Dinsdag 15 juni 2010

De dagen rijgen zich aan elkaar. Het weer in Spanje en in Andalusië kent een kleine dip. Walter onze gastheer van El Paraje vertelt ons dat dit weer vergelijkbaar is met het weer in maart-april. Nu we laten dit allemaal niet teveel aan ons hart komen. We hoorden van Vlamingen uit Nazareth bij Gent dat La Isletta een leuk en vooral rustig kustdorpje is. Wij zien de kust schoon en met de fietsen op het dak (die weten niet waar ze het hebben) trekken we naar zee.

Bij het naderen van de kust voorbij Berja weten wij ook efkens niet waar we het hebben.  We kunnen het niet geloven bijna alle plaats tussen kust en achterliggende heuvels is volgepropt met serres en dit zo ver het oog kan reiken. Hoeilaart glazen dorp??? Het betaalbaar fruit en de goedkope groenten ’t is voor een groot deel van hieruit dat ze vertrekken richting ons welgevuld bord. Maar wat een teloorgang voor het natuurlandschap van een ganse  regio. Er tussen wonen is rampzalig maar er in werken, al dan niet illegaal, moet ronduit verschrikkelijk zijn.

De liefhebber van contrast komt bij ons aan zijn trekken. Voorbij Almeria ligt Cabo de Gata een streek waar het massa-toerisme geen vat heeft op gekregen. Geprangd tussen bergen en de Middellandse zee liggen er een paar pareltjes van kustdorpjes met leuke soms verlaten strandjes.

Rust nog eens rust.

Zicht op La Isletta vanaf de plaatselijke mirador.

De eerste hindernis genomen en meteen de start van een fietstocht richting San Jose.

Nog even(neem maar een stoel en zet U) onze Garmin instellen en weg zijn we.

Op enkele mobilhomes na peis en vree.

Vrij snel peddelen we door het achterland. Geen duinen nog polders vrij schraal maar gevrijwaard van serres. Het bouwsel lijkt me de onderbouw van een windmolen op rust.

Dit exemplaar heeft zich omgeschoold tot landhuis, met brio als je het me vraagt.

En ja dit is het schoolvoorbeeld van hoe een windmolen in Andalusië er dient uit te zien. Cum laude geslaagd.

Vanuit Frankrijk rukken de ronde verkeerspunten op, zo ook hier bij het binnenrijden van San José. Blijkbaar hebben ze hier goed opgelet want ook in Frankrijk worden deze ronde punten opgesmukt en gebruikt als uithangbord.

Verderop een modern exemplaar.

Zoals in de Alpujarras (bij ons dus) bouwt men tegen de bergwand op. Wat meer geordend maar als begin toch niet slecht. Hopelijk bouwen ze de heuvel niet vol.

Plaatselijk plezierhaventje, verwacht hier geen kilometerslange jachten.  Het is hier nog op mensenmaat. Van alle escapades verlos ons …

Best wel druk anders, als den eigenaar vandienen oranjen boot gauw achter brood moet heeft hij wel een probleemken.

Ha!!! zo doen ze dat. Slimme jongens die spanjolen.

Op deze foto niet te zien, en ik heb direct niet de moed en tijd om hem te photoshoppen, maar van over de bergen komen er dreigende wolken aanzetten.  Moet bij gelegenheid eens met de plaatselijke Deboosere spreken. Dit alles om te zeggen dat we onze tocht van zo’n 35km inkorten tot 23km. Het wil hier niet goed lukken dat fietsen. Nu nog iets over de foto hierboven. Even voor La Isletta slagen we rechts af en fietsen voorbij Los Escullos. Twee hotelletjes en een camping verder zien we deze burcht. Alle opzoekingen bij google en wikipedia ten spijt kan ik er niet veel over zeggen. Maar ’t misstaat niet.

Plaatselijke ruïne.

La Isletta piept vanachter de bergen.

Nu wordt het wel heel mooi. Het achterliggende gebergte geeft deze kust iets heel apart.

Kijk maar mee I.

Kijk maar mee II.

Kijk maar mee III.

Na wat verpozing op dit leuk strandje rijden we terug naar La Isletta. Daar gaan de fietsen op ’t dak van ons A-ken wij erin(wat had je gedacht?) en we rijden terug naar Bérchules en het gastvrije El Paraje.  Fietsen hier in de streek is goed te doen. De achterliggende bergen maakt dat je toch jus in de benen moet hebben. Maar deze streek is een leuke afwisseling met het hooggebergte van de Sierra Nevada.