Zaterdag 20 september 2008

Limburg staat bekend als een paradijs voor fietsers. We hebben een lang weekend van vrijdag 19 september tot maandag 22 september. Het lijkt ons, mede door de vrij goede weervoorspellingen, leuk om er de overgang van zomer naar herfst te maken. Na wat zoeken vinden we in Diepenbeek “De Jachthoorn” een aangenaam Bed and Breakfast verblijf. Betty Wolfs is een supervriendelijke dame die alles doet om haar gasten een aangenaam verblijf te bezorgen.

Gisterenavond lekker gaan eten in “De Heide”. Daarna goed geslapen en vandaag na een lekker ontbijt Hasselt gaan verkennen. ‘t  Is dan ook al ruim namiddag 15u als we opnieuw met de fiets erop uittrekken. We verkiezen het Albertkanaal over te steken langs knooppunt 98 het sluizencomplex, langs waar we gisterenavond terugkeerden. Door het late vertrekuur zijn onze plannen wat overhoop gegooid. Dus improviseren we maar wat. Zo belanden we op de Hasseltweg waar we dit vreemd gebouw opmerken.

Blijkt een handel in tweedehands bouwmateriaal te zijn gietijzeren poorten en beelden voor in de tuin. We fietsen niet lang op de Hasseltweg. We verlaten deze om naar de Boxbergheide te klimmen (nu klimmen is misschien wat veel gezegd, maar naar Limburgse normen). Vandaar gaat het via arbeiderswijken “cité’s” naar de Noordlaan, knooppunt 72, waar we de terrils van de vroegere mijn van Winterslag zien opdoemen.

Aan het eind van de noordlaan (knooppunt 73) staan we oog in oog met de 2 lifttorens van diezelfde mijn.

Met wat verder gebouwen van de vroegere mijn, nu in gebruik als bioscoopcomplex.

Achter dit gebouw zijn we getuige van een mountainbike wedstrijd de “GP Roel Paulissen” Roel Paulissen is een succesvolle (ook internationaal) mountainbiker uit de streek.

We blijven nog even kijken en vervolgen daarna onze tocht richting knooppunt 74. We fietsen langs de vroeger mijnterreinen en terrils. Van knooppunt  74 gaat het naar 79 en vandaar naar 300.  Na het deel industrieel erfgoed van deze tocht beginnen we opnieuw aan een hoofdstuk fietsen in de natuur.

We volgen het oud kolenspoor dat, door een prachtig natuurgebied “De Teut”, ons naar Zonhoven brengt.

Distels volop in zaad

Weer zorgt een lage herfstzon voor een speciale sfeer

Nog een serie vijvers (wijers?)

Juist voor het sportgebied De Waerde, hebben we even de indruk aan zee te zijn.

We verlaten het knooppuntennetwerk om via een centrumverbinding naar Zonhoven af te zakken.  Bij het binnenrijden van Zonhoven valt dit leuk beeld op.

Na deze wandelaar zijn we snel in de dorpskom. Met de imposante Sint Quintinuskerk in een hoofdrol.

Op deze foto niet goed te zien maar het gemeentehuis rust vlak tegen de kerk.

Ook dit leuke Zonneridderke, plaatselijke mascotte, passeert de lens.

Na een biertje op één van de leuke terrasjes zoeken we de centrumverbinding weer op om ons terug naar het knooppuntennetwerk (punt 91)te brengen. Nu is het zowat dezelfde weg terug als gisterenavond. Langs de Borggravevijvers.

Deze keer nemen we de tijd om deze Gallowayrunderen op de gevoelige plaat (sensor) vast te leggen.

Nog enkele kilometers en deze fietstocht (40km lang) is ten einde.  We stallen de fietsen onder de carport van de Jachthoorn. Wat later zitten we knus aan een tafeltje, opnieuw in eethuis “de heide”, en keuvelen nog wat na. Limburg is voor ons fietsers inderdaad een paradijs. Goed onderhouden fietspaden geven samen met het knooppuntennetwerk de kans deze mooie provincie te ontdekken. En dat deze provincie mooi is wil ik na 2 Corsendonck Agnussen geweten hebben.