Stadsbezoek Mont de Marsan (verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012)

Woensdag 23 mei 2012

Na ons bezoek gisteren aan Auch, besluiten we vandaag Mont de Marsan aan te doen. Mont de Marsan ligt in de Landes. Op weg naar onze vakantiebestemming Aydie in de Pyrenées-Atlantiques. passeerden we door deze mooie streek.  Wat me toen opviel dat het hier vrij vlak is en dat er in deze streek prachtige dorpjes zijn. We willen een stadsbezoek aan Mont de Marsan combineren met een zoektocht naar fietstochten in deze streek.

Na een lekker middagmaal op een leuk terrasje begeven we ons naar het “bureau de tourisme”. We krijgen er enkele fietstips, daar merken jullie wel iets van in een volgende reportage. Maar we krijgen er ook een mooie stadswandeling waar we meteen aan beginnen.

Vanop de “Esplanade du Midou” hebben we een mooie kijk op “le Donjon“. Deze vroegere burcht, die als kazerne diende voor de plaatselijke troepen, werd in 1962 “le Musée Despiau-Wlérick” voor beeldende sculptuurkunst uit XXste eeuw.

Nog even inzoomen alvorens we er naartoe stappen.

Eerst nog even terugblikken op “l’esplanade du Midou”.

Via een voetgangersbrugje steken we “le Midou” over.

We bewonderen de vele beelden die er tentoongesteld staan.

Mooie naïeve sculpturen met een zweem van sagen en legendes worden afgewisseld…

met zware beelden die iets onwezenlijk hebben haast emotieloos.

Daarna krijgen we dan weer kunst…

met beelden die lijken weggeplukt uit een Grieks heldenepos.

Lijkt mijn verhaal alleen te bevestigen.
Dan weer heel modern…

zeer expresionistisch.

We verlaten het museum, kijk hoe men hier in Mont de Marsan oud en nieuw heeft weten te verzoenen.

We kuieren verder langs de oude vestingsmuren.

Genieten van het mooi zicht…

…en dan ineens stuiten we op dit vreemd kunstvoorwerp.
Wat verder betreden we “le squaire des anciens combattans” Dit kleine parkje wordt overheerst door dit oorlogsmonument.  Dit monument bevalt me wel. Ik vind de treurnis van kinderen en achtergebleven weduwen veel aandoenlijker als de obligate Marianne die de Franse vlag rondzwaait

Op de Rue Victor Hugo flaneren we langs landhuizen.

Deze burgerhuizen stammen uit de 19de eeuw, Napoleon I zou aan de oorsprong van deze laan liggen.

“l’Hotel du département et préfecture” is alleszins in schitterende staat.

Wat verderop dit statig monument. Blijkt een eerbetoon te zijn aan de Amerikaanse troepen die Frankrijk hielpen ontzetten tijdens de wereldoorlog.

Meteen staan we voor “l’Eglise de Madeleine“.

Deze kerk werd in 1822 voltooid en is een stopplaats op de weg naar Compostella.

De volgende stop op deze wandeling is dit versterkt huis in romaanse stijl.

De tocht doet nu het “Parc Jean Rameau” aan.

Op deze zonnige dag wordt er op verschillende plaatsen petanque gespeeld.

Het spel wordt er gespeeld met de nodige pathos. Zo wordt het een leuk schouwspel dat we dan ook een tijdje volgen.

Tijd om terug het centrum van Mont de Marsan op te zoeken. Op de “Place Charles de Gaulle” ligt “les halles et le Théâtre municipal” rechtover…

…”la bibliothèque municipale”. Deze bibliotheek is gehuisvest in het oude “Hôtel de ville”.

Opnieuw steken we la Midou over.

Op de brug staan er massieve beelden van naakte vrouwen.

Het geeft een extra dimensie aan dit op zich al mooi provinciaals stadje.

Deze fontein bezorgt ons dan weer een koeler beeld.

Onder de arcades van “la reu des arceaux ” (what’s in a name)…

…bereiken we de oevers van “la Midou” juist waar “La Douze” haar debiet komt versterken.

Na wat zoeken vinden we deze “lavoir”. Deze wasplaats is vrij uniek door zijn gebogen vorm.

Om de “Villa Mirasol” te bereiken steken we nog eens “le Midou” over.

Villa Mirasol is een prachtig landhuis in typische Baskisch-Landaise stijl. Doet mij een beetje aan Gaudi denken.

Via wat verder uit het centrum gelegen pleintjes met standbeelden…

…en kerkjes trekken we naar de plaatselijk arena.

Hier worden “les courses Landaises” gehouden.

Les courses Landaises heeft behalve de koeien weinig met de Spaanse stierengevechten te maken. Het is een sierlijke, acrobatische sport waar de koeien, buiten het ophitsen, geen kwaad worden gedaan.

Nu keren we terug naar het centrum van Mont de Marsan. Het goede weer lokt mensen naar de terrasjes en zorgt voor een gezellige drukte.

Aan het imposante “Hôtel de ville” eindigt deze stadswandeling. Mont de Marsan is een mooi zuidfrans stadje. Ideaal voor een dagje uit. Wie in streek vertoeft dient zeker eens dit stadje aan te doen. Wij hebben het ons niet beklaagd.

Enkele links:

De site van het bureau de tourisme van Mont de Marsan bulkt van interessante informatie.

Wie verlof plant in les Landes kan niet om de site Tourisme Landes heen.

Voor “le Gers” is dit dan de “Tourisme du Gers”-site.

Voor “le pays Basque et Bearn” moet je op “Tourisme Béarn Pays Basque” klikken

Enkele links:

Ook in Mont de Marsan is de site van het tourismebureau een aanrader.

Als je in de Landes wil gaan fietsen moet je zeker eens op volgende site langssurfen

Wie verlof plant in les Landes kan niet om de site Tourisme Landes heen.

Voor “le Gers” is dit dan de “Tourisme du Gers”-site.

Voor “le pays Basque et Bearn” moet je op “Tourisme Béarn Pays Basque” klikken

Al verschenen in verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012:

Stadsbezoek Auch (verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012)

Dinsdag 22 mei 2012

Sinds zaterdag  19 mei ’12 zijn we in Aydie een dorpje in les “Pyrenées Atlantiques”.  Het weer is niet meteen wat je van het zuiden van Frankrijk mag verwachten. Maar vandaag komen de eerste zonnestralen vanachter de wolken te voorschijn. We willen dan ook Auch in het naburige “Gers” bezoeken. We hebben mooie herinneringen aan Auch en de Gers. Vroeger zo’n 15-tal jaar geleden gingen we er op verlof met gans ons gezinnetje.


Het is ongeveer half drie in de namiddag als we ons A-ken parkeren op de grote parking voor het centrum van Auch.

Snel spoeden we ons naar het mooie toerismebureau om wat informatie op te scharrelen over deze mooie stad en haar omgeving. Hier krijgen we ook 2 wandelingen door Auch mee.

Van op de “Place de la République” kijken we uit op “la Cathédrale Sainte Marie” Dit monument is een hoofdplaats op de route naar Santiago de  Compostella.  In die hoedanigheid is het dan ook op de Wereld erfgoedlijst van de Unesco geplaatst.

Wij gaan de kathedraal binnen en verwonderen ons om zoveel kunst.


door de “reu Laborde” gaat het nu
naar de “place Salinis”


Maar eerst moeten we op onze stappen terug voor “la colonne de Napoleon” wie een stevige zuil verwacht zoals ik komt bedrogen uit.

Nee Napoleon kijkt op ons neer van een muurschildering van hem en zijn colonne. Tja grand homme die Napoleon.

Nu richten we onze schreden naar “La Tour d’Armagnac” Deze 40 meter hoge toren stamt uit de 14de eeuw. Eventjes diende hij als opslagplaats maar tijdens de middeleeuwen diende hij vooral als gevangenis. Voor wie van een mooi panorama houdt.

Aan de voet van “La tour d’Armagnac” begint “l’escalier monumentale” Deze die de fransen met enige zin voor overdrijving monumentale noemen is volop in herstelling.

Toch dit laat d’Artagnan niet aan zijn hart komen. Verheven boven al deze rompslomp kijkt hij trots naar de horizon zoals een man met visie past. En garde!!!

We dalen “l’Escalier monumentale” af en krijgen zo een unieke kijk op “la Tour d’Artagnac”.

Bijna boven moeten we over deze platen met tekst. Dit is een hedendaags kunstwerk “l’observation du temps” van Jaume Plensa.

We wandelen verder naar “la porte d’Arton”

Vanhier hebben we zicht op de “pousteries” Deze smalle steile middeleeuwse steegjes zijn aangelegd om water te gaan halen in de Gers. Op de foto de oude pousterie ( de enige zonder treden).

De “pousterie de l’est” heeft wel treden en mag meteen aanspraak maken op een trapleuning.

Auch ligt op de weg naar Compostella. Het mekka van alle lange afstandstappers. Gepakt en gezakt op flinke bottinnen komen we ze met bosjes tegen hier in de streek.

Ja, het lijkt of de tijd hier stilstaat.

Wij kuieren echter verder naar “la belle maison Henry IV” Inderdaad een mooie ingangspoort en gevel.

Maar de traphal mag er ook wezen, mooi samenspel van hout en natuursteen. In dit huis zou de latere koning Henry IV gewoond hebben met Catherine de Médicis. Een naam die tot op heden veel weerklank heeft.

Nog altijd in de rue de l’Espagne deze mooie gevels.

Weer zetten we onze wandeling verder onder meer langs dit smeedijzeren kruis…

…en de buste van Du Bartas auteur van “La semaine”!!! T’ is dat het erop staat want Du Bartas verder nog nooit van gehoord.

Nog een hoekje om en we staan weer voor het mooie toerismebureau.

Nee deze tafelspringer is geen levend exemplaar. Na het wegnemen van zijn “foie gras” opgezet om nuttigen van ganzenlevers te promoten.

Wij keren terug naar l’escalier monumentale om deze af te dalen naar de Gers. Aan het uiteinde van de brug het kunstwerk  “l’abri impossible“.

Het heeft afgelopen dagen flink geregend en de Gers is bruin gekleurd van de losgekomen modder.

Deze kwakers laten het niet aan hun hart en zeker niet aan hun lever komen.

We krijgen hier een prachtig zicht op Auch.

Via “la poustiere de l’est” keren we terug naar het centrum.

De “rue porte neuve” is de start van een tweede wandeling door het centrum van Auch. “In het voetspoor van d’Etigny“. Antoine Mégret d’Etigny, intendant van 1751 tot 1767 van het district Auch. Al een tijdje geleden. Hij was ook een groot weldoener van de Gascogne.

Aan de overkant van een groot plein het “Hôtel de Ville”

Langs standbeelden…

Langs fonteinen, deze is wel wat droogjes.

Komen we aan de resten van dit Franciscanenklooster.

Aan de overkant het postgebouw in een vroeger leven “Hotel de l’intendance”.

Van hotels gesproken. Hotel d’Astorg .

Van dit hotel met de prachtige ingang heb ik de naam vergeten te noteren maar wie er het geld voor heeft, laat U niet tegen houden!!

Wie wat minder wil spenderen kan gratis in “l’eglise Saint Orens” rondkuieren.

Eventjes hebben we moeite met de routebeschrijving en verlaten eventjes het voetspoor van d’Etigny.  er ontspint zich een leuke discussie tussen Veerle en mezelf. Zo een discussie die we, voor het bestaan van de GPS, geregeld in de auto hadden. Maar gelukkig brengt deze “Tour Romaine” ons terug op het spoor.

Nu keren we even terug in de wandeling en gaan naar het musée…

…des Jacobins.

Dit museum heeft zich in een klooster, dat vroeger tot de Dominicanen behoorde, genesteld.

We klimmen via deze stenen trap hogerop.

Veerle kan het niet laten deze “Dyane” opvolger van het legendarische “deux chevaux” te kieken. Franser kan haast niet.

Dan gaat het verder langs de zijkant van de kathedraal.

Om zo aan “le préfecture de Gers”aan te komen.

Hierna gaat het weer bergaf naar “l’ halle aux herbes” nu gebruikt als terras voor verschillende restaurantjes.

Meteen het laatste punt op deze wandeling. Stilletjes aan gaat het naar den zevenen. Iets wat niet alleen op ons uurwerk wordt aangegeven maar ook bevestigd met een hongergevoel in onze buik.

Niets zo goed als een franse koek,, “Jesuiet”genoemd om dit gevoel te beteugelen.

Het gaat nu naar ons A-ken en terug naar het dorpje in les pyrenées Atlantiques.

Auch is echt een aanrader. Op een namiddag is het goed te verkennen. Ga naar het toerismekantoor vraag een stadswandeling (in het Nederlands) en leer deze prachtige stad kennen.  Een echte aanrader en zeker niet alleen voor de musketiers onder ons.
Enkele links:

Ook in Auch is de site van het tourismebureau een aanrader.

Als je in de Landes wil gaan fietsen moet je zeker eens op volgende site langssurfen

Wie verlof plant in les Landes kan niet om de site Tourisme Landes heen.

Voor “le Gers” is dit dan de “Tourisme du Gers”-site.

Voor “le pays Basque et Bearn” moet je op “Tourisme Béarn Pays Basque” klikken

Al verschenen in verlof pyrenées atlantiques mei-juni 2012:

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: