Categorie: Knooppunten

Boontocht lus 2 (100 jaar Louis Paul Boon)

Woensdag 28 maart 2012

Op 15 maart 1912 werd Louis Paul Boon geboren. 100 jaar geleden en dat moet gevierd worden. Veel van het literaire werk van Louis Paul Boon speelt zich af hier in onze streek waar hij geboren en getogen is. Ter gelegenheid van dit feestjaar knoopte Toerisme Oost-Vlaanderen twee mooie fietstochten in elkaar. Deze twee lussen, die telkens hetzelfde startpunt hebben kunnen aan elkaar geknoopt worden voor de betere fietsers onder ons. Wij verkiezen ze afzonderlijk te fietsen. De eerste lus heeft mij sterk bekoord, benieuwd wat de tweede lus biedt.

Normaal start deze lus ook in Aalst aan knooppunt 33. Wij zakken echter af naar het centrum van ons geliefd dorp om er aan de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk in te pikken op de route. We gaan meteen op zoek naar knooppunt 81. Louis Paul Boon woonde een groot deel van zijn leven in Erembodegem.

We verlaten Erembodegem via een tunnel onder de E40.

Vandaar gaat het langs de Wellemeersen naar Welle.

Na Welle gaat het door de velden naar Denderleeuw. Knooppunt 81 wordt ingewisseld voor 80.

In lus 1 verschijnt er ter hoogte van Lede een watertoren. In lus 2 hebben we hetzelfde fenomeen bij het naderen van Denderleeuw.

Woensdag 28 maart 2012 is buitenspeeldag, in Denderleeuw heeft het een ongelooflijk succes. Elke Denderleeuwenaar lijkt op het speelplein aanwezig te zijn.

Nog steeds in Denderleeuw dit standbeeld voor Dr. Cochez in de gelijknamige straat.

Langs de Sint-Amanduskerk gaat het naar de Dender en knooppunt 80.

Nu staat knooppunt 10 op het menu de weg er naartoe loopt langs de oever van de Dender.

Denderleeuw bad.

Op naar Okegem nu.

Liedekerke jachthaven.

Fiere zwaan zwemt voor Veerles lens.

In Okegem staat een mooi standbeeld. “Den dikken van Pamel“.

Inmiddels liggen knooppunten 10, 85 en 86 achter ons. We fietsen langs Ninove om aan knooppunt 91 de Dender over te steken via de fiets- voetgangersbrug.

Op weg naar knooppunt 90 gaat het nu zigzag door Ninove. Hier het standbeeld “de marathonlopers“. In het geuzenboek, vertelt Louis Paul Boon over de Ninovieters.

Op het Oudstrijdersplein lijkt het ook buitenspeeldag tussen de fonteinen nu.

Wat verder stuiten we op de twijnster. Dit beeld herinnert ons de werkomstandigheden rond de eeuwwisseling in deze streek. Deze omstandigheden worden ook beschreven in “Pieter Daens” nog een meesterwerk van Louis Paul Boon.

Ninove heeft ook een paar mooie stadspoorten. Hier de koepoort.

Via dit exemplaar rijden we stilletjesaan Ninove buiten.

Nog een terugblik op de majestueuze kerktoren van de Onze-Lieve-Vrouwkerk.

Langs de oude  abdijmuur gaat het terug de velden in.

Op weg naar Outer en knooppunt 90.

In Outer aan de galgeput zien we een monument van de Christene Demokraten  aan hunnen leider, weer zijn we bij Daens en zijn tegenstanders.

Outer is een lieflijk gehucht met een mooie dorpskern. Hier de Sint-Amanduskerk.

Ook knooppunt 90 behoort nu tot het verleden.  In de velden komen buiten knooppunt 45 ook onze favoriete viervoeters tegen.

Tussen Lebeke en Klein Heirlinkhove is er eventjes afwisseling de velden worden eventjes ingeruild en we fietsen door een bosje.

Maar snel wordt het zanderig pad opnieuw een weg weliswaar bestaande uit stevige kinderkopjes.

Langs Denderhoutem en knooppunten 88 en 84 bereiken we de dorpskern van Iddergem.

Ineens staan we terug op bekend terrein. Inderdaad knooppunt 81 wordt 2 maal aangedaan. Wel komende vanuit een andere richting en verdergaand ook in een andere richting.

Haaltert en knooppunten 82 en 83 zijn het doel.

Meermaals slagen we een grindweg in.

Koppel I…

Koppel II…

Via de Ninovestraat en de Diepeweg gaat het nu vliegensvlug naar Haaltert.

Eerst eventjes deze villa fotograferen.

En dan door het centrum van Haaltert met zijn mooi warandepark. We ruilen knooppunt 83 in voor knooppunt 33

Voor dit prachtige beeld “de Reisleidster” van Dirk De Keyzer duiken we nog eens in de remmen.

Dit doen we nog eens voor de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk in Nieuwerkerken.

Ondertussen is het al vrij laat +/- 19u30 e, leggen we er flink de pees op. Knooppunten 33 en 35 zoeven voorbij. We stoppen nog even om het stadspark vast te leggen.

Daarna fietsen we langs het osbroeck en…

…”Schotte” naar de Kapellekensbaan. Ja DE KAPPELEKENSBAAN.

Van Schotte maakte ik zo’n 2-tal jaar geleden volgend filmpje.

Dit jaar maakte ik opnieuw een filmpje met Veerles foto’s van de voetgangerstunnel onder de spoorweg in Termuren.

Zomer te Ter-muren is de ietwat minder gekende opvolger van het beroemde “de Kapellekensbaan“

Wie Kappelekensbaan zegt… inderdaad. Kapel Onze-Lieve-Vrouw Ter Muren.

Wat verder verschijnt de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk opnieuw vanachter een hoek. Meteen zit er deze fietstocht er ook op. Wie de knooppunten volgt doet er zo’n 47km over. Wij, die van huis vertrokken, hebben zo’n 51km op de teller. 51 km fietsplezier. Wat pittiger dan de eerste lus maar het mag toch geen probleem zijn voor de gemiddelde fietser. Ik quoteer deze tocht 8,5/10. Dus wie het literaire aan het sportieve wil koppelen één devies: fiets deze tocht.

Enkele interessante links:

Voor meer informatie over de Boontocht en het bestellen van de fietsbrochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie Toerisme Oost-Vlaanderen.

Wil je meer weten hoe dit jaar Louis Paul Boon herdacht wordt surf naar www.boon2012.be.

Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:

Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.

Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.

Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.

0

Boontocht lus I (100 jaar Louis Paul Boon)

Maandag 26 maart 2012

Op 15 maart 1912 werd Louis Paul Boon geboren. 100 jaar geleden en dat moet gevierd worden. Veel van het literaire werk van Louis Paul Boon speelt zich af hier in onze streek waar hij geboren en getogen is. Ter gelegenheid van dit feestjaar knoopte Toerisme Oost-Vlaanderen twee mooie fietstochten in elkaar. Deze twee lussen, die telkens hetzelfde startpunt hebben kunnen aan elkaar geknoopt worden voor de betere fietsers onder ons. Wij verkiezen ze afzonderlijk te fietsen. Op naar de eerste episode van deze literaire verkenning van het land van Aalst.

Alvorens te starten maken we van de gelegenheid gebruik om snel even in het gemeentehuis van Aalst langs te gaan. Op de dienst bevolking doet Veerle een aanvraag voor een nieuwe identiteitskaart daar de hare haast verlopen is. Ik kiek snel Ondineke een replica van het beeld dat Frans De Vree in 1995 creëerde geïnspireerd door de Kappellekensbaan van Louis Paul Boon.

Na deze formaliteit haasten we ons naar knooppunt 33 waar we onder een stralende zon deze tocht beginnen.

We gaan op zoek naar punt 23. We fietsen langs het stedelijk kerkhof waar zowel Louis Paul Boon als priester Daens zijn begraven.

Eventjes gaat het al door de velden. In de knooppuntentocht van Aalst over Erpe-Mere naar Lede en terug naar Aalst fietsten we hier al.

Langs de Sint-Jobkapel gaat het via…

…deze idyllische beek naar het …

…kasteel Regelsbrugge. Dit mooie kasteel maakt zijn opwachting in Louis Paul Boons roman “Pieter Daens“. Mij lijkt het een bewijs dat buitenmaatse haast onethische bonussen van alle tijden zijn.

Wij fietsen lustig verder, het zigzagt nogal, door de buitenwijken van Aalst. Dit zwart schaap betrappen we juist voorbij de hogeschool Dirk Martens.

Ongeveer ter hoogte van het Stedelijk ziekenhuis van Aalst merken we deze oude toren. Men is volop bezig hem een nieuwe bestemming te geven.

Wat verder kruisen we de Siesegemlaan een zeer drukke invalsweg. Nu duiken we weer de velden in.

Het kasteeltje van Maal baadt in een stralende zon, Veerle maakt er deze mooie foto van, waarna we verder fietsen naar knooppunt 20

De treurwilgen zijn zowat de eersten die zich van een nieuw bladerdek voorzien. Elk jaar opnieuw maakt dit fris lentegroen mij lyrisch.

Knooppunt 20 ligt in Erpe. Op het kerksplein staat dit oorlogsmonument “ter ere van onze helden gestorven..”. Deze helden jonge mensen gestorven in de meest onmenselijke omstandigheden…spijtig genoeg gebeurt dit nog dagelijks misschien niet meer in onze contreien maar daarom niet minder erg.

De Sint-Martinuskerk ligt samen met knooppunt 20 snel achter ons. Op naar punt 58 en Erondegem.

In Erondegem fietsen we langs de Hoogstraat het kerkplein met Sint-Pietersbandenkerk op. Meteen is punt 58 gerond. “De bende van Jan de Lichte” nog een gekende roman van Louis Paul Boon speelt zich hier in de streek af.

De tocht gaat nu verder knooppunt 55 waarts. De velden rond en Lede zelf zijn dan weer het decor voor taferelen in “het Geuzenboek” ook in deze godsdienstoorlog gaat het er geweldig(letterlijk) aan toe.

We naderen Lede, nog eventjes door een veldbaan.

Knooppunten 13 en 16 leiden ons door de buitenwijken van Lede. Ter hoogte van knooppunt 19 doen deze hoef-achtigen zich tegoed aan de stralende zon.

Aan knooppunt 17 begint het prachtig natuurgebied Honegem.

Prachtige landschappen…

…bevolkt met onder meer dit suffolk schaap. We hebben een gezellige babbel met de eigenaar van dit schaap die tevens gids is in dit natuurgebied.

Ook deze Brabantse trekpaarden hebben hier hun stek en delen hun weide met…

…deze fier haan.

Na Honegem gaat het Aalstwaarts. Knooppunt 24 ligt snel achter ons. Dat het trekpaard ooit een grote rol heeft gespeeld blijkt nog maar eens als we dit ietwat verweerd standbeeld voorbijfietsen.

Juist voor het binnenrijden van Aalst neemt de route een bocht en via een fietspad over een oude spoorwegbedding gaat het nu richting Hofstade en ander “faluintjes“. Op naar knooppunt 26 en 25

Dit fietspad grenst aan vele tuintjes. In een van deze tuintjes kiekt Veerle deze kalkoen.

Even voorbij punt 22 naderen we Gijzegem. Dit mooie gebouw is een voorloper van het mooie “Hof van Gijzegem”

Vervolgens krijgen we het mooie park voorgeschoteld.

Deze mooie poort verhindert de toegang tot al dit moois. Louis Paul Boon kom terug…er is nog werk aan de winkel!!!

In Gijzegem vinden we nog een bakker open. Voor dit kapelletje verorberen we een paar franchipannekes en ander glacékes.

Eens de grommende beer het zwijgen opgelegd gaat het verder langs deze mooie Sint-Martinuskerk met zijn ietwat barokke toren.

Tussen knooppunt 29 en 30 ligt onzen Dender. Daarna gaat  het naar Herdersem en knooppunt 40. Juist voorbij den Dender is de Disgenaatdreef opgebroken. Toch kan men er voorbij.

Deze bouwval is het begin vaan een reeks kapelletjes.

Maar eerst zoeken we via deze kasseiweg de velden naast den dender op.

Deze appaloosa kan er in alle rust grazen… in de verste verte geen Winnetou te bespeuren..

Ook hier zorgt de plaatselijke treurwilg voor fis lentegroen.  Treurwilg?

Is het ter ere van Louis Paul Boons Kappellekensbaan (voor zijn filosofie zou mij sterk verwonderen) ik weet het niet maar de route vergast ons nu op…

het ene kappelleke na…

… het andere.

…het andere II

…het andere III

Dat een mens al eens content is van een omgehakte boomstronk tegen te komen. Deze heeft zich genesteld tussen knooppunt 40 en 41.

Blij gemutst fietsen we nu verder…

…waar we ter hoogte van het kunstwerk “het gebaar” van Luc De Blok de Leirekesroute opfietsen.

De Leirekesroute, nog zo’n klassieker in onze fietsgeschiedenis, brengt ons over knooppunt 41 terug naar Aalst en knooppunt 34

Nog even een zijblik op de Sint-Martinuskerk van Moorsel.

Na de Leirekesroute kruisen we de Aelbrechtlaan .

Het fotograferen van al deze graffiti kost nogal wat tijd.

In sneltreinvaart, zoals geregeld op onze tochten als het laat wordt, gaat het nu richting knooppunt 36 en 35 en vandaar naar huis.

Wat een leuke tocht. Zowat alle trajecten van deze tocht fietsten we al eens, maar deze tocht voegt ze samen tot één van de mooiste routes in de streek. 9/10 is dan ook mijn verdict.

Enkele interessante links:

Voor meer informatie over de Boontocht en het bestellen van de fietsbrochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie Toerisme Oost-Vlaanderen.

Wil je meer weten hoe dit jaar Louis Paul Boon herdacht wordt surf naar www.boon2012.be.

Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:

Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.

Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.

Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.

1

Knooppuntentocht Erembodegem, Denderleeuw,Ternat, Asbeek, Essene en terug.

Zaterdag 24 maart 2012

De lente neemt een vliegende start dit jaar. Heldere dagen met temperaturen rond de 20° volgen elkaar op. Ik zet me nog eens voor mijn PC en surf naar fietsnet mijn favoriete fietsrouteplanner voor knooppunten. Van eerdere tochten weet ik dat het leuk fietsen is tussen Denderleeuw en Ternat.

Vrij laat zo’n 17u denderen we naar knooppunt 79 . Ter hoogte van dit knooppunt en Denderleeuw verlaten we den Dender om knooppunt 80 op te zoeken eventjes genieten we van dit zicht op de Sint Niklaaskerk te Liedekerke.

Even gaat het over een grindweg langs de spoorweg.

Tussen knooppunten 80 en 30 zien we deze olijkerd eens zijn neus buiten steken.

Daarna rijgen knooppunten 30 en 35 zich snel aan elkaar. De bloesems zijn nu goed aan aan het bloeien en fleuren letterlijk het landschap op. Door deze tuinwijken vervolgen wij onze tocht richting Sint-Katherine-Lombeek en knooppunt 73.

Wat het bladerdek betreft is het nog gene vette. We moeten het met een lichte zweem groen stellen.

Opnieuw peddelen we over grind en langs de spoorweg. Sinds enkele jaren zijn hier grote werken aan de gang.

Het mooie weer brengt jong en oud naar buiten.

Deze pony heeft nog zijn wintervacht, s’nachts zal hij daar nog veel geniet van hebben. De temperaturen zakken s’nachts nog serieus.

Onder een dalende zon bereiken we Sint-Katherina-Lombeek.  De steven wordt nu van knooppunt 73 naar knooppunt 59 gericht. Op naar Ternat

Wintervachten 2.

Onder rozerode zonnestralen fietsen we door de velden rond Ternat.

De Sint-Gertrudiskerk torent hoog boven de velden.

Inmiddels ligt knooppunt 59 achter ons en ter hoogte van punt 54 wilt Veerle niet verder fietsen alvorens dit drietal te kieken.

Stilletjesaan wordt onze tocht pittiger. Om in Opalfene deze Sint-Jozefkapel te bereiken dient er fiks doorgetrapt te worden. Letterlijk dan anders vloog ik deze helling op!!!

Op naar knooppunt 92 gaat het over de E 40, nu zakt de zon toch snel.

Alvorens het tempo wat op te voeren, onze lichtjes liggen nog ergens in een schuif thuis, stoppen we om de innerlijken wat te voeden.

Nog even deze ode aan het brabants trekpaard vastleggen…

Om daarna de ene klim na de andere af te werken door Asbeek, Essene en Affligem om snel daarna en juist voor het duister terug thuis te komen.

Snel nog even de geronde knooppunten van 92 gaat het naar 1 en 2. Dit is echt stevige kost de ene kuitenbijter na de andere. Van 2 gaat het naar knooppunt 50 en worden de hellingen milder en gaat het tempo stevig omhoog. Na 50 ligt knooppunt 46 op het menu. Daarna gaat het over de Affligemdreef naar Knooppunt 38 en vandaar naar huis. Al bij al een leuke tocht. Wel hadden we er wat vroeger mogen aan beginnen. Op de laatste dag van het winteruur valt de duisternis nog vroeg in. Stilletjes aan krijg ik zin in het langere werk. Binnenkort moet de kaap van de 40km en misschien die van de 50km er aan geloven.

1

Knooppuntentocht van Aalst over Erpe-Mere naar Lede en terug naar Aalst

Zondag 11 maart 2012

Na onze tocht van vorige week laat het fietsvirus ons niet meer los. Opnieuw wordt er droog weer en wat hogere temperaturen voorspeld. Ik surf dan naar Fietsnet om nog eens een route uit te stippelen. Richting Erpe-Mere hebben we nog niet veel gefietst. Dit is Dj!no’s terrein. Na een tijdje rijgen de knooppunten zich aan elkaar . Langzaam krijgt een tocht van zo’n 30 km vorm. Geniaal toch die knooppunten en dan nog zo’n tool als fietsnet en het is gebakken.

Onder een bleke voorjaarszon fietsen we naar de Dender (voor de verandering) en knooppunt 38 alwaar onze tocht start.

Nogmaals fietsen we langs de sjieke appartementsgebouwen die hier een paar jaar geleden hun opwachting maakten. Inmiddels is er een aanlegsteiger en kunnen de bewoners de files vermijden en varend naar Aalst afzakken. Wijzelf kiezen voor onze fiets en peddelen lustig verder.

Via knooppunten 36 en 35 rijden we Aalst binnen. Om knooppunt 33 te bereiken dienen we langs de Parklaan te fietsen, meteen niet het leukste deel. Gelukkig is het zondag en valt het verkeer op deze drukke straat al met al nog mee. Ongeveer ter hoogte van knoopunt 33  ligt de begraafplaats van Aalst, hier is er wel enige drukte.

Juist voor het kerkhof slagen we rechts een “kasjken” in, meteen zitten we in de velden.

We zigzaggen nu nogal wat door de buitenwijken van Aalst, de Sint-Jobkapel  is een welkome stop.

Wat verder gaan we weer in de remmen, voor dit mooi kasteel Regelsbrugge (in de streek beter gekend als het kasteel van Schotte)

We fietsen verder, inmiddels zijn we op weg naar knooppunt 23. Even voorbij het stedelijk ziekenhuis steken we een drukke steenweg over. Gelukkig is het kruispunt voorzien van verkeerslichten. Opnieuw duiken we de velden in.

Op weg naar Erpe moeten we door Maal een gehucht van Nieuwerkerken. Dit kasteeltje trekt er onze aandacht.

Snel zijn we door Maal en inmiddels ligt knooppunt 23 ook achter ons en zijn we op koers naar knooppunt 20. Door de buien van de laatste week liggen de velden er nog sompig bij.

Maar alles ligt klaar om de cyclus van bemesten, ploegen en zaaien op te starten.

Het parcours van deze tocht is zeer vlak en bij gebrek aan tegenwind zijn we snel in Erpe. Waar we buiten knooppunt 20 ook de Sint-Martinuskerk voorbijfietsen.

Erondegem en knooppunt 58 zijn onze nieuwe doelen.  De skyline wordt hier gedomineerd door een vrij hoge watertoren.

Sint-Pieters-Banden een wat vreemde naam, je zou er eerder een bandencentrale achter vermoeden, dan dit lieflijk kerkje van Erondegem. Knooppunt 58 kan hier ook afgevinkt worden, op naar knooppunt 55 .

We kruisen de Gentsesteenweg en fietsen opnieuw door de velden met hun typische bomenrijen.

Hier en daar een kapelletje.

Dan al eens een bric à brac…

…of ander “would be” tuinhuisje.

Deze twee brabantse boereknollen dienen dan weer eens dringend naar de “horse-wash”.

De knooppunten 55,17 en 24 rijgen zich snel aan elkaar en brengen ons…

…naar de buitenwijken van Aalst terug.

Even nestelt de route zich langs de Boudewijnlaan, een drukke verkeersweg (zowat de ring rond Aalst). Hier ronden we knooppunt 26.

Knooppunt 28 is het volgend doel en het brengt ons terug aan den Dender. Voor deze Amazone stoppen we graag.

Van hieruit hebben we een mooi (ik vind het toch iets hebben)zicht op “den Amilium” te Chipka.

Geprangd tussen spoorweg en dender gaat het nu naar knooppunt 34. De spoorwegberm wordt hier bevolkt door in het wild levende hoenders. Speciaal!!

Van knooppunt 34 gaat het dan naar 35,36 en 38 en naar huis terug. Op onze teller staan er zo’n 30km wie de tocht aanvat in Aalst vanaf knooppunt 36 doet er een 22km over.

Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 38 – kp 36 – kp 35 – kp 33 – kp 23 – kp 20 – kp 58 – kp 55 – kp 17 kp 24 – kp 26 – kp 28 – kp 34 – kp 36 – kp38

Enkele interessante links:

Om zelf je knooppuntentocht samen te stellen of de kaartgegevens naar GPS-formaat over te brengen (één van mijn favorieten) : Fietsnet

Inmiddels heb je die mogelijkheid bij nog enkele andere sites:

Buiten het downloaden van tracks van fietsroutes heb je een routeplanner voor knooppunten bij Vlaanderen – Fietsland.

De toerisme-site van Oost-Vlaanderen beschikt al geruime tijd over een routeplanner maar dan alleen voor Oost-Vlaanderen.

Voor het plannen van een fietstocht ga ik steevast bij volgende fietsliefhebbers langs:

Dj!no, zowat een buur, heeft een prachtig website met een immens aanbod.

Tour de Frans rijgt ook de knooppunten aan elkaar dat het een lieve lust is. Bij hem vind je een ongelooflijk aanbod.

Fietsen met de Familie de Koning is dan weer een leuke blog, alleen al voor de gezelligheid die deze blog uitstraalt surf je er heen. Dat je er verscheidene routebeschrijvingen vindt is leuk meegenomen.

0

Knooppuntentocht over Denderleeuw naar Haaltert en via Aalst terug naar Erembodegem

Zaterdag 3 maart 2012

2012 is al een tijdje bezig. Eind januari leek het of het zou niet meer winteren. De bomen begonnen te botten, vogels deden al gek, kortom de lente leek voor de deur te staan. Maar wat later kregen we nog een lange winterperiode, zo’n 14 dagen dag en nacht onder nul. De fiets bleef dus toch maar op stal. Maar bij het begin van maart lijkt het te beteren. 15 à 16° voorspeld voor zaterdag, met hier en daar een opklaring en vooral het blijft droog! Nu dan moet het er maar eens van komen. Door tijdsgebrek plan ik een korte tocht van zo’n 25km, meteen niet overdreven wat ons toelaat de kuiten en knieën opnieuw te laten wennen aan het fietsen. Fietsnet is dan “de tool” om zo’n tocht te plannen. Inmiddels is het knooppuntennetwerk zo fijnmazig dat het tot zelfs voor ons ,die deze streek al zovele keren doorkruisten, lukte een tocht met nieuwe elementen te plannen.

Kort na de middag fietsen we het jaagpad langs de Dender op richting knooppunt 79. Hoeveel keer zouden we dit de afgelopen 10 jaar al niet gedaan hebben. Trouwens niet alleen met de fiets, het jaagpad tussen Erembodegem en Teralfene is een deel van ons loopparcours.

Wolken en opklaringen lossen elkaar af, de Dender hult zich in een lichte nevel. Dit alles maakt dat we ons bij momenten deelnemers in een middeleeuwse sage voelen.

Maar deze kudde schapen, zeker met het lammetje, brengt ons terug naar voorjaar 2012.

Deze pluizen hebben de winter overleefd en kunnen binnenkort voor nieuwe plantjes zorgen.

Deze hazelaarzaadjes zorgen voor het eerste voorjaarsgroen.

Zo’n donkerbruin kippenhok is ideaal om zich te warmen aan de eerste zonnestralen.

Deze pauw heeft de lentekriebels, protserig tracht hij de aandacht te trekken van zijn vrouwelijke soortgenoten. Hij beschikt wel over enkele opzienbarende attributen. Wijzelf hebben ondertussen knooppunt 79 gerond en fietsen verder naar punt 80.

Voor we het jaagpad verlaten om Denderleeuw en knooppunt 81 op te zoeken, blikken we nog eens terug op de velden tussen Liedekerke en Denderleeuw. In november 2010 waren deze velden volledig ondergelopen.

We doorkruisen nu het centrum van Denderleeuw. Morgen is het hier carnaval en het dorpsplein staat vol met kermiskramen. Het is even zoeken om onze knooppunttocht weer op te pikken.

Nog steeds richting knooppunt 81 fietsen we langs de sportvelden (voetbal) van Denderleeuw.

Op verschillende velden gaan jonge spelers met elkaar in de clinch voor winst. Ik heb veel bewondering voor al die volwassen begeleiders (trainers, verzorgers enz…) die hun vrije tijd opofferen opdat deze jongeren een zinvol tijdverdrijf hebben.

We kruisen de Ninoofse steenweg en vervolgen onze tocht langs veldbanen.

De buitenwijken en een schim van de dorpskerk van Iddergem priemen door de nog steeds aanwezige nevel.

En toch vind ik dit winters landschap ook iets hebben.

Geen fietstocht in Vlaanderen zonder een kapelletje.

Het parcours is hier licht glooiend.

Veerles favoriete viervoeter geeft ook present.

Na knooppunt 81 en op weg naar 82 steken we de N45 over en fietsen wat verder langs deze bouwval, op slag zijn we terug in de 20ste eeuw.

De bewoners van dit 3-sterren hotel laten het niet aan hun hart komen en grazen lustig verder.

Er is alleszins gezorgd voor aangepast vervoer. Ik zie niet meteen gevaar voor een snelheidsovertreding maar parkeerboetes daarentegen….

Wij blijven niet ter plaatse maar fietsen verder naar Haaltert en knooppunt 83. De imposante Sint-Gorikskerk overheerst het dorpsbeeld.

Ter hoogte van knooppunt 83 vinden we “de Walput” Op dit pleintje vinden we “de Reisleidster” een bloedmooi kunstwerk van Dirk De Keyzer.

Aan de andere uithoek van het pleintje de Sint-Jozefkapel.

Het volgend knooppunt is 33. Op weg er naar toe fietsen we door Nieuwerkerken. Naast de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk is er en kunstmatige vijver aangelegd. Met zijn paar centimeters diepte niet meteen geschikt voor de duikers onder ons.

Een verslag van de tweezame fietser zonder een foto van een paard, is als een café zonder…

Knooppunt 33 ligt in Aalst ter hoogte van “den haring“, een verkeersrotonde waarin tal van invalwegen elkaar vervoegen. Onze fietstocht schaart zich dus bij deze grote verkeersaders om de parklaan aan te snijden. Op de parklaan hebben we kijk op het grootste openluchtskatepark van België.

Juist voor knooppunt 35, de ingang van het stadspark van Aalst. Eén van de mooiere stadsparken van de streek. Samen met het natuurreservaat Osbroeck is het kader van een ander loopparcours van ons.

Nu op weg naar punt 38 en dit via “opnieuw” de Dender. Deze rivier, ruggengraat van veel van onze fietstochten, is ook populair bij veel andere fietsers.

Veerle gaat fluks in de remmen voor deze Cockerspaniël. Lilo en zijn baasje zijn op weg naar Denderleeuw. Een fikse wandeltocht!!

Knooppunt 38 luidt het einde van deze knooppuntentocht in. Nog eens flink de trappers rondtrappen en we zijn terug thuis. De kop is er af we kijken al uit naar nieuwe tochten. Deze is een leuke die zo’n 7.5/10 waard is. Het is er eentje om te doen als we wat krap in de tijd zitten.

Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 79 – kp 80 – kp 81 – kp 82 – kp 83 – kp 33 – kp 35 – kp 36 – kp 38

Enkele interessante links:

Om zelf je knooppuntentocht samen te stellen of de kaartgegevens naar GPS-formaat over te brengen (één van mijn favorieten) : Fietsnet

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

1

Pajotse panorama’s

Zaterdag 24 september 2011

Ik ga jullie mijn beklag over afgelopen zomer besparen. Neen, dan steek ik liever de loftrompet af over de start van het nieuwe seizoen. Leve de herfst moge hij 2011 zegenen met vele mooie na-zomerkens.  Ziezo dit moest mij van het hart. En ja hoor de afgelopen dagen zijn zonovergoten en dan gaan we op zoek naar een leuke fietstocht. Het is bij “toerisme Vlaams-Brabant” dat we de Pajotse panorama’s treffen. De streek die deze tocht doorkruist is ons welbekend. Zowel de Boerekrijgroute als de Valleitjesroute verkennen hier het pajottenland.

Daar ik s’morgens gewerkt heb hou ik eerst een siest in onze tuin. Het is dan ook al 15u als we langs onzen Dender aanzetten richting Liedekerke en knooppunt 10.

We zijn niet de enigen die van het mooie weer willen profiteren. Ook vele vissers hebben de Dender gekozen om hun geliefde hobby uit te oefenen. Ik meen totzelfs een visgeurtje te herkennen of is het al het vilbeluik van Denderleeuw dat zich laat ruiken.

In Okegem zijn de mannen van de burgerbescherming van Liedekerke van de partij. Die gaan wat oefenen met hun rubberboot.
Op de andere oever wachten deze wilde ganzen lijdzaam op het vertrek van de vissers, om ook hun duitje in de zak te doen om het visbestand binnen de perken te houden.
Inmiddels zijn knooppunten 10, 85 en 86 al achter de rug. De tocht wordt met het verlaten van de Denderoever meteen pittiger. Het eerste panorama wordt on voorgeschoteld, het is meteen smullen. Ninove met zijn Groene Koepel.
Aan de andere kant schittert de Sint-Gaugericuskerk van Pamel.

Wat verder drummen deze Brabantse boerepaarden om op de foto te kunnen. Dit streekproduct zal nog meerdere keren onze tocht opfleuren. Ik vind het prachtige beesten.
We kruisen wat later de Ninoofsesteenweg en trappen daarna  flink door langs veldbanen en dorpsteegjes door een prachtige omgeving.

Het stijgt hier stevig, in Tomberg een gehucht van Roosdaal besloot men enkele decennia geleden, naar aanleiding van de toenmalige afkoeling van de aarde om een teleferique bij het Berchembos te installeren. Zo zou menig ski-fanaat hier afzakken om zijn ding te doen.  Toen sloeg het klimaat om en naar het schijnt wordt er nu druk gediscussieerd over de plaats waar het toekomstige strand moet komen. Wordt vervolgd.
Carrière als skipiste gemist, maar morgen misschien Tomberg-bad.
We zetten onze tocht verder en ronden punt 89. Nu klimmen we door het Berchembos richting  de Woestijn.
Opnieuw wordt ons klimwerk beloond met een mooi vergezicht.
Christo was here!!!
De Woestijnkapel, van hier gaat het terug neerwaarts.
Het tempo gaat flink de hoogte in, neerwaarts weet je wel. Knooppunt 60 ligt zo achter ons en het is pas iets voor punt 40 dat we even stoppen om dit kapelletje te kieken.
In deze kudde schapen krijgt het er eentje letterlijk op haar heupen.
Ook knooppunt 40 moet er aan geloven, wat verder torent de IJzeren man van Kester boven de bossen uit.
Ineens voelen we ons bespied.

Juist na knooppunt 14 en even voor het binnenrijden van Gooik dit dilemma.

In Gooik is het jaarmarkt, ik bespaar jullie de verschillende kraampjes met prullerij allerhande…

…maar deze sennenhond en zijn baasje wil ik jullie niet onthouden.
Deze prachtig onderhouden VW 1500 is de voorbode…
…van een rits mooi onderhouden old-timers zoals deze Mercedes-Benz (voorloper van ons A-ken).
Ook deze MG zou ik wel in mijn garage willen.
Wat verder staat deze messcherpe Lotus Esprit te blinken.
Na al dit moois murwen we ons uit de drukte en vervolgen onze fietstocht.
Mooie boerenpaarden in alle kleuren en maten. Wij fietsen verder naar knooppunt 15.
Het prachtige weer kan wel niet verhullen dat de herfst voor de deur staat. Stilaan komen de zachte herfstkleuren opzetten.
Na een hevige klim komen we voorbij het Krekelhof. In dit etablissement kan er bij een goede pint of glas wijn lekker gesmuld worden. De knooppunten volgen nu elkaar snel op punten 15 en 16 leiden ons naar Onze-Lieve-Vrouw Lombeek.

Op sommige momenten lijkt het meer lente dan herfst. Zoals in de bergenbroeckstraat waar we dit leuk tafereel kieken.
Deze 2 kalkoenen genieten van hetzelfde schouwspel.
Ook deze billeman deelt de weide, een mooi allegaartje.
Opnieuw tijd voor een panorama. Op de oude Geraardsbergse baan, bij het naderen van knooppunt 15.
Haast zomerse taferelen, wat hebben we ze toch gemist dit jaar.
Een resem porche speedsters (replicas?) razen ons voorbij.
Het fruit is quasi plukklaar, lijkt me een mooie oogst. Ondertussen fietsen we tussen knooppunt 15 en 16 het blijft goed vooruitgaan.
Tussendoor een kapelletje, dit exemplaar lijkt voorzien van een stevige, weliswaar groene, haardos. Schril contrast met de heilige maagd(replica?) binnenin.
Christo was here!!
Van zo’n rust word je zelf helemaal relax, het maakt fietsen zo bijzonder.
Ter hoogte van knooppunt 78 rijden we Eizeringen binnen. Het mooi gerestaureerde kasteel Neufcour.
De Sint-Ursulakerk, meteen ook een mooi panorama.
We kruisen opnieuw de Ninoofse steenweg en peddelen voorbij knooppunt 78. Inmiddels is het al 18u15 voorbij en langzaam zakt de zon kimwaarts.
Door wegenwerken en dorpskernvernieuwing dienen we in Strijtem even van de fiets, meteen een mooi moment om de Sint-Martinuskerk in gloed van de ondergaande zon te fotograferen.
Ook het koetshuis baad in de roze gloed.
Even buiten Strijtem ligt de kapel van de 7 beuken langs de route, het is niet meteen de mooiste kapel die ik ooit zag.
Ook Maria lijkt me niet zo gelukkig met haar situatie daar. Ze lijkt me wel een smeekbede te doen om uit de kapel weg te mogen.

Hoog boven de kapel geniet deze paraglider dan weer van een haast onbeperkte vrijheid en fantastische panorama’s.

Wij mogen dan weer genieten van dit mooi vergezicht op Borgt-Lombeek.

Bijna 19u loopt de Pajotse Panorama’s-tocht op zijn einde. We overwinnen nog een flinke klim, wat Veerle duidelijk blij maakt. Het is op een boogscheut van knooppunt 64. Op naar 10.
Nog even langs kasjkens en enkele dorpswegen tot knooppunt 10.
Knooppunt 10 is meteen het einde van de Pajotse panorama’s. Wij dienen nog een 10-tal kilometers terug. De meeste daarvan liggen langs de Dender.
De Sint-Amanduskerk ook badend in het late zonlicht.
Gedreven door het late uur houden we een stevig tempo aan. Maar als we in de Wellemeersen de Galloway runderen zien grazen stoppen we toch even om ze te kieken. Meteen zijn we terug in Erembodegem.

De Pajotse panorama’s is voor mij de mooiste fietstocht in de streek van Liedekerke, Roosdaal, Gooik en omliggende. Je vindt er het beste uit de Boerekrijgroute, Valleitjesroute en andere Groene koepels. Zeer pittig, maar met fantastische vergezichten als beloning, verdient deze route een 9.5/10 en kan ik ze iedere ietwat geoefende fietser aanbevelen. Voor ons was het prettig opnieuw aanknopen met lekker, stevig fietsen.

Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 10 – kp 85 – kp 86 – kp 89 – kp 60 – kp 40 – kp 14 – kp 15 – kp 16 – kp 78 – kp 64 – kp 10

Enkele interessante links:

Om zelf je knooppuntentocht samen te stellen of de kaartgegevens naar GPS-formaat over te brengen (één van mijn favorieten) : Fietsnet

Bij toerisme Vlaams-Brabant ligt er ook een pak informatie te rapen.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

0

Op verplaatsing…de Doornpanneroute (Nieuwpoort-Veurne-De Panne-Koksijde)

Dinsdag 16 augustus 2011


Wat een zomer? Het lijkt maar niet te lukken bakken regen wordt er over ons landje uitgestort en als er al eens wat beterschap is duurt dit een dag of twee waarna de hemelsluizen opnieuw volop open gaan. Dit alles om te zeggen dat er nog niet veel gefietst werd de laatste weken. Maar voor het weekend van 15 augustus wordt er beterschap beloofd. Nu beter… maandag 15 augustus is de enige dag die het predicaat zomerdag mag opeisen zaterdag en zondag was meer willen dan kunnen. Veerle en ik  wachten echter tot dinsdag om nog eens een fietstocht aan de kust te plegen. Mijn oog valt bij Tour de Frans op de Doornpanneroute.  Als ik bij Djino dan nog een lovende beschrijving en een kwotering van 8 vind ligt ons besluit vast.

Juist op de middag 12u rijden we de parking voor het Albert I- monument op. We halen onze fietsen uit ons A-ken. Ja we hebben ons oud A-ken ingeruild voor een nieuw exemplaar en in afwachting van de installatie van een trekhaak gaan onze giant’s in de koffer. Deze is wel wat groter dan bij ons vroeger A-ken.

Langs de IJzer staan deze huizen en graanmolen in de zo typische lichtbruine baksteen uit de streek.

Ook oorlogsmonumenten zijn eigen aan de streek.
Met dit mooi kunstwerk wordt het waterpeil geregeld. Vandaag volstaat 1 opgetrokken schotbalk. Wij fietsen verder.
Eens voorbij de ganzenpoot gaat het richting kanaal Nieuwpoort-Veurne.

Ter hoogte van knooppunt 7 fietsen we voorbij de oude spoorwegbedding Frontzate. We fietsten er al eens naar Diksmuide.
Maar nu blijven we op het jaagpad langs het kanaal Nieuwpoort-Veurne dit deel wordt ook de schapewegel genoemd.

In Wulpen ter hoogte van de Florizoonebrug zien we aan de overkant het fietscafe “Wielrijdersrust het dorstige hart“. Tijdens onze beaufort-saga in 2009 fietsten wij hier al eens.
Veurne doemt op aan de horizon.
Dichterbij trekt een polderhoeve onze aandacht.
Ondertussen verschijnen er dreigende wolken ten tonele.
Maar het doet geen afbreuk aan dit prachtig patrimonium.
Waar je ook kijkt zie je prachtige gebouwen.
Er zijn er hier nog die hun ogen niet uitgekeken krijgen.

Nog in Veurne kiek ik op een klein kerkhofje, juist buiten het centrum, dit soldatengraf.
Stilaan ebt de dreiging van een fikse bui weg en Na het mooie Veurne duiken we de polders in.
Het Klokhof een vrij grote boerderij.
Aan den einder kondigt zich onze volgende halte aan.

Adinkerke gekend voor het Plopsaland (het vroegere melipark) heeft ook zijn soldatenkerkhof.
Van Adinkerke gaat het nu door het Calmeynbos naar De Panne. Een jonge enthousiasteling tracht Veerle bij te benen.
Met het bereiken van de Sint-Pieterskerk zetten we meteen ook wiel in De Panne.
Achter de “houtsaegerduinen” (moderne schrijfwijze) duikt een villawijk op zoals we ze hier nog zien.We draaien van de Nieuwpoortlaan weg en rijden de villawijk binnen. Deze modernistische villa moet op de foto. “Le Carbet”of “de Scheepswerf” is de naam van deze speciale woonst. Architect Marcel Leborgne.
We zigzaggen verder door deze villawijken. Aan het museum “Paul Delvaux” stoppen we om onder een terrasje van de terugkerende opklaringen(en van  een blonde Leffe) te genieten.
We zwalpen zodoende (het zwalpen wordt veroorzaakt door het volgen van de knooppuntbordjes en niet door de blonde Leffe) naar Koksijde. Het mooi gerenoveerde Ten Duinenmuseum is een absolute aanrader zeker onder de huidige weersomstandigheden.

Op een boogscheut verder de Onze-Lieve-Vrouw-ter-duinenkerk. Altijd gedacht dat dit een basiliek was, tja…
Nu terzake: we fietsen door het beschermd duinengebied naar waar deze fietstocht wordt genoemd. De doornpanne, bij goed weer heeft het iets zuiderlijks iets Provençaals.
Ondanks de naam moeten we op zeker moment het mooie doornpanne verlaten. We richten het voorwiel richting Oost-Duinkerke. Ook hier een kerk die voor basiliek had kunnen doorgaan de Sint-Niklaaskerk.
Achter de duinen in de eerste polders dit scoutskamp. Hopelijk krijgen ze nog wat mooie dagen.
Bij het oprijden van de Polderstraat stopt het laveren door smalle straatjes. Nu gaat het flink rechtdoor, langs het Hannecart-bos naar Nieuwpoort.
Ja rechtdoor dat gaat snel, op een ik en een gij zijn we in Nieuwpoort aan de IJzermonding.
In de jachthaven vinden we ook een oude bekende op onze weg. Dit kunstwerk maakte deel uit van Beaufort03 zie onze saga.
Nieuw echter is dit vastgoedproject. In een stijl die aan de zuiderse staten van de USA doen denken zijn deze appartementsgebouwen opgetrokken. Zeer speciaal!!!
We verlaten het mooie fietspad naast de IJzer (mogelijks het mooiste pad aan de kust). Meteen trekt een speciaal gebouw onze aandacht.
Achter de vissershaven, ik mis hier wat de glamour van het vastgoedproject, fietsen we naar de zeemijn.
Na de zeemijn dit plein met fonteintjes (kaaiplein)die geregeld actief worden en fikse waterstraal omhoog spuiten. Tot groot jolijt van vele peuters die niet liever doen als er door lopen. De laatste jaren heeft Nieuwpoort zich op de kaart gezet als badstad. Talrijke kunstwerken staan her en der opgesteld. De promenade naast de IJzer kent in België zijn gelijke niet. Nee dit is helemaal niet meer het Nieuwpoort van uit mijn jeugd. Maar toch heeft het niet dat protserige zoals bij voorbeeld Knokke en blijft het toegankelijk voor iedereen. Leuk.
Nieuwpoort verloochend zijn roots niet.
Nu met de twee voeten weer op de pedalen. We naderen het Albert I-monument wat meteen het einde inluidt van deze tocht.
Het is nog maar kwart over vier in de namiddag. We besluiten nog eens naar het strand te trekken om er nog wat van de zon te genieten. Wel het was zeer leuk weer eens aan onze Belgische kust te zijn. De doornpanneroute is een leuke tocht, de bewegwijzering (knooppunten) laat geen enkele steek vallen. Sporadisch moet er een drukke verkeersweg gekruisd worden. Steeds is de baan goed berijdbaar en dit in alle seizoenen. 40km plat is door de meesten onder ons te doen. Dus deze route verdient een 8.5/10. Als je in de buurt bent dien je zeker deze tocht te fietsen
Jullie hebben nog de knooppunten tegoed:  kp 9 – kp 8 – kp 7 – kp 6 – kp 5 – kp 68 – kp 2 – kp 1 – kp 65 – kp 66 – kp 82 – kp 67 – kp 8 – kp 9

Enkele interessante links:

Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland

Bij toerisme West-Vlaanderen ligt er ook een pak informatie te rapen.

Nog altijd over de kust deze site Westtoer

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

0

Via knooppunten naar Dilbeek

Zondag 1 mei 2011 (feest van de arbeid)

Feest van de arbeid dus kunnen we niet anders dan s’morgens wat te gaan arbeiden.  Maar het feest is voor de namiddag. s’Morgens heb ik met “Fietsnet de Fietsrouteplanner” een tocht uitgetekend die ons naar Dilbeek moet brengen. Onder een stralende zon gaan we van start.
Via een veldweg naast de E40 bereiken we de Dender.  Langs de Dender gaat het naar knooppunt 80.

Knooppunt 80 ligt ter hoogte van de spoorwegbrug in Denderleeuw. Daar verlaten we het jaagpad van den Dender om eventjes naast de spoorweg richting Liedekerke en Knooppunt 30 te fietsen.

Na punt 30 gaat het naar 35 we kruisen een paar keer een spoorweg of fietsen er een poosje langs.

Maar eens voorbij punt 35 gaat het richting Sint-Katherina-Lombeek waar knooppunt 73 ons wacht. Ook de kapelletjes maken hun opwachting.
Sint-Katherina-Lombeek hier wisselen we knooppunt 73 voor 59.
Het gaat opnieuw door de velden.
Langs Ternat heen.
Hier ook zijn er chocoladerepen. Meer en meer moeten ook de patatjes in de lijn lopen. Mogen we binnenkort op lijnrechte frietjes hopen?
Het is eventjes rijden tot knooppunt 59 in het mooie groene kader van Sint-Martens-Bodegem . Zo dicht bij onze hoofdstad zou je al dit groen niet verwachten.
Knooppunten 54 en 53 liggen op een boogscheut van elkaar.
Eventjes volgen we het landbouwleerpad.
Voorbij dit mooi kapelletje, dit kapelletje, om niet af te steken, heeft ook een oprit.
1 mei, het zijn niet alleen de meiklokjes die in bloei staan. Deze taferelen worden ons voorgeschoteld richting knooppunt 62.
Juist voorbij het punt 62 stoppen we even om deze 2 prachtige boerenpaarden te kieken.
De paardenfluisteraar in Veerle wordt wakker en zij kan maar niet stoppen met deze mooie paarden te kieken.
Ook dit rijpaard kan de lokroep niet weerstaan.
Na deze stops,waarvan eentje gezegend met een ijscreempje, gaat het weer verder naar knooppunt 46. Inmiddels toont de tocht steeds meer karakter en dient er soms stevig bergop gefietst te worden.
Voor deze oude Lancia is het allemaal wat teveel geworden.
Het knooppunt 46 ligt midden het centrum van Dilbeek.  Het gemeentehuis van Dilbeek is een kasteel en nog zo geen kleintje. Kasteel de Viron alias het gemeentehuis.
Ook de Kasteelhoeve mag er wezen.
Dit alles rondom een vijver, nu het centrum van Dilbeek mag er wezen.
Om te eindigen kieken we nog snel dit mooi kerkje.
Is het door het zien van al dit moois of het kruisen van autowegen allerhande maar even zijn we het noorden kwijt. Geen bordjes meer te bespeuren. Op deze foto niet te zien maar naast dit vespaatje staat een bord met een kaart. Daar kiezen we richting Sint-Ulriks-Kapelle te fietsen.
Wat voorbij deze mooie ingangspoort zien we een bordje en zitten we weer op koers naar knooppunt 52.
Maar in Sint-Ulriks-Kapelle is het weer koekebak weer geen bordje(knooppunt 4) meer te bespeuren.
Ja de paardefluisteraar gaat hier helemaal uit de bol. Na een tijdje hebben we weer kunnen inpikken op het fietsroutenetwerk. We ronden knooppunt 12.
Inmiddels zijn we in de streek rond Asse aanbeland en gaat het naar knooppunt 92.
Asbeek wordt in een mum van tijd doorkruist (knooppunt 1-2 en 50). Hier wijken we efkens af om in Essene nog eens het mooie kerkje en den papeter op de pellicule (sensor) vast te leggen.
We besluiten om terug naar huis te rijden langs den Eksterenberg
Tijdens de afdaling dit villaatje dat aan de kust niet had misstaan.
Bij het aansnijden van den Zwarteberg zien we deze tractors waarvan ééntje het precies niet meer ziet zitten.
Even voor we thuiskomen, zo’n 500 meter nog te fietsen, stoppen we bij Erembodegems trots. Deze hoppevelden waren tot voor kort de enige getuigen van een hoppeteelt die hier vroeger welig tierde.
De hoppefluisteraar. Tja voor ik het vergeet wie de knooppuntentocht wil voleindigen zal deze hoppescheuten links moeten laten liggen en de bordjes naar knooppunten 79 en 80 moeten volgen.

Opnieuw hebben we een mooie fietstocht gereden. Het missen van enkele knooppunten kan de pret niet bederven. Het knooppuntennetwerk is echt  fantastisch.

0

De Hopperoute (Affligem, Opwijk, Merchtem en Asse)

Zondag 20 maart 2011

Langzaam trekt Koning Winter zich terug en ruimt plaats voor de eerste lenteprikkels. Een reeks van mooie dagen begint zich aaneen te rijgen. Overdag klimmen de temperaturen naar zo’n 13 à 14°. Zondag fietsdag. Eerst moet ik nog een voormiddag gaan werken. Toch surf ik snel wat rond op zoek naar een leuke, niet te lange tocht in de streek. Op de site van Vlaams Brabant valt mijn oog op de Hopperoute. 34km lang dat maakt met zo’n 3km op naar de Abdij van Affligem (startpunt) en zo’n 3km terug maakt er zo’n 40km van. Prima tocht voor een zondagnamiddag.
Om 14u30 komen we bij de mooie abdij aan. We fietsen tot knooppunt 46 het startknooppunt van deze tocht. Vandaar gaat het naar punt 47.

Algauw stoppen we om de Sint-Rochuskapel te bezoeken. Hoogst uitzonderlijk is deze kapel open. Naar aanleiding van een wandeldag kan men deze kapel van binnen bewonderen en krijgen we ook woordje uitleg.
Aan de overkant bewonderen we het enigste Hoppeveld dat we op deze tocht gaan zien. Deze tocht ontleent dan ook haar naam aan een activiteit die al een tijdje uit de streek is verdwenen. Dit is een hoppeveld dat een tweetal jaar geleden is aangelegd om opnieuw met een oude traditie aan te knopen.

Voorbij knooppunt 47 gaat het naar 44 en Meldert.
Meldert een deelgemeente van Aalst heeft nog dat landelijke dat enkele kilometers verder al ver zoek is.

Gelukkig is het al een tijdje geleden dat het nog geregend heeft. Want nu wordt er een flink stuk onverhard voor de wielen geschoven.
Het levert ons deze vreemde ontmoeting op.
Ja wie deze blog geregeld volgt heeft weet van Veerles voorliefde voor ezels.
Op zo’n mooie dag gaan de paarden al eens van stal.

De velden worden klaargemaakt om geploegd en bemest te worden. Waarna er geplant of gezaaid kan worden.

Nog steeds op weg naar knooppunt 44 komen we in Baardegem aan. Dit dorpje heeft één van de mooiste kerkjes uit de streek.
De route slingert zich voort door Baardegem tot knooppunt 44 en “het Stationneke” op de Leirekesroute.
Aan het Stationneken draaien we de Leirekesroute op. De Leirekesroute moet ons naar knooppunt 45 en verderop knooppunt 50 brengen.
We verlaten Oost-Vlaanderen en fietsen langs vlakke velden over de oude spoorbaan Vlaams-Brabant binnen. In Opwijk wordt knooppunt bereikt en gaat het verder naar 5 (op een boogscheut) en knooppunt 6.
In Opwijk houden we even halt en wijken even van de route af. Een sanitaire stop brengt ons in een taverne op het dorpsplein alwaar we een “Leireken Amber” drinken. Daarna zoeken we de route terug op en langs “kasjkens” en buitenwijken fietsen we verder knooppunt 6-waarts.
Na de buitenwijken duiken we weer de velden in. De laatste jaren zijn de chocoladerepen een teken van een nakende lente.

Inmiddels hebben we knooppunt 6 al achter de rug.  Knooppunt 20 is het volgend doel. Het brengt ons tot de dorpsgrenzen van Merchtem. Toch daar wordt knooppunt 19 het volgend richtpunt. We duiken het land van Asse in. Meteen wordt het wat pittiger.

In Mollem een pittoresk, Vlaams-Brabants dorp ruilen we knooppunt 19 in voor knooppunt 9.
Na Mollem krijgen we, op weg naar Asse, nog een flink stuk onverhard voorgeschoteld.
Ondanks het onverhard gaat het snel vooruit en Asse doemt al op aan den einder.

In Asse treffen we niet alleen knooppunt 9  maar ook de jaarlijks karnavalstoet. We wurmen ons door dit zot gedoe om toch verder te kunnen fietsen naar knooppunt 3.

Ter hoogte van knooppunt 3 moeten we nog eens flink op de trappers staan. Putberg een mooi deel van het traject geeft zich niet gemakkelijk gewonnen. In Asbeek laten we knooppunt 3 achter ons en fietsen verder over knooppunt 2 naar knooppunt 50.

De Hopperoute loopt hier parallel aan de Gentsesteenweg. Aan de overkant hebben we een prachtig zicht op het glooiend landschap waar Asbeek is in ingebed.
Juist voor we de Gentsesteenweg( inmiddels Brusselbaan genoemd) oversteken fietsen we voorbij knooppunt 50. Nu gaat het naar knooppunt 46 dat meteen het einde van deze mooie tocht is.

Wij hebben nog een 3-tal km tot thuis voor de boeg alvorens we de riem kunnen afleggen.

De Hopperoute is een vrij jonge tocht. Zij heeft alles in zich om een klassieker te worden:

  • Het mooiste van de streek ten westen van Aalst wordt gecombineerd met het pittige van het land van Asse.
  • Het parcours varieert tussen vlak en glooiend, wie ietwat fietst kan deze route fietsen.
  • 32 km is voor velen gemakkelijk te doen.
  • Het onverhard zijn grindbanen en zouden toch redelijk moeten weerstaan aan regen (meteen het grootste minpunt)

Ik geef deze tocht een 9 op 10 en zal ze zeker nog enkele keren fietsen.

Enkele interessante links:

Toerisme Vlaams-Brabant:

Voor meer informatie over de hopperoute en het bestellen van de brochure en een schat aan toeristische informatie over onze provincie.

Toerisme Oost-Vlaanderen:

Ook hier kan er een brochure besteld worden , hier krijgt de route de naam Hoppetocht .

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod:

Tour de Frans

Iemand die de streek tussen Aalst en Dendermonde door en door kent is:

Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog:

Fietsen met de Familie de Koning

0

Op verplaatsing…de Zeedijkroute (met uitbreiding naar De Haan)

Vrijdag 8 oktober 2010

Begin oktober brengt ons nog een nazomertje. Het Sint Gummaruszomertje. Dit jaar zijn we nog niet veel naar de kust gaan fietsen. Dat was vorig jaar wel anders.  We fietsten er tijdens de zomer in vier etappes, gedreven door de beaufort03-tentoonstelling, de ganse Belgische kust langs. Een leuk fietsavontuur waar ik nog geregeld met wat heimwee aan terugdenk. We besluiten nu ook, gebruik makend van een verlofdag, een kusttocht te fietsen. Bij de Leuke fietser, waar ik geregeld mijn mosterd haal, stuit ik op de zeedijkroute. Daar we er een ganse dag willen aan wijden knoop ik er nog een uitbreiding tot Den Haan aan. Benieuwd wat dit geeft!!

Na iets minder dan een uurtje rijden, meren we ons A-ken langs de oever van het kanaal Plassendale-Nieuwpoort en dit in Oudenburg.

Om op de route te geraken dienen we een flink stuk terug naar Plassendale. Aan het sluizencomplex kunnen we het kanaal oversteken en stevenen we terug naar Oudenburg(knooppunt 30) en verder.

Opnieuw moeten we onder de A-10, hier een beeld vanop een grote afstand.

Wat minder poëtisch zicht onder het wegdek geschraagd door honderden pylonen.

Dan vertederen deze ganzen meer.

In de zwaanhoek (wat voorbij knooppunt 54) staat de uitkijktoren het rietnest. Mooie realisatie.

De fietstocht vordert verder naar knooppunt 53.

Hier en daar worden de velden al winterklaar gemaakt.

Maar de polders met hun afvoerbeken baden nog onder een stralende zon.

Waar is de tijd dat het zien van bruine polderkoeien betekende dat we niet lang meer in de auto zaten,daar de kust nabij was.

De Onze-Lieve-Vrouwekerk van Leffinge of de Kathedraal van het noorden(knooppunt 18 en 19).

Knooppunt13 betekent meteen het afscheid van het kanaal Plassendale-Nieuwpoort.

We laveren nu door de polders.

Knooppunt 11 verrast ons op een achtertuin vol met  kunstwerken in van aaneen gelaste ijzeren afval.

een oeuvre om U tegen te zeggen zoniet…

Wat verder nog een rariteit, een soort pretpark voor geiten

Genietend van een dagje ontspanning.

Onze-lieve-Vrouwekerk, tiens nog al eens gehoord!!! Mannekensvere. (knooppunt 1)

Nadat we de uniebrug oversteken  moeten we langs dit statig monument.

Nu gaat de tocht over het fietspad naast de IJzer.

Ongeveer ter hoogte van knooppunt 9 in Nieuwpoort worden de polders voor de vloed beschermt door dit sluizencomplex de Ganzenpoot.

Langs de achterkant van het Albert I-monument fietsen we verder naar knooppunt 12.

Nog getuigen van het oorlogsgeweld dat hier lelijk heeft huisgehouden.

Na knooppunt 12 ligt punt 81 om dit te bereiken dienen we door Westende.  Hier de Sint-Laurentiuskerk.

En na knooppunt 81 naderen we weer een dijk, de zeedijk nu en genieten van het golvenspel, een gevoel van vakantie overvalt me. Dat heb ik telkens ik naar de kust kom.

De rotonde één van de opmerkelijkste hotels aan onze kust.

Inmiddels ligt knooppunt 80 ook al achter ons. Het Casino van Middelkerke. Blijkt dat ik in mijn fietskostumeken niet binnen kan. Tja we zullen dan maar op de lotto spelen.

Nu pedaleren we op de dijk, samen met velen die ook het goede weer niet kunnen weerstaan, naar Oostende.

Deze golfbreker lijkt wel een uitstekende rustplaats.

Bij het naderen van knooppunt 52 en Raversijde worden we nog eens aan den oorlog herinnert (museum Atlantikwall).

Eens na Raversijde zijn we snel in Oostende met de mondaine Wellington- hippodroom, ook niet direct voor fietskostumekes.

Ergens zijn er filmopnames, maar deze MK2 van Jaguar kan niet van Morse zijn.

Langs de drie gapers keren we terug naar de zeedijk.

Daar peddelen we lustig door naar knooppunt 1, eerst blijven we even staan om de dansende golven te bewonderen.

We volgen de route door Oostende, oktober is er “foormaand”.

We zigzaggen verder tussen de jachthaven en het dok waar de Mercator ligt aangemeerd. We ronden knooppunt 1 en hier wijken we af. We wijken uit naar knooppunt 3 en laten punt 2 met zijn doortocht van het bos van Oostende (een aanrader) figuurlijk links en letterlijk rechts liggen.

De Lange Nelle (knooppunt 3) wordt ons baken  waar we ons op richten.

Het gaat nu langs de kades van de vissershaven die duidelijk een noestige uitstraling hebben, anders dan de jachthaven daarstraks.

Na nog een blik op de skyline van Oostende…

…keren we terug naar de zeedijk richting Bredene en knooppunt 5.

Bij het binnenrijden van Bredene verlaten we de zeedijk en beginnen aan een deel door de villawijken.

Waarna we door velden en bosjes fietsen (knooppunt 5).

Zo gaat het door tot De Haan (knooppunt 6)

Nu fietsen we resoluut de polders in.

We rijgen de knooppunten (7-13) aaneen en arriveren zo in Klemskerke een lieflijk polderdorpje.

Om de route haar naam waardig te houden…

Snellen we langs punten 12 en 26 om ter hoogte van knooppunt 28 opnieuw een dijk,de Groenedijk, op te rijden.

Deze dijkweg loopt langs een kreek en voert ons naar knooppunt 28.

We peddelen tot de samenloop van de vaart en het kanaal Plassendale-Nieuwpoort waar we deze laatste opnieuw eventjes volgen.

Tot knooppunt 29 waar we voor punt 40 kiezen dat ons opnieuw naar de andere oever leidt.

Nu gaat het snel terug naar Oudenburg en het punt waar we deze tocht startten. Na zo’n dikke 70km zit dit fietsavontuur er weer op. En we hebben genoten, er valt wat te beleven op de dijken hier. 9/10 is de quotering zowel voor de Zeedijkroute op zichzelf als met de uitbreiding. Het parcours is steevast vlak en door elke ietwat geoefende fietser te klaren. Eén raad: fiets deze tocht buiten het hoogseizoen.

Enkele interessante links:

Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland

Bij toerisme West-Vlaanderen ligt er ook een pak informatie te rapen.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning

0

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: