppuntennetwerk prachtige tochten aaneenbindt. Ook ons laatste exploot het fietsen van de “Dj!noroute” zette me aan het denken. Al eerder gebruikte ik het fietsroutenetwerk tijdens de beaufort03-saga. Stilaan rijpt het plan om in onze eigenste streek via knooppunten een tocht te knopen. Aanleunend bij een pittoresk centrum vind je in Aalst een prachtig park met het mooi Osbroeck-natuurgebied als toemaatje. Ons eigenste Erembodegem heeft langs de Dender met de Gerstjens een aardige natuurzone. Ook in Welle moet je denderwaarts wil je de Wellemeersen aandoen. Quasi in onze achtertuin op de grens tussen Erembodegem en Affligem ligt het Kluisbos. Ziehier vier natuurlandschappen die we, aangezien ze alle vier op een boogscheut van onze thuis liggen, geregeld aandoen. In dit eerste deel teken ik een tocht, die deze gebieden aandoet, uit.
Even zoeken op plaatsnaam, Erembodegem in dit geval, en inzoomen.
Knooppunt 38 langs de Dender lijkt me een geschikte startplaats.
Daarna klik ik knooppunt 36 aan dit brengt ons duidelijk richting park van Aalst.
Vervolgens worden punten 35 en 81 geselecteerd. Het schiet flink op.
Zo gaan we verder via 80, 79, 50, 46 en terug naar 38. Klaar is kees. Een tocht van 27,8km staat op het scherm.
Fietsnet geeft de mogelijkheid om de geplande route naar je gps te exporteren.
De mogelijkheid om de knooppunten als waypoint te exporteren aanvinken!
En het downloaden van het GPX-bestand (compatibel met mijn Garmin Etrex) kan beginnen. Fietsnet vraagt niet om registratie. Op de site neemt de kaart de meeste ruimte in, de interface om de tocht te plannen is sober en daardoor zeer overzichtelijk en intuïtief. Het exporteren gaat vlot en geeft een perfect bruikbare track. Fietsnet is tot nu toe mijn favoriete routeplanner voor fietsknooppunten en dit met lengtes voorsprong.
Daarna open ik het bestand in Mapsource
Waarna ik het overzet op mijn “Garmin eTrex Legend HCx”
Bij de opgeslagen tracks vinden we onze tocht terug.
Wat dit beeld geeft, uitgestippeld op de kaart.
Vanuit Mapsource print ik de kaart af, vouw ze …
…en steek ze onder het doorzichtig plastiek van mijn fietstas.
Voor wie niet over een gps-apparaat beschikt is er een leuk en zeer goedkoop hulpmiddel.
…die eenvoudig aan het fietsstuur is te bevestigen.
Op de site vinden we ook een handige calculator.
We beginnen met het ingeven van het startknooppunt. In ons geval 38. Bikepointer geeft ons een overzicht van alle 38-knooppunten. Ik kies uiteraard voor Scheldeland – Erembodegem. Vanaf nu worden er aanliggende knooppunten aangeboden. Wij kiezen dus verder voor 36 en vervolgens 35 telkens Scheldeland-Aalst. Een leuke manier van werken. Ik mis echter een zoekfunctie op locatie om een startknooppunt te vinden. Misschien een suggestie voor de makers van deze voor de rest voortreffelijke website.
Zodoende werken we onze tocht af.
Tussentotalen aanvinken…
…dit laat ons aan elk knooppunt weten wat we al hebben afgelegd.
Alvorens af te drukken passen we de achtergrond van ons routekaartje aan. Schol!
Printen maar.
tja…niet meteen het gewenste formaat.
Dan maar de schaar erin.
Dit lijkt er al veel meer op.
Past als gegoten.
Bikepointer is een prima alternatief voor wie de kosten van een gps wil besparen. Het principe sluit goed aan bij de geest van het fietsknooppunten-netwerk. Eenvoudig, efficiënt en door iedereen te gebruiken.
Ziezo de voorbereiding zit erop. Ik hoop dat jullie wat aan deze uitzetting hebben gehad. Binnenkort mogen jullie een verslag van deze tocht verwachten.
Aalst, bestaat uiteraard uit Aalst zelf maar ook verschillende deelgemeenten. Deze worden de faluintjes genoemd. Het is dan ook meteen duidelijk dat de faluintjesroute deze deelgemeenten doorkruist.
Vanuit Erembodegem volgen wij den Dender om in Aalst van start te gaan. Even door het centrum met zijn mooie markt en daarna opnieuw naar de Dender.
Iets voor de Wiezebrug verlaten we het jaagpad, fietsen over de brug en peddelen naar Herdersem. Hier doorkruisen we over smalle kasjekens (éénmansbaantjes) het centrum. Een hobbelige ommetje brengt ons nog eens tot aan de oever van de Dender. Vandaar gaat het door velden en bosjes naar Moorsel.
Hier is ook een mooie dorpskom en wat verder een park met bijbehorend, maar niet te onderscheiden, Kasteel. Wat verder sluit de route aan op het ons zo vertrouwd Leireken.
Dit fietspad aangelegd op een oude spoorwegbedding brengt ons tot aan het “Stationneke van Baardegem”.
Dit mooi gerestaureerd stationneke is nu een etablissement waar je lekker kan eten en drinken. Nog even langs de dorpskern,
alvorens over veldbanen
te zigzaggen langs velden omzoomd door bomen, bossen en ander groen.
Dit zigzaggen brengt ons tot Meldert.
We dobberen langs de Sint-Walburgakerk en fietsen verder nu richting abdij Affligem.
Deze abdij is zeker een bezoek waard. Wij richten echter de steven naar de Aalsterse dreef
en vervolgens het nieuw aangelegd fietspad
om zo terug naar Aalst te fietsen. Meestal is deze route perfect bereikbaar, ook na enkele dagen regen. Maar op sommige momenten dienen er veldwegen met ruwe kassei bedwongen te worden, wat toch wat fietvaardigheid vergt. Verder is dit een mooie route met veel afwisseling. 8/10
De tweezame..... 