Afspraak op het mooie, pittoreske Koningin Astridplein. Bazel (deelgemeente van Kruibeke) is niets voor niets één van de mooiste dorpen van het Waasland bij uitbreiding van Vlaanderen.
We slenteren langs leuke restaurantjes en drankgelegenheden de kleine dorpskom uit en komen al snel aan de ringdijk.
De ringdijk is recent aangelegd om de dorpskernen van Kruibeke, Bazel en Rupelmonde te beschermen tegen het scheldewater. Er werd zodoende een overstromingsgebied gecreëerd. Het is door dit ingedijkt gebied dat we wandelen.
Wat later komen we aan de scheldedijk.
We volgen deze dijk tot aan het veer Bazel – Hemiksem. we kunnen niet aan de verlokking weerstaan om met deze overzet het scheld eens over te steken.
Natuurlijk moeten we terug om onze tocht verder te zetten. We verlaten de scheldedijk en kuieren opnieuw door het krekengebied naar de ringdijk. Onder een mooi kunstwerk beklimmen we deze en zien de Sint-Pieterskerk van Bazel opduiken.
Een omweggetje langs het Kasteel Wissekerke en daar betreden we opnieuw de dorpskern van Bazel. Door corona is er geen mogelijkheid tot een terrasje. We wandelen naar de auto en keren met een prettig gevoel naar huis. Dit was een leuke, vlotte wandeling.
Is Aalst vooral bekend voor zijn carnaval, dan is er op het einde van de zomer een driedaags festival dat evenzeer tot de verbeelding spreekt. CIRK! Aalst brengt ieder jaar, eind augustus, een boeiende mengeling van circusacts en straattheater. Het is een familiegebeuren dat klein en groot van de ene verrassing naar de andere leidt. Wijzelf (wonend in Erembodegem deelgemeenter van…) trachten er telkens heen te gaan. Van de jaargangen 2016 en 2019 hebben we een overzicht.
Na een ouderwets killige periode draait de wind naar het zuiden en brengt ons, naast saharazand, warme lente-temperaturen.
We spoeden ons naar Lokeren om er de Molsbroek-Buylaers wandeling aan te vatten. In grote lijnen bestaat de wandeling in 3 delen. Het eerste deel start in Lokeren zelf en neemt ons mee op het dijkpad langs de Durme.
Vervolgens slingert het dijkpad zich rond het Molsbroek. Dit moerassig natuurgebied brengt ons buiten het zacht wiegende riet ook een veelheid aan fauna en flora. Vooral voor watervogels ben je hier aan het goede adres.
Na het Molsbroek keren we terug richting Lokeren maar niet zonder even uit te wijken naar de Buylaersmeersen. Dat meers een oud woord voor moeras is blijkt snel. Langs sompige weiden doorkruisen we dit mooi natuurgebied. Eventjes vergapen we ons aan een koppel ooievaars en het lentegevoel stijgt met de minuut.
De zon zakt langzaam weg achter de einder als we Lokeren weer binnenwandelen. Daar heerst, ondanks corona, een licht euforische sfeer. Ons overvalt ook dit gevoel na deze mooie en boeiende wandeling.
Stapaf is een gratis fiets- en wandelmagazine dat 2 keer per jaar in onze brievenbus valt. Het bericht over wandel- en fietstochten in Oost-Vlaanderen aangevuld met culinaire en toeristische weetjes over onze provincie. In de laatste uitgave staan er weer 5 fietsknooppunttochten in. Deze tochten werden uitgestippeld door fervente fietsers. De waaslandroute met zijn 40,5km lijkt me een prima route om weer aan te knopen met het fietsen. Deze route werd uitgestippeld door Gino Rijckaert en zijn echtgenote Rosane Wouters.
Om half twee s’namiddags starten we de route in Kruibeke aan knooppunt 49. Het dorpsplein en de Onze-Lieve-Vrouwekerk liggen snel achter ons.
Even is het fietsen door de buitenwijken waarna we de velden induiken richting knooppunt 79 en Bazel.
In de velden worden we geconfronteerd met deze bricabrac zo typisch voor de Vlaamse buiten. Nergens wordt de kunst van het aaneenflansen van koterijen en andere barakskes zo ijverig beoefend als in ons geliefd Vlaanderen.
Na de weilanden en bij het naderen van Bazel fietsen we door deze mooie dreef.
Bazel, een deelgemeente van Kruibeke is gezegend met een prachtige dorpskern. Deze dorpskern leunt aan bij de waterburcht Wissekerke. Op deze foto zien we de poort die toegang geeft tot het kasteeldomein.
De Sint-Petruskerk prominent in het midden van het dorpsplein maar omringd door veel restaurantjes.
De beelden van een jonge wandelaar…
…en dit fietsend meisje passen echt bij deze eerste mooie en vooral warme lentedag.
Dit koppel lijken stroever ondanks zij uitkijk hebben op…
…het mooie kasteel Wissekerke.
Langs het kasteelpark verlaten we Bazel. Knooppunten 71 en 72 liggen in het verschiet
Er zijn nog zekerheden…”Christo was here”
Na knooppunt 72 gaat het naar punt 86 in Rupelmonde. Daar wacht, in de schaduw van de Onze-Lieve-Vrouwekerk, Mercator ons op. Via de kasteelstraat gaat het nu naar de graventoren.
Deze watermolen kondigt de nabijheid van de schelde aan.
En inderdaad wat later peddelen we op de scheldedijk knooppunten 74 en 75 -waarts.
Bootjes en zeiljachtjes genietend van een weldoende winterrust.
Op de dijk gaat het er dan weer gezellig druk aan toe. De eerste warme lentedag lokt menigeen uit zijn tent.
Bij de vissershuisjes aan deze vijver is er dan weer geen spoor van leven te bespeuren. Het zal de vissen worst wezen.
Ondertussen hebben we Temse bereikt. Waar we deze vreemde vierwieler opmerken.
Al snel hebben we het beet, hier is een oldtimertreffen aan de gang.
Met deze Bentley als één van de “imposante”hoogtepunten. We dwalen even van onze route af om door Temse te fietsen. Dit prachtig gebouw “Molens van Temse” staat er onder meer op het menu.
Ook het gemeentehuis met zijn “Pink-uitvoering” is een prachtig gebouw.
We keren op onze stappen terug langs de Scheldekaai met deze kaailopers als publiek.
In Temse verlaat de route de Scheldeboorden en gaat via knooppunten 99, 98 en 95 naar Haasdonk
Opnieuw gaat het nu de velden, of moet ik polders zeggen, in.
Meteen kan ik het hoofdstuk veldkappeletjes aansnijden. Hier op de muur van een schuur.
Ditmaal op de muur van een boerderij.
Dit exemplaar is minder goed aan een muur te bevestigen.
Na het hoofdstuk kapelletjes gaat het nu over onverhard verder.
Wat verder spotten we onze eerste visser van dit seizoen.
Van het Fort van Haasdonk is het maar een boogscheut tot de dorpskom van Haasdonk met de Sint-Jacobuskerk pronkend in het midden.
Ietwat eenvoudiger, maar daarom niet minder mooi, dit pittoresk gebouw dat in een vroeger leven het gemeentehuis van Haasdonk was.
Haasdonk is een deelgemeente van Beveren en de tocht voert ons nu via knooppunten 9 en 7 naar het moederdorp.
Maar eerst wacht er ons nog een halte aan het hof der Saksen.
Een oefening die we nog eens herhalen ter hoogte van het hof ter Welle.
Algauw peddelen we nu door Beveren. Op de grote markt kan je niet omheen de Sint-Martinuskerk.
Of gelukkig juist wel. Want zodoende kunnen we onze tocht verder zetten. Even buiten de dorpskom komen we in een mooi park uit op het Kasteel Corwalle.
Onze tocht gaat nog eventjes door het mooie kasteelpark.
Waarna het via veldbanen en knooppunten 50, 47 en 48 teruggaat naar…
…knooppunt 49 dat zowel het startpunt als het einde van deze tocht is.
Deze tocht heeft ons zeer bekoord. Veel afwisseling, goed berijdbare wegen. Mooie dorpen, prachtige gebouwen kortom alle ingrediënten voor een leuke tocht zijn aanwezig. Het 40,5 km lange en vlakke parcours moet door een ietwat geoefende fietser vlot te doen zijn. 8,5 op 10 is de score dat deze knooppuntentocht wegkaapt. Gino Rijckaert en zijn echtgenote Rosane Wouters bij deze bedankt voor deze mooie fietservaring.
Enkele interessante links:
Op de toerisme-site van Oost-Vlaanderen vind je een schat aan informatie over fietsen en wandelen in onze provincie.
Wie zich op stapaf wil abonneren dient op volgende link te klikken: Stapaf
Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:
Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.
Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.
Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.
Nog eventjes alle knooppunten op een rijtje: 49 – 71 – 72 -86 – 74 – 75 – 99 – 98 – 95 – 9 – 7 -50 – 47 – 48 – 49
Het is weer al 3 weken geleden dat we de eerste Scheldeverentocht fietsten. Inmiddels is er al heel wat water naar zee gestroomd. Maar het weekend van onze nationale feestdag beloofd zonnig te worden. Inmiddels is het bij toerisme Oost-Vlaanderen bestelde brochure in onze bus gevallen. Het vervolg lijkt zeker zo aantrekkelijk. Dus jullie kennen het verhaal al. Fietsen achterop en op naar Baasrode.
Ook in Baasrode respecteert men de traditie dat er, in het jaar van de gemeenteraadsverkiezing, niet op een cent let als het maar naar wegenwerken gaat. Het is zoeken naar een parkeerplaats en op de route komen vraagt ook het nodige zoekwerk. Waneer krijgen wij fietsers ook recht op omleidingsbordjes. Tijdens onze zoektocht fietsen we voorbij het scheepsvaartmuseum.
Via het briel en resten van economische activiteit gaat het nu snel Scheldewaarts.
Nog een stevige villa waarschijnkijk ook een overblijfsel van de vroegere economische activiteit. Scheepsbouw?
Nu zitten we op koers langs de brede stroom.
Maar een knorrende maag strooit roet in het eten, dus stappen we af in deze taverne om ons tegoed te doen aan een lekker bord scampi’s. Zonder roet maar overgoten met een lekkere Karmeliet en lekker wit wijntje.
Na dit alles verorbert te hebben fietsen we blijgemutst (Karmeliet!) naar Sint-Amands. Beetje vreemd, die herten in een weide en niet in een of ander bos.
In tegenstelling tot op de dijken, waar er gefietst en gewandeld wordt dat et een lieve lust is, is het op de Schelde zeer rustig. Af en toe een zondagsvaarder.
Rustig dobberen op een gemoedelijke schelde. Ik kan mij zwaardere bezigheden voorstellen. Wij reden hier al eens tijdens het fietsen van de Aspergeroute en de Scheldedijkroute.
Dat het hier een toeristische trekpleister is blijkt uit alles. Het is de ene taverne na de andere. Sint-Amands is een prachtig Scheldedorp en gezien de overvolle terrasjes zijn we niet de enigen die er zo over denken.
Bij het binnenrijden van Mariekerke (de volgende parel aan de Scheldeoever) zien we dit zeilbootje opgetuigd in een grasveld staan. Rare jongens die landrotten!
Aan de overkant is het wachten geblazen om de veerboot te kunnen nemen. Spijt dat men de fiets genomen heeft in plaats van de pedalo.
Mariekerke is ook een Scheldedorp, je ziet het aan alles.
De Schelde baadt zich hier volop in het groen. Zo wennen de palingen hier al wat aan deze kleur.
Temse aan de overkant, ik blijf het nog altijd een mooi beeld vinden.
Van Rupelmonde gaat het vrij snel naar Temse. Op de dijk zien we dit prachtig tafereel, de tuysscher en de azijnzeker. Dit zijn twee bijnamen voor de Temsenaars waar ze zo te zien toch wat trots op zijn. De schepper van dit mooi werk is Valeer Peirsman.
En dit is nog niet alles, van dezelfde ontwerper de kaailopers. De kade in Temse is echt een openbaring.
Buiten Temse gaat het naar Tielrode, opnieuw ruilen we de Scheldeoevers voor wegen door velden.
We rijden Tielrode binnen en zien al de veerboot klaar liggen. Eerst stoppen we bij “Den Toeter” afbeelding van een veerman.
In Tielrode moeten we een 20-tal minuten op de overtocht wachten, dit is het equivalent van een pint Jupiler (33cc) in het nabijgelegen “t’Veer“. Voor Veerle wordt dat een sprankelend wit wijntje. Vanop het terras van t’ Veer hebben we zicht op de Sint-Jozefkapel.
Na het verkwikkend terrasje haasten we ons terug naar de overzet. Mooi op tijd er rest ons tot zelfs een moment om terug te blikken op de toren van de Sint-Jozefkapel.
Snel zijn we over de Durme.
…waarna we onze tocht verderzetten.
We herkennen het Pillecynmonument. We fietsten hier al eerder bij het fietsen van ja…de Pillecynroute. Wat voor de hand liggend he!
Nu staan we voor een moeilijk besluit of we fietsen door naar Baasrode, met het risico dat we te laat zijn voor de laatste overzet, of we nemen de overzet hier aan de drie goten.
Het wordt dus de laatste keus.
Een beetje sneu, nu fietsen we terug via dezelfde oever waar we op vertrokken.
Maar lang trekken we ons dat niet aan. We geniet opnieuw van het zicht op Sint-Amands prachtig met die warme kleuren van een stilaan zakkende zon.
Het laat ons ook toe een monument te fotograferen dat we in het opgaan voorbij fietsten.
Idem voor deze gestrande schuit.
We steken een tandje bij en met een stevige vaart gaat het terug naar Baasrode. Aan de voet van Sint-Ursmaruskerk (Ursmarus een buitenaardse heilige of zo?) hebben we het nog eens over deze tocht. Het fietsen langs dit deel van de Schelde met zijn vertakkingen als het Zeekanaal, de Rupel en de Durme is een absolute aanrader. Deze tocht gaat dan ook met een 9,5/10 lopen. Hou wel het uur in het oog wil je niet voor een gesloten veerpont staan.
Voor ik nog enkele links geef eerst de te volgen knooppunten als je vertrekt uit Baasrode. Wat wij ook deden.
Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:
Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.
Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.
Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.
Het officiële begin van de zomervakantie, de riem ligt er bij velen al enkele dagen af. Na een ochtend met vrij veel zon begint het rond de middag wat te slabakken. Ondanks een dreigende lucht rijden we met de fietsen achterop naar Dendermonde. Op de site van toerisme Oost-Vlaanderen ontdekte ik de Scheldeverentochten. Heb de track gedownload en hem naar onzen Garmin Etrex legend geüpload.
Na snel de fietsen afgeladen te hebben zoeken we in Dendermonde de boorden van de Schelde op.
Vanop de dijk hebben we een mooi zicht op fiere Schelde.
We volgen enkele honderden meters de loop van de Dender. We komen juist op tijd aan het sluizencomplex om er te schuilen voor een fikse regenbui.
Maar de laatste druppels zijn nog niet gevallen of we zijn weer op weg. Langs de sluizen steken we de Dender over en zoeken weer de loop van de Schelde op.
Dit is de plaats waar Dendermonde haar naam heeft aan te danken.
Op deze oever van de Schelde hebben we nog nooit gefietst. We zijn dan ook prettig verrast als we op de Sint-Onolfsdijk dit beeld in een tuin zien.
Hier neemt men dan de tijd om wat bij te hinniken onder buren.
De plaatselijke tafelspringers.
We vorderen goed en komen ter hoogte van Appels ons eerste veer tegen.
Wij laten het veer aan ons voorbijvaren en fietsen verder. We verlaten de Schelde om via velden naar Wichelen te peddelen.
Ideaal om ons quota kappellekes te halen.
Sans gène.
Die hebben ons duidelijk in het vizier.
Deze Konikpaarden zijn minder nieuwsgierig en gaan hun eigen gangetje.
Wij volgen dit voorbeeld en trappen flink voort tot onze volgende ontmoeting. Ongeveer ter hoogte van Vogelenzang spotten we deze familie waterkiekens.
Deze prille Wichelaars genieten volop van de eerste verlofdag.
Na Wichelen richten we ons naar Schellebelle, telkens opnieuw geniet mijn tong van deze rollende dorpsnaam. Ook het regenwater, dat ons vorige dagen ten deel viel, zoekt zijn weg naar de Schelde.
In de Hekkergemstraat zien we deze “pottekesmarkt”.
Juist voor de Schelde en het veer fietsen we voorbij het parochiehuis ’t Veer. Half vier, tijd voor een lekker hapje bij een donker biertje en wit wijntje. Dit alles onder een doorbrekende zon.
Het overzetten gaat vrij vlot en opeen ik en een gij zijn we over.
Op de oever dit exemplaar. Het vroegere type overzetboot?
Schellebelle is niet alleen het Vlaams dorp met de mooiste naam, maar staat ook in de top tien van de Vlaamse dorpen met een kerk met vreemde naam. Kerk Sint-Jans Onthoofding.
Nu valt mijn euro, de mooie villa, die mij op bij het begin van onze tocht op de Sint-Onolfsdijk bekend voorkwam, is de achterkant van dit prachtig landhuis.
Eventjes bukken…
…en Dendermonde ligt opnieuw achter ons.
Deze schapen zoeken luwte in dit bosje op de Scheldedijk.
De route voert ons verder langs schilderachtige dorpjes zoals hier Hamme.
Dit groot gebouw zagen we al eens bij het fietsen van de pilleceynroute.
We zetten onze tocht verder richting Baasrode. De beste vissers staan aan ….
De dijken worden op meerdere plaatsen afgegrazen door schapen.
Wat sommigen aanzet tot de vreemdste toeren om ze op de sensor vast te leggen.
Anderen hebben dan weer meer oog voor dit kleurenpracht, dat pas goed tot zijn recht komt onder deze zomerzon.
Dan gaat de lens weer richting dit grazend paard.
Vlak voor het veer van Baasrode merken we deze opmerkelijke woning. Een huis met allures van een herenwoning midden in een veld.
Nog een flinke avondwandeling voor het slapengaan.
Vlassenbroek met het schilderachtige dorpskerkje is weer een hoogtepunt van deze tocht.
In tegenstelling met vorige gelegenheden stoppen we niet aan één van de vele cafeetjes of andere tavernes maar fietsen verder naar Dendermonde.
Onder een langzaam ondergaande zon zetten we de fietsen terug op het fietsrek. Waarna we wat moe maar zeer voldaan naar huis rijden. Onderweg hebben we het nog over deze tocht. Alhoewel deze tocht ons over een groot deel over bekend terrein voert is hij toch vol verrassingen. Als Scheldelandenaar misschien wat vooringenomen geef ik deze tocht een 9/10. Met 60km wat lang maar door zijn vlak parcours dan weer door de meesten onder ons te fietsen. Echt een bloemlezing van alle het mooie dat de streek tussen Schellebelle en Baasrode te bieden heeft.
Voor ik nog enkele links geef eerst de te volgen knooppunten als je vertrekt uit Schellebelle. Wij vertrokken in Dendermonde.
Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:
Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.
Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.
Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.
Woensdag 28 maart 2012 Op 15 maart 1912 werd Louis Paul Boon geboren. 100 jaar geleden en dat moet gevierd worden. Veel van het literaire werk van Louis Paul Boon speelt zich af hier in onze streek waar hij geboren en getogen is. Ter gelegenheid van dit feestjaar knoopte Toerisme Oost-Vlaanderen twee mooie fietstochten in elkaar. Deze twee lussen, die telkens hetzelfde startpunt hebben kunnen aan elkaar geknoopt worden voor de betere fietsers onder ons. Wij verkiezen ze afzonderlijk te fietsen. De eerste lus heeft mij sterk bekoord, benieuwd wat de tweede lus biedt.
Normaal start deze lus ook in Aalst aan knooppunt 33. Wij zakken echter af naar het centrum van ons geliefd dorp om er aan de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk in te pikken op de route. We gaan meteen op zoek naar knooppunt 81. Louis Paul Boon woonde een groot deel van zijn leven in Erembodegem.
We verlaten Erembodegem via een tunnel onder de E40.
Vandaar gaat het langs de Wellemeersen naar Welle.
Na Welle gaat het door de velden naar Denderleeuw. Knooppunt 81 wordt ingewisseld voor 80.
In lus 1 verschijnt er ter hoogte van Lede een watertoren. In lus 2 hebben we hetzelfde fenomeen bij het naderen van Denderleeuw.
Woensdag 28 maart 2012 is buitenspeeldag, in Denderleeuw heeft het een ongelooflijk succes. Elke Denderleeuwenaar lijkt op het speelplein aanwezig te zijn.
Nog steeds in Denderleeuw dit standbeeld voor Dr. Cochez in de gelijknamige straat.
Inmiddels liggen knooppunten 10, 85 en 86 achter ons. We fietsen langs Ninove om aan knooppunt 91 de Dender over te steken via de fiets- voetgangersbrug.
Op weg naar knooppunt 90 gaat het nu zigzag door Ninove. Hier het standbeeld “de marathonlopers“. In het geuzenboek, vertelt Louis Paul Boon over de Ninovieters.
Op het Oudstrijdersplein lijkt het ook buitenspeeldag tussen de fonteinen nu.
Wat verder stuiten we op de twijnster. Dit beeld herinnert ons de werkomstandigheden rond de eeuwwisseling in deze streek. Deze omstandigheden worden ook beschreven in “Pieter Daens” nog een meesterwerk van Louis Paul Boon.
Ninove heeft ook een paar mooie stadspoorten. Hier de koepoort.
Via dit exemplaar rijden we stilletjesaan Ninove buiten.
Ook knooppunt 90 behoort nu tot het verleden. In de velden komen buiten knooppunt 45 ook onze favoriete viervoeters tegen.
Tussen Lebeke en Klein Heirlinkhove is er eventjes afwisseling de velden worden eventjes ingeruild en we fietsen door een bosje.
Maar snel wordt het zanderig pad opnieuw een weg weliswaar bestaande uit stevige kinderkopjes.
Langs Denderhoutem en knooppunten 88 en 84 bereiken we de dorpskern van Iddergem.
Ineens staan we terug op bekend terrein. Inderdaad knooppunt 81 wordt 2 maal aangedaan. Wel komende vanuit een andere richting en verdergaand ook in een andere richting.
Haaltert en knooppunten 82 en 83 zijn het doel.
Meermaals slagen we een grindweg in.
Koppel I…
Koppel II…
Via de Ninovestraat en de Diepeweg gaat het nu vliegensvlug naar Haaltert.
Eerst eventjes deze villa fotograferen.
En dan door het centrum van Haaltert met zijn mooi warandepark. We ruilen knooppunt 83 in voor knooppunt 33
Voor dit prachtige beeld “de Reisleidster” van Dirk De Keyzer duiken we nog eens in de remmen.
Ondertussen is het al vrij laat +/- 19u30 e, leggen we er flink de pees op. Knooppunten 33 en 35 zoeven voorbij. We stoppen nog even om het stadspark vast te leggen.
Wat verder verschijnt de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk opnieuw vanachter een hoek. Meteen zit er deze fietstocht er ook op. Wie de knooppunten volgt doet er zo’n 47km over. Wij, die van huis vertrokken, hebben zo’n 51km op de teller. 51 km fietsplezier. Wat pittiger dan de eerste lus maar het mag toch geen probleem zijn voor de gemiddelde fietser. Ik quoteer deze tocht 8,5/10. Dus wie het literaire aan het sportieve wil koppelen één devies: fiets deze tocht.
Wil je meer weten hoe dit jaar Louis Paul Boon herdacht wordt surf naar www.boon2012.be.
Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:
Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.
Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.
Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.
Op 15 maart 1912 werd Louis Paul Boon geboren. 100 jaar geleden en dat moet gevierd worden. Veel van het literaire werk van Louis Paul Boon speelt zich af hier in onze streek waar hij geboren en getogen is. Ter gelegenheid van dit feestjaar knoopte Toerisme Oost-Vlaanderen twee mooie fietstochten in elkaar. Deze twee lussen, die telkens hetzelfde startpunt hebben kunnen aan elkaar geknoopt worden voor de betere fietsers onder ons. Wij verkiezen ze afzonderlijk te fietsen. Op naar de eerste episode van deze literaire verkenning van het land van Aalst.
Alvorens te starten maken we van de gelegenheid gebruik om snel even in het gemeentehuis van Aalst langs te gaan. Op de dienst bevolking doet Veerle een aanvraag voor een nieuwe identiteitskaart daar de hare haast verlopen is. Ik kiek snel Ondineke een replica van het beeld dat Frans De Vree in 1995 creëerde geïnspireerd door de Kappellekensbaan van Louis Paul Boon.
Na deze formaliteit haasten we ons naar knooppunt 33 waar we onder een stralende zon deze tocht beginnen.
We gaan op zoek naar punt 23. We fietsen langs het stedelijk kerkhof waar zowel Louis Paul Boon als priester Daens zijn begraven.
…kasteel Regelsbrugge. Dit mooie kasteel maakt zijn opwachting in Louis Paul Boons roman “Pieter Daens“. Mij lijkt het een bewijs dat buitenmaatse haast onethische bonussen van alle tijden zijn.
Wij fietsen lustig verder, het zigzagt nogal, door de buitenwijken van Aalst. Dit zwart schaap betrappen we juist voorbij de hogeschool Dirk Martens.
Ongeveer ter hoogte van het Stedelijk ziekenhuis van Aalst merken we deze oude toren. Men is volop bezig hem een nieuwe bestemming te geven.
Wat verder kruisen we de Siesegemlaan een zeer drukke invalsweg. Nu duiken we weer de velden in.
Het kasteeltje van Maal baadt in een stralende zon, Veerle maakt er deze mooie foto van, waarna we verder fietsen naar knooppunt 20
De treurwilgen zijn zowat de eersten die zich van een nieuw bladerdek voorzien. Elk jaar opnieuw maakt dit fris lentegroen mij lyrisch.
Knooppunt 20 ligt in Erpe. Op het kerksplein staat dit oorlogsmonument “ter ere van onze helden gestorven..”. Deze helden jonge mensen gestorven in de meest onmenselijke omstandigheden…spijtig genoeg gebeurt dit nog dagelijks misschien niet meer in onze contreien maar daarom niet minder erg.
In Erondegem fietsen we langs de Hoogstraat het kerkplein met Sint-Pietersbandenkerk op. Meteen is punt 58 gerond. “De bende van Jan de Lichte” nog een gekende roman van Louis Paul Boon speelt zich hier in de streek af.
De tocht gaat nu verder knooppunt 55 waarts. De velden rond en Lede zelf zijn dan weer het decor voor taferelen in “het Geuzenboek” ook in deze godsdienstoorlog gaat het er geweldig(letterlijk) aan toe.
We naderen Lede, nog eventjes door een veldbaan.
Knooppunten 13 en 16 leiden ons door de buitenwijken van Lede. Ter hoogte van knooppunt 19 doen deze hoef-achtigen zich tegoed aan de stralende zon.
Na Honegem gaat het Aalstwaarts. Knooppunt 24 ligt snel achter ons. Dat het trekpaard ooit een grote rol heeft gespeeld blijkt nog maar eens als we dit ietwat verweerd standbeeld voorbijfietsen.
Juist voor het binnenrijden van Aalst neemt de route een bocht en via een fietspad over een oude spoorwegbedding gaat het nu richting Hofstade en ander “faluintjes“. Op naar knooppunt 26 en 25
Dit fietspad grenst aan vele tuintjes. In een van deze tuintjes kiekt Veerle deze kalkoen.
Even voorbij punt 22 naderen we Gijzegem. Dit mooie gebouw is een voorloper van het mooie “Hof van Gijzegem”
Vervolgens krijgen we het mooie park voorgeschoteld.
Deze mooie poort verhindert de toegang tot al dit moois. Louis Paul Boon kom terug…er is nog werk aan de winkel!!!
In Gijzegem vinden we nog een bakker open. Voor dit kapelletje verorberen we een paar franchipannekes en ander glacékes.
Eens de grommende beer het zwijgen opgelegd gaat het verder langs deze mooie Sint-Martinuskerk met zijn ietwat barokke toren.
Tussen knooppunt 29 en 30 ligt onzen Dender. Daarna gaat het naar Herdersem en knooppunt 40. Juist voorbij den Dender is de Disgenaatdreef opgebroken. Toch kan men er voorbij.
Deze bouwval is het begin vaan een reeks kapelletjes.
Maar eerst zoeken we via deze kasseiweg de velden naast den dender op.
Deze appaloosa kan er in alle rust grazen… in de verste verte geen Winnetou te bespeuren..
Ook hier zorgt de plaatselijke treurwilg voor fis lentegroen. Treurwilg?
Is het ter ere van Louis Paul Boons Kappellekensbaan (voor zijn filosofie zou mij sterk verwonderen) ik weet het niet maar de route vergast ons nu op…
het ene kappelleke na…
… het andere.
…het andere II
…het andere III
Dat een mens al eens content is van een omgehakte boomstronk tegen te komen. Deze heeft zich genesteld tussen knooppunt 40 en 41.
Het fotograferen van al deze graffiti kost nogal wat tijd.
In sneltreinvaart, zoals geregeld op onze tochten als het laat wordt, gaat het nu richting knooppunt 36 en 35 en vandaar naar huis.
Wat een leuke tocht. Zowat alle trajecten van deze tocht fietsten we al eens, maar deze tocht voegt ze samen tot één van de mooiste routes in de streek. 9/10 is dan ook mijn verdict.
Wil je meer weten hoe dit jaar Louis Paul Boon herdacht wordt surf naar www.boon2012.be.
Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:
Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.
Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.
Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.
De lente neemt een vliegende start dit jaar. Heldere dagen met temperaturen rond de 20° volgen elkaar op. Ik zet me nog eens voor mijn PC en surf naar fietsnet mijn favoriete fietsrouteplanner voor knooppunten. Van eerdere tochten weet ik dat het leuk fietsen is tussen Denderleeuw en Ternat.
Vrij laat zo’n 17u denderen we naar knooppunt 79 . Ter hoogte van dit knooppunt en Denderleeuw verlaten we den Dender om knooppunt 80 op te zoeken eventjes genieten we van dit zicht op de Sint Niklaaskerk te Liedekerke.
Even gaat het over een grindweg langs de spoorweg.
Tussen knooppunten 80 en 30 zien we deze olijkerd eens zijn neus buiten steken.
Daarna rijgen knooppunten 30 en 35 zich snel aan elkaar. De bloesems zijn nu goed aan aan het bloeien en fleuren letterlijk het landschap op. Door deze tuinwijken vervolgen wij onze tocht richting Sint-Katherine-Lombeek en knooppunt 73.
Wat het bladerdek betreft is het nog gene vette. We moeten het met een lichte zweem groen stellen.
Opnieuw peddelen we over grind en langs de spoorweg. Sinds enkele jaren zijn hier grote werken aan de gang.
Het mooie weer brengt jong en oud naar buiten.
Deze pony heeft nog zijn wintervacht, s’nachts zal hij daar nog veel geniet van hebben. De temperaturen zakken s’nachts nog serieus.
Onder een dalende zon bereiken we Sint-Katherina-Lombeek. De steven wordt nu van knooppunt 73 naar knooppunt 59 gericht. Op naar Ternat
Wintervachten 2.
Onder rozerode zonnestralen fietsen we door de velden rond Ternat.
Inmiddels ligt knooppunt 59 achter ons en ter hoogte van punt 54 wilt Veerle niet verder fietsen alvorens dit drietal te kieken.
Stilletjesaan wordt onze tocht pittiger. Om in Opalfene deze Sint-Jozefkapel te bereiken dient er fiks doorgetrapt te worden. Letterlijk dan anders vloog ik deze helling op!!!
Op naar knooppunt 92 gaat het over de E 40, nu zakt de zon toch snel.
Alvorens het tempo wat op te voeren, onze lichtjes liggen nog ergens in een schuif thuis, stoppen we om de innerlijken wat te voeden.
Om daarna de ene klim na de andere af te werken door Asbeek, Essene en Affligem om snel daarna en juist voor het duister terug thuis te komen.
Snel nog even de geronde knooppunten van 92 gaat het naar 1 en 2. Dit is echt stevige kost de ene kuitenbijter na de andere. Van 2 gaat het naar knooppunt 50 en worden de hellingen milder en gaat het tempo stevig omhoog. Na 50 ligt knooppunt 46 op het menu. Daarna gaat het over de Affligemdreef naar Knooppunt 38 en vandaar naar huis. Al bij al een leuke tocht. Wel hadden we er wat vroeger mogen aan beginnen. Op de laatste dag van het winteruur valt de duisternis nog vroeg in. Stilletjes aan krijg ik zin in het langere werk. Binnenkort moet de kaap van de 40km en misschien die van de 50km er aan geloven.
Het lijkt als een voorbereiding op het wielerseizoen. Tegen dat het echt mooi wordt willen we klaar zijn. De stijfheid uit onze knieën, de spieren gesterkt en de uithouding fiks verhoogd. Om dit alles te bekomen fietsen we kortere tochtjes van om en bij de 30km. En dan komt de schiptrekkersroute om de hoek kijken. Deze tocht is ideaal, 30km lang en licht glooiend, meer moet dat (nog) niet zijn
In Teralfene krijgen we weer een prachtig tafereel voorgeschoteld. Voor de eerste keer merken we er dit hagelwit exemplaar.
Het kriebelt blijkbaar niet alleen bij ons. Het wordt stilletjes aan gezellig druk op het jaagpad langs de Dender.
Ter hoogte van Denderleeuw steken we via de fiets-wandelbrug de Dender over.
Deze brug is dan weer meer geschikt voor treinen.
In Denderleeuw modderen we wat aan. Het is de eerste keer dat we door de aanwijsborden te volgen in Denderleeuw terecht komen. Dient er hier een plaatselijke ronde afgelegd zoals voorheen in Teralfene? Joost mag het weten maar wij fietsen dan maar verder richting Liedekerke.
Aldaar fietsen we weer het jaagpad op. Op de achtergrond de Sint-Niklaaskerk van Liedekerke.
In Okegem verlaten we definitief de oever van de Dender.
Nu nestelt de schiptrekkersroute zich naast de spoorweg.
Hier wordt duidelijk met volle teugen genoten!
We steken de Aalsterse steenweg over en de eerste hellingen brengen ons een mooi zicht op de velden.
Deze zonnebloemen hebben het hoofd laten hangen na de winter. Was dit een proefproject of zo… maar blijkbaar is er hier niet geoogst.
Dit is voorjaar, het eerste jong leven maakt zijn opwachting.
Van hieruit een mooi zicht op de skyline van Denderhoutem. Meer en meer zie je in deze dorpjes de bouw van middelhoge appartementsgebouwen. Moeten zij de stadsvlucht opvangen? Verliezen zo deze plattelandsdorpjes stilletjes aan hun karakter?
De dorpskern van Iddergem bulkt nog steeds van karakter.
Dasha een foxterriërteefje is op stap met haar baasje. Voor een foxterriër is zij nog vrij kalm.
In de verte een vrij typische watertoren.
Door de velden van Iddergem slingert de schiptrekkersroute zich naar Welle.
Deze twee exemplaren zijn dan wel niet Christus ‘vervoermiddel’ maar als ik de keus heb…
Nu gaat het vrij snel naar Welle.
En inderdaad enkele fikse trappen later staan we al onder de toren van Sint Pietersbandenkerk. Gek zeg heb nog maar sinds mijn vorig bericht over Sint-Pietersbanden gehoord en lap ze zijn er weer daar mee!
Ondergetekende in volle bewondering voor het plan van de wellemeersen.
Deze baan lijdt de Wellemeersen in maar wij slagen linksaf…
…langs dit pad…
Naar de tunnel onder de E40. We rijden Erembodegem binnen en na enkele tellen zijn we terug thuis. Toch een leuke fietstocht die schiptrekkersoute.
Enkele interessante links:
Op de toerisme-site van Oost-Vlaanderen vind je een schat aan informatie over fietsen en wandelen in onze provincie.
Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:
Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.
Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.
Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.
De tweezame..... 