Zondag 11 januari 2008
Het weer dat we nu over ons krijgen is wel zeer uitzonderlijk. Het is toch zo’n dikke 10 jaar geleden dat ik me de Dender bevroren herinner.  Deze ochtend maakten we een kleine tocht om enkele winterse plaatjes te maken. Ik koos voor ons loopparcours in de velden.

Zie de volgende foto’s,
Op de Brusselbaan was deze kale struik (of is het een afgezaagde boom die aan een comeback bezig is ?) het eerste onderwerp.

Op dezelfde plaats, bomen mooi wit van de rijm.

Nog even dit kiekje en dan verder…

Na de Molenberg duiken we de Zavelberg naar beneden. Daar staat dit eenzaam paard te grazen, nou grazen?

Nu gedwongen door koude vingers die het fotograferen haast onmogelijk maken kiezen we voor een kortere weg. Die ons langs deze knotwilgen brengt.

Wat verder nog paarden die de kou verduren.

Langs TenBos gaat het nu, vrij snel, terug naar huis.

Vlug wat opwarmen, maar een fietstochtje van nog geen 10 km kan onze  prestatiedrang niet intomen. Kort na de middag  rond 13u30 zakken we af naar het park van Aalst om er een 10 km te lopen (dit is 2 maal door het park en den Osbroeck).

Aan een vrij stevig tempo en met een temperatuur van zo’n +1° worden de kilometers afgemaald. Daarna nemen we nog de tijd om enkele foto’s te maken met de Lenoir m’n nieuwe GSM die zichzelf aanprijst als smartphone volgens mij meer multimediaphone.
Hier komt er een selectie;
Goed ingeduffeld schrijver dezes. Na de looptraining kan er nog een bescheiden glimlach er vanaf.

Een deel van de grote parkvijver met de grote treurwilg aan de andere kant de leuke burgerhuisjes. Voor mij één van de mooiste straten in Aalst

.

Nu op naar een mooi bruggetje.

Er zijn nogal wat treurwilgen in dit mooi park, vandaag geeft dit iets vreemds.

Aan ijs geen gebrek

.

Wat verder komt de enige drankgelegenheid van dit park in het zicht.

Nog een brugske om mee te eindigen.

Daarna snel naar huis waar we een bloedstollend Belgisch kampioenschap in Ruddervoorde bekijken.

Zo een korte fietstocht en na afloop van een looptraining nog wat foto’s in het Aalsters park. Zeker de fietstocht was een alibi om sneeuwlandschappen vast te leggen. Wie weet wanneer we nog eens zo’n winter meemaken?  Zonder deze beelden is deze blog niet compleet. Maar wees gerust het kriebelt steeds meer om nog eens een flinke fietstocht te peddelen. Met een verslag op deze blog tot gevolg.