Zaterdag 5 juli 2008
Bourdenne is een gehuchtje van Saint-Germain de Lusignan we hebben er een gîte gehuurd.  Van hier trekken we erop uit. We verkennen steden. Bordeaux, La Rochette, Saintes, Angoulème en op het nippertje Royan. Maar de geest van deze blog getrouw, breng ik verslag van de fietstochten die we er maakten.

In tegenstelling met het nummer op de boeg, een bescheiden sloep in de jachthaven van la Tremblade

Côte Sauvage, wat moeten we ons daar bij voorstellen. Wilde beesten, nog niet ontdekte stammen? Nee een ongeveer 20km lang bos, woud “Forèt Domaniale de la Coubre” langs de atlantische kust. Het is merkwaardig want ongeveer 20km lang is dit natuurgebied onbewoond. Daarin een goed onderhouden fietspad. Ja een goed verstaander heeft het al begrepen, meer hebben we niet nodig om er naartoe te rijden. We parkeren ons A-ken in Ronce-les-bains vlakbij de start van het pad dat fietsers en wandelaars delen.

De naam van dit dorpje laat het al vermoeden, dit is een badstadje dat het vooral van de toeristen moet hebben.

Het hoogseizoen is hier juist gestart en in grote drommen komen de caravans, mobilhomes en andere volgestouwde voertuigen aangereden. Zonnebrillen lachen ons overal toe, mooi. Deze drukte verdwijnt eens wij het fietspad opdraaien. We delen Kilometers ongerepte natuur met een sporadische wandelaar,

20km heen en nog eens 20km terug, vragen nogal wat doorzetting. Zo’n driemaal wordt de rust verstoord door toeristen die van parkeerhavens naar de “plages” stappen.

Door een aanwijzing naar “Le Phare” laten wij ons ook verleiden om richting plage te fietsen. Van “Le Phare” geen lichtspoor te bespeuren. Dan kieken wij maar de Atlantische oceaan en de duinen die hier haar kust omzomen, alvorens ons fietspad weer op te zoeken.

Zo’n 12-tal kilometer verder, in “Pointe de la Courbe” krijgen we dan toch de statige kustwacht in het vizier.

Hij luidt meteen het naderende einde van de “Côte sauvage” in. In “La Palmyre” verlaten we de kust en rijden, nog steeds door bosrijk gebied naar les Mathes.

We verkiezen, eerder dan op onze stappen terug te keren, via het achterland terug te fietsen. Les Mathes ligt spoedig achter ons.

Langs Alvert, een klein dorpje zonder meer,bereiken we “La Tremblade”. Hier bekoort een klein jachthaventje ons om enkel foto’s te schieten.

Daarna is het snel terug aan het beginpunt. 19 uur, vlug de fietsen op ’t dak. Tegen onze gewoonte in, zijn we voor donker thuis. Wie in de streek van Charent-Maritime verzeild geraakt moet eens het pad dat door de Côte Sauvage loopt afleggen. Met de fiets is het vlot te doen. Wij hadden 40km op de teller, en het parcours is vrijwel steeds vlak. Na de 20km is het aangewezen om langs het binnenland terug te keren, kwestie van de eentonigheid wat te doorbreken.