Maandag, 15 september 2008

Geen été indien, maar het is droog en dan kriebelt het. Het is van ons verlof in Frankrijk geleden dat we nog eens een pittige fietstocht maakten. Tijdens het zoeken viel mijn oog op de Ter Rijstroute rond Heikruis. Deze streek geprangd tussen Halle, Ninove en Edingen ken ik goed daar wij er steeds door reden als wij familie in Galmaarden en Vollezele bezochten. Het traject Halle – Vollezele fietste ik als tiener meerdere keren heen en terug.

De zon verdwijnt achter grijze, soms donkere wolken als wij via de Edingse steenweg naar het Pajottenland rijden. Even voor Herne slagen we af richting Heikruis,  iets te vroeg echter. Na wat zoeken vinden we de parking van het kasteel Ter Rijst. Vanaf de parking gaat het via een mooie dreef naar het kasteel Ter Rijst zelf.

Is het een mooi kasteel, nu wat verder pronkt er een grote herehoeve in het veld.

Of ze iets met elkaar te maken hebben weet ik niet maar als vertrek kan het tellen. Is de zon weg de goesting om deze streek te verkennen is er zeker.

De Onze Lieve Vrouwkapel van Terlinden in de gelijknamige straat dien je onder het het bladerdek van enkele fikse lindebomen te zoeken.

De route vermijdt het centrum van Heikruis, we fietsen langs de rand voorbij…

Kapelletjes (verplichte kost tijdens onze tochten)

Een schalkse huisbel

Een met betonplaten omzoomd moestuintje
(den lochting moakt vele goe)

We verlaten het bebouwde om de velden in te fietsen, dit kapelletje in al zijn eenvoud is een getuige van decennia simpel geloven door de bewoners van deze streek. Van vesper naar ’t lof en dit vele novenen lang.

Nu in de velden peddelen we het landelijk leven in. Deze paarden, zich tegoed doend aan vers hooi, zijn de eerste aanzet.

Eerst even deze dissonant een huis, schuur en kapelletje, wat aan hun lot overgelaten, voorbij peddelen.

Maar daarna is het 100% boerenpsalm.

De ploegschaar klaar voor als de maïs geoogst is.

Twee ezels stoten zich niet…

Onder het oog van…

Worden we soms wat te liederlijk dan brengen dit rubber autoschoeisel ons terug naar 2008. Is het niet fijn je tijdens je oude dag nog nuttig kunnen maken?

Stevig kerels, de prinsen van deze weide.

Veel klein schuurkes gaat ge hier niet vinden.

Wat verder dan deze schuur staan koeien klaar om de straat over te steken.

Als we achterom kijken zien we nog steeds de toren van de Onze-Lieve-Vrouw van altijddurende bijstandskerk. What’s in a name.

Heb ik de laatste fietsverslagen nogal wat met kapelletjes rondgestrooid, dan tracht ik me nu wat in te houden en me te beperken tot de wat uitzonderlijke exemplaren. (vrolijke?)

We naderen Bogaarden en nu wordt het wel pittig. Maar de klim wordt toch wel beloont. Om te beginnen met deze kerk.

Een plaatselijke dorpeling lapt de ramen wat op.

Een stil hoekje op het dorpsplein.

Zou dit kapelletje gesponsord worden?

De muren van het  groot boerenhof “de Kerkuil” zijn beschilderd met prettige taferelen.

De eigenaar, de glazenlapper van daarstraks, ziet ons bezig en vraagt of hij een foto van ons moet maken. Leuk idee!

Na dit oponthoud kiezen we via de Molenstraat opnieuw richting de velden naar Bellingen.

In deze velden is het een drukte vanjewelste. Ondanks de bewolking geven de voorspellingen uitzicht op een ganse week droog weer. Er wordt volop hooi gekeerd.

Het gaat steeds op en af. Na de zoveelste klim kieken we dit boerderijtje. Het is nog in leem gemaakt.

En dit overwoekerd schuurtje.

Een korte tijd fietsen we langs de Heikruissesteenweg waar we deze brandweerkar opmerken.

Hier flirt de route eventjes met de taalgrens en korte tijd zijn we in Waals-Brabant meerbepaald in Tubize, het volgend gesprek is dan ook in het Frans(wat de plaatselijke bewoner betreft toch).

Een foto genomen in de Nerebosstraat (nee geen fantastisch geheugen maar wel geotagging!!) toont aan dat er hier serieus dient geklommen.

We bereiken Bellingen, opnieuw laveert de route langs het centrum. Zodoende passeren we het ontmoetingscentrum Ter Loo waar de tentoonstelling “kunst in het dorp” plaats vindt.

“de stoelendans”

Opnieuw klimmen geblazen, op naar een mooi zicht op de dorpskom en Onze-Lieve-Vrouwkerk van Bellingen

Aan de andere kant is er een dorpskom moet, denk ik, Beert zijn

Weer een prachtige hoeve juist buiten de dorpskom.

De herfst brengt ons verse vruchten zo ook hier.

Blozende appel.

Alles staat dan ook om aan de jaarlijkse pluk te beginnen.

We vervolgen onze rit en aan het einde van de Trapstraat staat deze voorloper van onze Garmin.

Achter de wegwijzer zie je de bewolking, de zon doet enkele zwakke pogingen om er door te priemen.

Het is in de Plutsingenstraat dat we deze koterij voorbijfietsen, wat isolatie betreft vatbaar voor enkele verbeteringen.

Ook deze nis, met achter glas, een verwonde heilige.

In Herfelingen wordt het opnieuw bevestigd, het kan hier serieus klimmen of gelukkig dalen.

Op weg naar de Langestraat door de velden waar we de onthoofde kerk kunnen bewonderen. In deze streek heeft Buizingen, deelgemeente van Halle, ook zo’n kerktoren.

Hadden we daarstraks de prinsen dan fietsen we nu onder het oog van de King himself.

Ondertussen is het weer al etenstijd, zo ook in Hof Terhagen aan de Hondsbergstraat.

Part two

Nog altijd in de Hondsbergstraat, elk boerenhof heeft zijn kat(ten).

Van hieruit is er mooi uitzicht op de Kesterberg met al het militair radarmaterieel (den ijzeren man).

Juist voor het kruisen van de Langestraat merken we een cavia in de zijberm.

In de verste verte is er geen huis te bespeuren vanwaar deze olijke knager zou kunnen komen. Dit dier alleen in de velden lijkt een makkelijke prooi voor verschillende belagers. Ik maak mijn fietstas leeg en Veerle maakt met wat karton een knus nestje en driezaam vervolgen we onze weg. “Pedalleke” is nu onze mascotte.

We maken een korte oversteek van de Langebaan en zien er deze kleine fermette.

Klein, toch als daarna deze boerderij opduikt.

De route kruist snel opnieuw de Langestraat en voert ons langs deze mooie bomenrij,

weer een boerderijtje, gekiekt voor de kleurrijke klimop.

Elk boerenerf, dat zichzelf wat respecteert, heeft zijn waakhond. Dit exemplaar gelukkiglijk aan de andere kant van het gesloten hek.

Onze tocht is inmiddels al flink Herne genaderd. Eerst langs deze prachtige gerenoveerde hoeve. Het is een mooi gebouw geworden, wel minder hoeve bijna villa.

We rijden Herne binnen, niet echt door het centrum. Juist voor de markt slagen we linksaf de Grotestraat in. Maar we hebben toch de Sint-Petrus-en-Pauluskerk in het vizier gekregen.

Het wordt misschien wat afgezaagd maar snel vertoeven we weer in de velden met schuren…

…lagergelegen boerderijen.

en boven de maïsvelden de tweezame ballonvaarder.

Als we de steenweg Asse-Edingen opdraaien weten we dat we het einde naderen. Voorbij dit kasteeltje…

…draaien we weer de Kasteelstraat in

en de parking op waar ons A-ken trouw op ons wacht.

Wat een mooie tocht in een prachtige streek. Rij deze tocht. Geniet van het landelijke, de imposante boerderijen en hun dieren. Het golvend landschap zorgt niet alleen voor stevig klimwerk maar ook voor boeiende vergezichten. ’t Is simpel elke, ietwat geöefende fietser moet deze tocht eens rijden. Van ons krijgt ze een 9 op 10.

Als afsluiter een compilatieken van beelden over enkele (van de vele) paarden die we op deze tocht voorbij reden.

Enkele interessante links:

De leuke fietser

Dj!no

Voor kaart en gps-track:

vlaanderen-fietsland