Categorie: fietsen in de Landes

Van Bayonne naar Anglet-plages en nog even langs la Nive (verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012)

Vrijdag 1 juni 2012

Met temperaturen rond 33° voorspeld besluiten we richting kust te trekken. Ik heb een paar tochten die vertrekken vanuit Bayonne. Bayonne vlakbij de Atlantische oceaan lijkt daarbij ook een mooie stad om eens te bezoeken. Kort na de middag parkeren we ons A-ken op de grote stadsparking midden het centrum van Bayonne.

Meteen zetten we het op een kuieren door de smalle winkelstraten.

Al snel staan we voor de imposante kathedraal Sainte Marie. Bayonne ligt op de kustweg die bedevaarders volgen om Santiago de Composstella te gaan.

Wegens tijdnood, we willen vandaag nog eens goed fietsen, gaan we niet naar het toerismebureau maar kuieren er maar wat op los.

Steegjes die uitmonden op mooie vakwerkhuizen.

Resten van de stadsomwalling met de “tour Vieille Boucherie”.

Opnieuw door smalle straatjes.

Naderen we de kathedraal.

Nog even de hoek om en…

we staan voor de imposante, gothische gevel van de kathedraal Sainte-Marie. Een hele klus om die helemaal op de foto te krijgen.

Langs “le chateau Vieux” keren we terug naar de parking met ons A-ken.

Daar halen we snel onze fietsen en peddelen naar l’Adour.

Via “une piste cyclable” gaan we naar Anglet-plage fietsen.

De l’Adour is hier al serieus breed.

La piste cyclable voert ons onder deze moderne verkeersbrug.

Bayonne heeft een haven waar schepen tot 20000 ton kunnen aanmeren en laden en lossen.

Wat verder blijkt dat we ons de moeite van het meebrengen van ons fietsen hadden kunnen besparen. Voor meer inlichtingen surf naar Cyclocom.

Naast de vrachthaven is er in Bayonne ook plaats voor een plezierhaven.

Plezier- en vissersboten liggen er zij aan zij.

Vrij snel naderen we de monding van l’Adour.

In de Atlantische oceaan.

Aan de overkant een vrij grote bunker die tijdens de 2de wereldoorlog de toegang tot l’Adour controleerde.

Nu richten we ons naar het strand. Ondanks we aan het strand vertoeven is het toch snikheet.

Net zoals bij ons worden de stranden beschermd door golfbrekers.

Efkens achterom kijken op de havenactiviteit.

Ondanks de zomervakantie nog een maand op zich laat wachten…

…is er toch vrij veel activiteit op de plages.

Landinwaarts is er een groot golfterrein “le golf de Chiberta“. Ook hier is er de nodige activiteit.

Op kustrotsen de eerste gebouwen van Biarritz.

Voorbij het golfterrein keren we terug.

Snel komt Bayonne terug in zicht.

Opnieuw onder de moderne brug.

In Bayonne volgen we de loop van l’Adour.

En geniet opnieuw van de prachtige vakwerkhuizen langs de boord.

Wat later wordt l’Adour ingewisseld voor “la Nive“.

Ook hier mooie gebouwen op de oevers.

Opnieuw dienen we onder een verkeersbrug om “la piste cyclable” te kunnen volgen. De route deelt het jaagpad van “la Nive” met enkele “camino‘s” om naar Compostella te gaan.

We verlaten het centrum, de historische gebouwen maken plaats voor deze recentere lusthuizen.

Nog wat verder overblijfselen van de romp van een schip. Duidelijk een platbodem van Franse afkomst.

Nu we al een goed eind van Bayonne verwijdert zijn worden de villa’s dan weer ingeruild door boerderijtjes.

Dan brengt “la Nive” ons weer in bosrijk gebied.

Ter hoogte van Villefranque wordt het autoverkeer geweerd met een stevige rotsblok.

Villefranque is bereikbaar via deze fietser- voetgangersbrug. Wij peddelen echter door.

Christo was here!

De landerijen liggen er, door de grote hitte van de laatste dagen, stoffig en droog bij.

Deze boer heeft dan weer een hele hoop kippen. De maiskolven worden in een immense ruif bewaard naast de grote schuur.

Deze paarden trotseren de hitte om te grazen.

Rond 17u30 besluiten we terug te keren. We hebben zin om in Bayonne een resaurantje te doen. We zijn dan ook blij als Bayonne terug aan de horizon verschijnt.

Opnieuw onder de brug.

Wat later staan we terug op de parking. Ons A-ken staat rechtover deze grote kiosk die de parking domineert.

Een prachtige dag in en om Bayonne komt ten einde. Onder hoge zomertemperaturen legden we toch zo’n 41km af. In het centrum van Bayonne dient er opgelet te worden. Maar zowel naar Anglet-plage, als langs la Nive was het veilig fietsen op autovrije fietswegen.

Enkele links:

Ook in Bayonne is de site van het tourismebureau een aanrader.

Als je in de Landes wil gaan fietsen moet je zeker eens op volgende site langssurfen

Wie verlof plant in les Landes kan niet om de site Tourisme Landes heen.

Voor “le Gers” is dit dan de “Tourisme du Gers”-site.

Voor “le pays Basque et Bearn” moet je op “Tourisme Béarn Pays Basque” klikken

Al verschenen in verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012:

3

Van Villeneuve de Marsan naar Mont de Marsan via la voie verte (verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012)

Woensdag 31 mei 2012

De laatste dag van mei is het prachtig weer en dus rijden we met ons A-ken en de fietsen achterop naar Villeneuve de Marsan. Vandaag willen we er “la voie verte” in de andere richting gaan verkennen. Omstreeks 13u rijden we de parking voor de plaatselijke arena waar de “courses landaises” worden gehouden op.

Les courses landaises  zijn bijzonder populair hier in de streek. En elk stadje heeft zijn arena waar vooral in de zomer courses worden gehouden. In tegenstelling met de Spaanse corrida’s wordt de koe niet gedood.

We rijden naar de buitenwijken van Villeneuve de Marsan om la voie verte op te rijden.

Dat gebeurt al heel snel. In tegenstelling met gisteren is het pad nu toch verhard met een laag asfalt.

Door het dik, groen bladerdek komt schuchter de zon een kijkje nemen.

Ook hier treffen we weer de infoborden aan die ons een idee geven waar we zijn op de route en hoe ver nog te fietsen.

Het verhaal van”le fils de sabotier” die naar  “le lycée Victor Duruy” in Mont de Marsan gaat krijgt hier zijn vervolg.

Tussen het bladerdek krijgen we buiten uitgestrekt weilanden af en toe een glimp van een bouwvallige schuur te zien

We fietsen het stationneke van “Pujo St. Cricq” voorbij.

Wat later zien we dan deze paarden een portie hooi binnenspelen.

Na het huisje met deze verweerde dakkroon slagen we even af naar…

…Bougue.

Bougue ligt ook op de pelgrimsweg naar Compostella. Nog zo’n 970km te gaan.

Rond de kerk staan er platanen wiens kruin in een speciale plooi is gedwongen.

Wat verder spotten we deze pelgrim genietend van een middagdutje.

In zo’n zuidfrans dorpje lijkt alles zo tijdloos.

De mediatheek is ondergebracht in een prachtig, uit natuursteen opgetrokken, gebouw.

Het hele dorpje ademt die provencaalse sfeer uit, zo typisch voor Frankrijk.

We keren terug naar “la voie verte”, om deze kort daarna weer te verlaten richting om in Mazerolles “l’eglise fortifiée  de Beaussiet” te bewonderen.

We kuieren wat rond, dit kapelletje verzinkt wat in het niets bij de prachtige kerk met wie het dit domein deelt.

Vroeger mocht een kerkdeur nog iets kosten.

Wie zijn neus schendt…krijgt een rare tong!!

Even siesten.

Nog eventjes terug naar “la voie verte”.

Toch niet voor lang echter. We besluiten  het centrum van Mont de Marsan te vermijden. We bezochten Mont de Marsan al eerder tijdens dit verlof. Juist zoals gisteren is het de bedoeling dat we via minder drukke wegen kleine dorpjes aandoen en zo terug keren naar Villeneuve de Marsan. Gelukkig is het inderdaad minder druk op deze stoffige weg.

Het klein dorpje Mazerolles heeft buiten dit oorlogsmonument…

en dit wat saai kerkje weinig te bieden. We fietsen dan ook snel verder.

Door de velden gaat het nu naar Laglorieuse.

Daar valt al wat meer te beleven. Dit houten monument is zo wat een samenvatting van wat er leeft in Laglorieuse.

Het kerkje heeft meer karakter dan zijn evenknie in Mazerolles.

De kerkdeur komt duidelijk niet uit het assortiment van Lapeyre.

Nog een bescheiden, maar vooral een sierlijk, kruisbeeld in het grasperk en we kunnen stellen dat Laglorieuse haar naam alle eer aandoet.  Die voorzet kon ik niet laten liggen 😉

Opnieuw in het fietszadel zetten we onze weg voort naar Pujo-le-Plan.

Onderweg krijgen we af en toe wat boerderijtes voorgeschoteld.

Het kerkje van Pujo-le-Plan is, met zijn scheve muts, zowat het vrolijk broertje onder zijn soortgenoten.

Het ligt in een prachtig groen kader.

In een weide boog gaat het nu rond Pujo-le-Plan. Om de gewassen van het nodige vocht te voorzien worden er enorme sproeitoestellen gebruikt.

Her en der mooie landhuizen, veredelde boerderijen.

Dan weer een bouwval, maar steeds met die Franse flou, die er voor zorgt dat het iets aantrekkelijk heeft.

Nog even terugblikken op de scheve muts, alhoewel ze van hieruit rechter lijkt.

Na een fikse klim volgt er een snelle afdaling en zijn we snel terug in Villeneuve de Marsan. Een dikke 42km fietsplezier zit er weer op. Ondanks een paar klimmetjes op het einde is deze tocht vlot te fietsen. Opnieuw een aanrader.

Enkele links:

De site van het bureau de tourisme van Mont de Marsan bulkt van interessante informatie.

Als je in de Landes wil gaan fietsen moet je zeker eens op volgende site langssurfen

Wie verlof plant in les Landes kan niet om de site Tourisme Landes heen.

Voor “le Gers” is dit dan de “Tourisme du Gers”-site.

Voor “le pays Basque et Bearn” moet je op “Tourisme Béarn Pays Basque” klikken
Al verschenen in verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012:

0

Via la voie verte van Le Frêche naar Labastide d’Armagnac en Mauvezin d’Armagnac (verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012)

Dinsdag 30 mei 2012

We zij nu al meer dan een week in Aydie, de drang naar fietsen begint nu toch serieus te kriebelen. Tijdens ons bezoek aan Mont de Marsan toonde de bediende in het toerismebureau ons een tocht van Mont de Marsan naar Villeneuve de Marsan gebruik makend van”la voie verte”.  Wij besluiten de tocht omgekeerd te fietsen vertrekkend vanuit Villeneuve de Marsan. Het is iets na 12u als we bij het “bureau de tourisme” van Villeneuve de Marsan aankomen. Dat blijkt gesloten. Maar een supervriendelijke dame onderbreekt haar middagmaal en geeft ons een prachtige uiteenzetting, van wat er in de streek aan fietsplezier valt te beleven.  Wij herzien onze plannen en besluiten vanuit “Le Frêche” naar Mauvezin d’Armagnac te fietsen.

Zo’n half uur later rijden we met ons A-ken “Le Frêche” binnen. Op een groot verlaten parkeerterrein laden we de fietsen af. Alvorens de  “la voie verte”  aan te snijden fietsen we nog eens door le Frêche.

Het is echt een typisch dorpje uit les Landes.

Van dit kerkje rest nog alleen de toren, het kerkschip is met de noorderzon verdwenen.

Nog zoiets, purperen luiken en deuren, dat kan toch maar alleen in het zuiden.

We verlaten le Frêche en zoeken la voie verte op.

Snel nog even dat kodaksken wegsteken.

La voie verte heeft zich in de  spoorwegbedding, van een in onbruik geraakte spoorlijn, genesteld. Meer bepaald de lijn die de verbinding maakte tussen Mont de Marsan en Gabarret. Van de stationnekes zijn er mooie woonhuizen gemaakt.

Weg zijn wij, onze eerste stop is Labastide de l’Armagnac. aan dit dorpje hebben we nog prettige herinneringen van vakanties zo’n 15 jaar geleden.

Eventjes kijken we op, buiten het verwijderen van de sporen en de dwarsliggers is er niet veel gebeurd. Maar al met al lijkt het toch vlot te rijden.

Op geregelde tijdstippen staan er borden langs het parcours. Ze geven een goed beeld over de te volgen route. Afstanden, stopplaatsen en bezienswaardigheden het staat er allemaal op. Verder maken prachtige illustraties het plaatje compleet. Echt mooi en interessant.

Het tweede deel van deze borden verteld ons in verschillende episodes het verhaal van de jonge Julien die in Gabarret de trein neemt om in Mont de Marsan naar “le lycée Victor Duruy” gaat om daar als zoon van een arme schoenmaker hogere studies aan te vangen. Het verhaal speelt zich af begin jaren 1900. Op een sublieme wijze krijgt de fietser-lezer een historisch beeld van deze mooie streek.

Nog eens kijken hoever het is tot Labastide de l’Armagnac…

…en voort zijn wij.

Na zo’n dikke 6km fietsen bereiken we Labastide de l’Armagnac.

Snel even de accommodatie van deze halte testen…

In deze streek zitten er veel hagedissen. Deze is van het nieuwsgierigere soort. Dit geeft Veerle de kans hem enkele keren te kieken.

Dit huisje is de voorbode van…

…van nog veel meer!!

Dit schattige dorpje met zijn middeleeuws uiterlijk.

Zijn marktplein met prachtige huizen.

Huizen met gevels met prachtig vakwerk.

Eeuwenoude arcades waar het gezellig toeven is beschermd tegen de priemende zonnestralen.

Eventjes verder fietsen naar de uitkant van la Bastide d’Armagnac brengt ons oog in oog met “le Chateau du Prada”

Veerle verwondert zich over deze rozenstruik. Op één stam zijn er rozen van verschillende kleur.

We keren terug naar het marktplein om er in de schaduw van de arcade een lekkere pannenkoek binnen te smikkelen.

Onder diezelfde arcade hebben tientallen zwaluwkoppels een onderkomen gevonden.

Wij verlaten dit machtig mooi dorpje en keren terug…

La voie verte.

Hoewel het stationneke er verlaten bij ligt is het mooi onderhouden. Tevens probeert men zo goed mogelijk een idee te geven van de vroegere activiteit.

Als we even terugblikken vangen we nog een glimp van “Notre Dame des cyclistes” . Verplichte stopplaats voor de bedevaarder die op pelgrimstocht is naar Compostella of Lourdes.

Wat later rijden we Mauvezin d’Armagnac binnen.

Minder dan in Labastide de l’Armagnac maar Mauvezin d’Armagnac heeft ook mooie vakwerkhuizen.

De toren van l’eglise Saint-Pierre is meer een muur dan een echte toren. We hebben dit hier al meer gezien.

Rechtover de kerk vanachter een haag Marie en Jezus. Op weg naar huis?

Om een heen en terug tocht te vermijden besluit ik om, gebruikmakend van onze garmin, via de dorpjes terug te keren naar Flêche.

We verlaten la voie verte en zetten richting Lagrange.

Opnieuw zo’n mooie landelijke woning. Dat vakwerk en de benagelde voordeur, we krijgen er niet genoeg van.

Geen zomer zonder hooibalen.

Stilletjes aan wordt het wat steviger. Hier en daar duikt er al een kuitenbijter op.

Ik weet niet wat Garmin bezielt maar hij stuurt ons naar onverhard.

Op zich niets mis mee, onze giants hebben stevige rubbers. Maar als we over juist gemaaide varens moeten hebben we toch onze vragen.

Toch als we wat later weer vaste grond onder de wielen krijgen geschoven kan er een brede glimlach af.

Met wijn valt er wel wat te verdienen. Dit stulpje kan zo op het etiket van de appellation.

Inmiddels is Lagrange van de radar verdwenen en richten we ons naar Saint-Julien de l’Armagnac.

Maar eerst doen we Betbezer d’Armagnac aan.

Nog zo’n stulpje gaat al richting etiket “grand cru“.

Ook hier een mooi kerkje.

Stulpje III.

De zomer is op komst, als er flink geoogst moet worden, dan moet er nu ferm doorgewerkt worden.

Uiteindelijk bereiken we Saint-Julien d’Armagnac.  Na al die stulpjes onderweg lijkt dit kerkje nogal basic.  Maar het tuinhuisje verwerken in de toren is dan weer slim, je moet er toch maar aan denken!!

Nog even rondkijken, een kiekjes schieten en we vertrekken weer verder.

We keren nu terug naar Labastide d’Armagnac.

Nergens is de tand des tijds zo creatief als in het zuiden van Frankrijk.

Pleisteren is duidelijk een knelpuntberoep hier in de streek.

De schaduwen beginnen te lengen.

De koppigste verovering van de mens.

Om Labastide d’Armagnac te bereiken moeten we terug over Betbezer d’Armagnac. Maar zo fietsen we voorbij deze “Lavoir” de “Miele” uit de middeleeuwen.

Nu fietsen we efkens op de D11 een fikse departemental. Inmiddels is de golden hour al begonnen.

Toch wel een heel mooie poes. Bekijk die staart eens!

Ik heb onze Garmin zo ingesteld als er maar enigszins een off-road alternatief is, hij ons die voorschoteld. Deze keer is de veldbaan perfect berijdbaar.

Juist voor we Le Frêche opnieuw binnenrijden staart deze jonge “troupeau de vaches blondes d’aquitaine” ons met grote koeienogen aan.

En ja, aan alle mooie liedjes komt er een einde. We zijn terug bij ons A-ken. Snel staan onze rijwielen op de fietsendrager een klus waar Veerle nogal fier op is. Wel van deze tocht hebben we enorm genoten. Soms al eens lastig maar toch zo boeiend. Ben je hier in de streek moet je hier zeker eens komen fietsen of wandelen.

Enkele links:

De site van het bureau de tourisme van Mont de Marsan bulkt van interessante informatie.

Als je in de Landes wil gaan fietsen moet je zeker eens op volgende site langssurfen

Wie verlof plant in les Landes kan niet om de site Tourisme Landes heen.

Voor “le Gers” is dit dan de “Tourisme du Gers”-site.

Voor “le pays Basque et Bearn” moet je op “Tourisme Béarn Pays Basque” klikken

Al verschenen in verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012:

0

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: