De 2de week van ons ons verlof in de pyrenées-atlantiques loopt ten einde. Wij herinneren ons een dorpje met een enorme donjon en een prachtige overdekte markt. Een 15-tal jaar geleden, als we naar de Gers op verlof kwamen met gans onze bende, stopten we er meermaals. Na enkele gesprekken met mensen hier, krijgt het dorpje een naam, Bassoues . In het volgen filmpje krijg dit dorpje een gezicht.
Het weerzien met Bassoues bezorgde ons opnieuw een leuke vakantiedag in de Gers
Enkele interessante links:
Om al de foto’s te bekijken waarmee de video is gemaakt klik op
Stilletjes aan is ons verlof in de pyrenées-atlantiques halfweg. Opnieuw besluiten we één van de liefelijke dorpjes, waar de Gers zo rijk aan is, te bezoeken. Montreal du Gers is er zo eentje . In het volgen filmpje krijg je een overzicht van ons bezoek.
We zijn nu al een week in Aydie. In een vorig leven zo’n 10-tal jaar terug bezochten wij al eens Laressingle. We hebben er zo’n goeie herinneringen aan dat we besluiten er terug te keren. In het volgen filmpje krijg je een overzicht van ons bezoek.
Ik kan een bezoek aan dit pittoresk vestingstadje alleen maar aanraden. In de omgeving zijn er een paar mooie wandelingen te maken.
Enkele interessante links:
Om al de foto’s waarmee de video is gemaakt klik op
Dinsdag 22 mei 2012 Sinds zaterdag 19 mei ’12 zijn we in Aydie een dorpje in les “Pyrenées Atlantiques”. Het weer is niet meteen wat je van het zuiden van Frankrijk mag verwachten. Maar vandaag komen de eerste zonnestralen vanachter de wolken te voorschijn. We willen dan ook Auch in het naburige “Gers” bezoeken. We hebben mooie herinneringen aan Auch en de Gers. Vroeger zo’n 15-tal jaar geleden gingen we er op verlof met gans ons gezinnetje.
Het is ongeveer half drie in de namiddag als we ons A-ken parkeren op de grote parking voor het centrum van Auch.
Snel spoeden we ons naar het mooie toerismebureau om wat informatie op te scharrelen over deze mooie stad en haar omgeving. Hier krijgen we ook 2 wandelingen door Auch mee.
Van op de “Place de la République” kijken we uit op “la Cathédrale Sainte Marie” Dit monument is een hoofdplaats op de route naar Santiago de Compostella. In die hoedanigheid is het dan ook op de Wereld erfgoedlijst van de Unesco geplaatst.
Wij gaan de kathedraal binnen en verwonderen ons om zoveel kunst.
door de “reu Laborde” gaat het nu naar de “place Salinis”
Maar eerst moeten we op onze stappen terug voor “la colonne de Napoleon” wie een stevige zuil verwacht zoals ik komt bedrogen uit.
Nee Napoleon kijkt op ons neer van een muurschildering van hem en zijn colonne. Tja grand homme die Napoleon.
Nu richten we onze schreden naar “La Tour d’Armagnac” Deze 40 meter hoge toren stamt uit de 14de eeuw. Eventjes diende hij als opslagplaats maar tijdens de middeleeuwen diende hij vooral als gevangenis. Voor wie van een mooi panorama houdt.
Aan de voet van “La tour d’Armagnac” begint “l’escalier monumentale” Deze die de fransen met enige zin voor overdrijving monumentale noemen is volop in herstelling.
Toch dit laat d’Artagnan niet aan zijn hart komen. Verheven boven al deze rompslomp kijkt hij trots naar de horizon zoals een man met visie past. En garde!!!
We dalen “l’Escalier monumentale” af en krijgen zo een unieke kijk op “la Tour d’Artagnac”.
Bijna boven moeten we over deze platen met tekst. Dit is een hedendaags kunstwerk “l’observation du temps” van Jaume Plensa.
We wandelen verder naar “la porte d’Arton”
Vanhier hebben we zicht op de “pousteries” Deze smalle steile middeleeuwse steegjes zijn aangelegd om water te gaan halen in de Gers. Op de foto de oude pousterie ( de enige zonder treden).
De “pousterie de l’est” heeft wel treden en mag meteen aanspraak maken op een trapleuning.
Auch ligt op de weg naar Compostella. Het mekka van alle lange afstandstappers. Gepakt en gezakt op flinke bottinnen komen we ze met bosjes tegen hier in de streek.
Ja, het lijkt of de tijd hier stilstaat.
Wij kuieren echter verder naar “la belle maison Henry IV” Inderdaad een mooie ingangspoort en gevel.
Maar de traphal mag er ook wezen, mooi samenspel van hout en natuursteen. In dit huis zou de latere koning Henry IV gewoond hebben met Catherine de Médicis. Een naam die tot op heden veel weerklank heeft.
Nog altijd in de rue de l’Espagne deze mooie gevels.
Weer zetten we onze wandeling verder onder meer langs dit smeedijzeren kruis…
…en de buste van Du Bartas auteur van “La semaine”!!! T’ is dat het erop staat want Du Bartas verder nog nooit van gehoord.
Nog een hoekje om en we staan weer voor het mooie toerismebureau.
Nee deze tafelspringer is geen levend exemplaar. Na het wegnemen van zijn “foie gras” opgezet om nuttigen van ganzenlevers te promoten.
Wij keren terug naar l’escalier monumentale om deze af te dalen naar de Gers. Aan het uiteinde van de brug het kunstwerk “l’abri impossible“.
Het heeft afgelopen dagen flink geregend en de Gers is bruin gekleurd van de losgekomen modder.
Deze kwakers laten het niet aan hun hart en zeker niet aan hun lever komen.
We krijgen hier een prachtig zicht op Auch.
Via “la poustiere de l’est” keren we terug naar het centrum.
De “rue porte neuve” is de start van een tweede wandeling door het centrum van Auch. “In het voetspoor van d’Etigny“. Antoine Mégret d’Etigny, intendant van 1751 tot 1767 van het district Auch. Al een tijdje geleden. Hij was ook een groot weldoener van de Gascogne.
Aan de overkant van een groot plein het “Hôtel de Ville”
Langs standbeelden…
Langs fonteinen, deze is wel wat droogjes.
Komen we aan de resten van dit Franciscanenklooster.
Aan de overkant het postgebouw in een vroeger leven “Hotel de l’intendance”.
Van hotels gesproken. Hotel d’Astorg .
Van dit hotel met de prachtige ingang heb ik de naam vergeten te noteren maar wie er het geld voor heeft, laat U niet tegen houden!!
Wie wat minder wil spenderen kan gratis in “l’eglise Saint Orens” rondkuieren.
Eventjes hebben we moeite met de routebeschrijving en verlaten eventjes het voetspoor van d’Etigny. er ontspint zich een leuke discussie tussen Veerle en mezelf. Zo een discussie die we, voor het bestaan van de GPS, geregeld in de auto hadden. Maar gelukkig brengt deze “Tour Romaine” ons terug op het spoor.
Nu keren we even terug in de wandeling en gaan naar het musée…
Dit museum heeft zich in een klooster, dat vroeger tot de Dominicanen behoorde, genesteld.
We klimmen via deze stenen trap hogerop.
Veerle kan het niet laten deze “Dyane” opvolger van het legendarische “deux chevaux” te kieken. Franser kan haast niet.
Dan gaat het verder langs de zijkant van de kathedraal.
Om zo aan “le préfecture de Gers”aan te komen.
Hierna gaat het weer bergaf naar “l’ halle aux herbes” nu gebruikt als terras voor verschillende restaurantjes.
Meteen het laatste punt op deze wandeling. Stilletjes aan gaat het naar den zevenen. Iets wat niet alleen op ons uurwerk wordt aangegeven maar ook bevestigd met een hongergevoel in onze buik.
Niets zo goed als een franse koek,, “Jesuiet”genoemd om dit gevoel te beteugelen.
Het gaat nu naar ons A-ken en terug naar het dorpje in les pyrenées Atlantiques.
Auch is echt een aanrader. Op een namiddag is het goed te verkennen. Ga naar het toerismekantoor vraag een stadswandeling (in het Nederlands) en leer deze prachtige stad kennen. Een echte aanrader en zeker niet alleen voor de musketiers onder ons.
Enkele links:
De tweezame..... 