Zaterdag 1 oktober 2011
Ook het begin van oktober wordt opgefleurd met een mooi nazomerweer. De temperaturen lopen mooi op tot wat boven de 25°. Onze fietsen schreeuwen dan ook om de wielen te strekken en op pad te gaan. Bij het fietsen van “Leirekensroute” kruisten we de Keureroute. De route zelf is zo’n 37km en de tocht via Leireken is zo’n 15km wat samen zo’n 67 km is. Wel een stevige tocht maar we wagen het erop.
Het is wat na 14u als we de Leirekensroute, de fietsader tussen Aalst en Steenhuffel, opdraaien.
Het gaat echter niet tot Steenhuffel even voor Peizegem gaat voor ons de Keureroute van start. Geen slechte startplaats, rustig dorp met veel parkeerruimte. Wat buiten het dorpscentrum dit zicht op de Onze-Lieve-Vrouw onbevlekt ontvangen kerk (volgens Veerle mag ik er een voorbeeld aannemen).
De trouwe volger van deze blog weet het al: Christo was….
Diezelfde trouwe volger kent onze voorliefde voor al wat manen heeft, hinnikt en als enig dier in plaats van poten benen heeft. Op de achtergrond verschijnt…
…het Hof ten Houte. De Donjon is een prachtig gebouw. Zijn verschijning zowat midden de velden heeft iets verrassend.
Op verschillende plaatsen wordt de Keureroute verrijkt met gedichten van Jeugd en Poëzie een vereniging uit Merchtem. Hier het eerste gedicht van Jan Dertaelen 16 jaar toen hij dit gedicht schreef.
Zelden een ezel zo pienter zien kijken. Bijna te slim.
De landbouwers maken gebruik van de laatste mooie dagen om het hooi in de schuren te hebben.
De Keureroute maakt een bocht rond en door de buitenwijken van Peizegem waarna we terug de velden opzoeken.
Meteen worden we vergast op enkele mooie vergezichten.
Een paar stevige vleeskoeien vredig aan het grazen.
Daarvoor fiets een mens eigenlijk. Voor zo’n beelden te zien en in de natuur te zijn. Het brengt me tot rust na een stressvolle week.
Het Robbroekhof een mooie herenboerderij. In prachtige staat. We rijden een lus en ik verdenk de makers van de Keureroute ervan die speciaal ingelast te hebben voor dit hof.
We fietsen nu in de velden tussen Merchtem, Meise en Wolvertem richting Brussegem.
Christo was not here!
Ondertussen wint de tocht aan karakter en geregeld gaat het stevig omhoog. Soms ook op onverhard. De kiezel maakt het nog wat pittiger.
Eens boven aangekomen stuiten we op dit Kapelletje ter ere van Onze lieve Vrouw ter Nood. Patroonheilige van de dringende sanitaire stops.
Hier opnieuw poëzie. Dit gedicht van Anne De Boeck 17 jaar bij het schrijven.
Even moeten we langs en over enkele grotere verkeerswegen. Al met al is het niet te druk. Kort daarna genieten we weer van schitterende panorama’s. Lijkt het nu niet echt hoogzomer.
De temperatuur schommelt rond zo’n zalige 26°.
Op de heuvel rechtover dit duo, den dikken en dunne.
Ook in deze route zitten er enkele kasjkens waar het leuk peddelen is. Zoals hier in Brussegem.
Hier ook jeugdig rijm van Floor Deroo 20 jaar.
De Sint-Stefanuskerk pronkt in het midden van dit pittoresk Vlaams-Brabants dorpje.
Nog maar juist Brussegem achter ons gelaten of beneden in de vallei duikt het gehucht Hamme op. Als je goed kijkt zie je op de achtergrond de contouren van de eerste “buildings” van de grootstad.
We duiken naar beneden om te stoppen voor de barokke Sint-Jan-de-Doperkerk.
Maar in hetzelfde Hamme steekt wat schoonheid betreft dit prachtig Sint-Gudulakerkje compleet met ietwat scheefgezakte zerken de Sint-Jan-de-Doperkerk naar de kroon.
Tijd voor een poëzieken. Lia Thomas 18 jaar.
Via een veldbaan gaat het nu opnieuw hogerop.
Eens boven zien we opnieuw hoe langzaam maar zeker Brussel komt aanzetten. Ik denk dat het contrast tussen deze immense flatgebouwen en het lieflijke Sint-Gudulakerkje, wat verder, een idee geeft van het waarom van de strijd tot behoud van eigenheid die nu aan de gang is in Vlaams-Brabant.
Wij laten het niet aan ons hart komen en duiken naar…ja niet omhoog.
Een buitenbeentje wil overwinteren.
Meer dan verwacht is dit een pittige tocht, zo’n bank om even uit te rusten en van een geweldig zicht te genieten is dan ook welkom.
Ook in de streek ingeweken. Meteen niet het meest authentiek dier maar het geeft dan wel weer kleur in de velden.
Deze reusachtige stapel kisten laat een goede oogst vermoeden.
Merchtem, het moederdorp van deze route komt in het vizier.
Via veldwegeltjes en kasjkens maken we eerst een omtrekkende beweging langs de buitenwijken.
Margaux Coenen pleegde dit gedicht toen zij 17 jaar oud was.
En dan steken we door naar het Centrum van Merchtem.
Op deze mooie, heraangelegde rotonde staat een gerenoveerd kapelletje.
Wat verder fietsen we door het Lijsterberkpark. Heel gezellig en proper onderhouden. Leuk om even een frisse neus te halen.
Het blijft nu vlak en nog even en we zijn opnieuw aan het punt waar we de keureroute startten.
Stilaan keert de rust op de velden terug.
Leireken doet zich tegoed aan een langzaam wegzakkende zon en brengt ons terug naar huis.
Thuis worden we wat weemoedig. Waarschijnlijk is dit het laatste zomerse weekend. Stilaan worden de dagen korter, de nachten frisser. Een prachtige lente, een ondermaatse zomer en een herfst die het weer wat goed maakte, het is weer voorbij.
Nu nog even een beoordeling. De Keureroute heeft me verrast. Is ze maar 37km lang, ze brengt een overvloed van bezienswaardigheden. Mooie Vlaams-Brabantse dorpjes, prachtige vergezichten en het landelijk leven het wordt allemaal voorgeschoteld. Er dient enige inspanning voor geleverd maar des te groter de voldoening. Na de Pajotse Panorama’s opnieuw een aanrader in de groene gordel. Ook de Keureroute gaat met een 9.5/10 lopen.
Enkele interessante links:
Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland
Bij toerisme Vlaams-Brabant kan je terecht voor fiets- en wandeltochten of lekker eten je noemt het maar op.
Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:
Bij Tour de Frans (de king of knooppunten) worden de fietsknopen aaneengeregen dat het een lieve lust is.
Een streekgenoot met een flashy site : Dj!no
De familie De Coninck, op hun blog valt er altijd wel wat te beleven: Fietsen met de Familie de Koning