Dinsdag 30 mei 2012

We zij nu al meer dan een week in Aydie, de drang naar fietsen begint nu toch serieus te kriebelen. Tijdens ons bezoek aan Mont de Marsan toonde de bediende in het toerismebureau ons een tocht van Mont de Marsan naar Villeneuve de Marsan gebruik makend van”la voie verte”.  Wij besluiten de tocht omgekeerd te fietsen vertrekkend vanuit Villeneuve de Marsan. Het is iets na 12u als we bij het “bureau de tourisme” van Villeneuve de Marsan aankomen. Dat blijkt gesloten. Maar een supervriendelijke dame onderbreekt haar middagmaal en geeft ons een prachtige uiteenzetting, van wat er in de streek aan fietsplezier valt te beleven.  Wij herzien onze plannen en besluiten vanuit “Le Frêche” naar Mauvezin d’Armagnac te fietsen.

Zo’n half uur later rijden we met ons A-ken “Le Frêche” binnen. Op een groot verlaten parkeerterrein laden we de fietsen af. Alvorens de  “la voie verte”  aan te snijden fietsen we nog eens door le Frêche.

Het is echt een typisch dorpje uit les Landes.

Van dit kerkje rest nog alleen de toren, het kerkschip is met de noorderzon verdwenen.

Nog zoiets, purperen luiken en deuren, dat kan toch maar alleen in het zuiden.

We verlaten le Frêche en zoeken la voie verte op.

Snel nog even dat kodaksken wegsteken.

La voie verte heeft zich in de  spoorwegbedding, van een in onbruik geraakte spoorlijn, genesteld. Meer bepaald de lijn die de verbinding maakte tussen Mont de Marsan en Gabarret. Van de stationnekes zijn er mooie woonhuizen gemaakt.

Weg zijn wij, onze eerste stop is Labastide de l’Armagnac. aan dit dorpje hebben we nog prettige herinneringen van vakanties zo’n 15 jaar geleden.

Eventjes kijken we op, buiten het verwijderen van de sporen en de dwarsliggers is er niet veel gebeurd. Maar al met al lijkt het toch vlot te rijden.

Op geregelde tijdstippen staan er borden langs het parcours. Ze geven een goed beeld over de te volgen route. Afstanden, stopplaatsen en bezienswaardigheden het staat er allemaal op. Verder maken prachtige illustraties het plaatje compleet. Echt mooi en interessant.

Het tweede deel van deze borden verteld ons in verschillende episodes het verhaal van de jonge Julien die in Gabarret de trein neemt om in Mont de Marsan naar “le lycée Victor Duruy” gaat om daar als zoon van een arme schoenmaker hogere studies aan te vangen. Het verhaal speelt zich af begin jaren 1900. Op een sublieme wijze krijgt de fietser-lezer een historisch beeld van deze mooie streek.

Nog eens kijken hoever het is tot Labastide de l’Armagnac…

…en voort zijn wij.

Na zo’n dikke 6km fietsen bereiken we Labastide de l’Armagnac.

Snel even de accommodatie van deze halte testen…

In deze streek zitten er veel hagedissen. Deze is van het nieuwsgierigere soort. Dit geeft Veerle de kans hem enkele keren te kieken.

Dit huisje is de voorbode van…

…van nog veel meer!!

Dit schattige dorpje met zijn middeleeuws uiterlijk.

Zijn marktplein met prachtige huizen.

Huizen met gevels met prachtig vakwerk.

Eeuwenoude arcades waar het gezellig toeven is beschermd tegen de priemende zonnestralen.

Eventjes verder fietsen naar de uitkant van la Bastide d’Armagnac brengt ons oog in oog met “le Chateau du Prada”

Veerle verwondert zich over deze rozenstruik. Op één stam zijn er rozen van verschillende kleur.

We keren terug naar het marktplein om er in de schaduw van de arcade een lekkere pannenkoek binnen te smikkelen.

Onder diezelfde arcade hebben tientallen zwaluwkoppels een onderkomen gevonden.

Wij verlaten dit machtig mooi dorpje en keren terug…

La voie verte.

Hoewel het stationneke er verlaten bij ligt is het mooi onderhouden. Tevens probeert men zo goed mogelijk een idee te geven van de vroegere activiteit.

Als we even terugblikken vangen we nog een glimp van “Notre Dame des cyclistes” . Verplichte stopplaats voor de bedevaarder die op pelgrimstocht is naar Compostella of Lourdes.

Wat later rijden we Mauvezin d’Armagnac binnen.

Minder dan in Labastide de l’Armagnac maar Mauvezin d’Armagnac heeft ook mooie vakwerkhuizen.

De toren van l’eglise Saint-Pierre is meer een muur dan een echte toren. We hebben dit hier al meer gezien.

Rechtover de kerk vanachter een haag Marie en Jezus. Op weg naar huis?

Om een heen en terug tocht te vermijden besluit ik om, gebruikmakend van onze garmin, via de dorpjes terug te keren naar Flêche.

We verlaten la voie verte en zetten richting Lagrange.

Opnieuw zo’n mooie landelijke woning. Dat vakwerk en de benagelde voordeur, we krijgen er niet genoeg van.

Geen zomer zonder hooibalen.

Stilletjes aan wordt het wat steviger. Hier en daar duikt er al een kuitenbijter op.

Ik weet niet wat Garmin bezielt maar hij stuurt ons naar onverhard.

Op zich niets mis mee, onze giants hebben stevige rubbers. Maar als we over juist gemaaide varens moeten hebben we toch onze vragen.

Toch als we wat later weer vaste grond onder de wielen krijgen geschoven kan er een brede glimlach af.

Met wijn valt er wel wat te verdienen. Dit stulpje kan zo op het etiket van de appellation.

Inmiddels is Lagrange van de radar verdwenen en richten we ons naar Saint-Julien de l’Armagnac.

Maar eerst doen we Betbezer d’Armagnac aan.

Nog zo’n stulpje gaat al richting etiket “grand cru“.

Ook hier een mooi kerkje.

Stulpje III.

De zomer is op komst, als er flink geoogst moet worden, dan moet er nu ferm doorgewerkt worden.

Uiteindelijk bereiken we Saint-Julien d’Armagnac.  Na al die stulpjes onderweg lijkt dit kerkje nogal basic.  Maar het tuinhuisje verwerken in de toren is dan weer slim, je moet er toch maar aan denken!!

Nog even rondkijken, een kiekjes schieten en we vertrekken weer verder.

We keren nu terug naar Labastide d’Armagnac.

Nergens is de tand des tijds zo creatief als in het zuiden van Frankrijk.

Pleisteren is duidelijk een knelpuntberoep hier in de streek.

De schaduwen beginnen te lengen.

De koppigste verovering van de mens.

Om Labastide d’Armagnac te bereiken moeten we terug over Betbezer d’Armagnac. Maar zo fietsen we voorbij deze “Lavoir” de “Miele” uit de middeleeuwen.

Nu fietsen we efkens op de D11 een fikse departemental. Inmiddels is de golden hour al begonnen.

Toch wel een heel mooie poes. Bekijk die staart eens!

Ik heb onze Garmin zo ingesteld als er maar enigszins een off-road alternatief is, hij ons die voorschoteld. Deze keer is de veldbaan perfect berijdbaar.

Juist voor we Le Frêche opnieuw binnenrijden staart deze jonge “troupeau de vaches blondes d’aquitaine” ons met grote koeienogen aan.

En ja, aan alle mooie liedjes komt er een einde. We zijn terug bij ons A-ken. Snel staan onze rijwielen op de fietsendrager een klus waar Veerle nogal fier op is. Wel van deze tocht hebben we enorm genoten. Soms al eens lastig maar toch zo boeiend. Ben je hier in de streek moet je hier zeker eens komen fietsen of wandelen.

Enkele links:

De site van het bureau de tourisme van Mont de Marsan bulkt van interessante informatie.

Als je in de Landes wil gaan fietsen moet je zeker eens op volgende site langssurfen

Wie verlof plant in les Landes kan niet om de site Tourisme Landes heen.

Voor “le Gers” is dit dan de “Tourisme du Gers”-site.

Voor “le pays Basque et Bearn” moet je op “Tourisme Béarn Pays Basque” klikken

Al verschenen in verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012:

• Stadsbezoek Auch

• Stadsbezoek Mont de Marsan

• Via la voie verte van Le Frêche naar Labastide d’Armagnac en Mauvezin d’Armagnac

• Laressingle

• Van Villeneuve de Marsan naar Mont de Marsan via la voie verte

• Montreal du Gers

• Van Bayonne naar Anglet-plages en nog even langs la Nive

• Bassoues (verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012)

• Condom